Elitler Arası Uyumsuzluğun Suudi Dış Politikasına Etkisi

2015 sonrası dönemde Suudi Arabistan; Levant, Güney Arabistan ve Körfez bölgesinde iddialı ve müdahaleci bir dış politikaya yönelmiştir. Bu dönem aynı zamanda ülkede hanedan içerisinde gücün ve prestijin dengeli dağılımına dayanan geleneksel sistemin ortadan kalktığı ve elitler arası uyumun bozulduğu bir dönem olarak da ön plana çıkmıştır. Ülkede ortaya çıkan elit uyumsuzluğunun en önemli sebebi, Veliaht Prens Muhammed bin Selman’ın Suud hanedanının güçlü üyelerini yönetimin üst kademelerinden uzaklaştırması olmuştur. 2021 yılı itibarıyla Katar ablukasının hiçbir sonuç elde edilemeden kaldırılması, Yemen savaşından beklenen politik kazançların elde edilememesi ve Lübnan’da Suudi Arabistan lehine politik bir düzen kurulamaması, iddialı dış politikanın ülkenin ulusal güvenliğine ve çıkarlarına beklenen katkıyı yapmadığını ortaya koymaktadır. Ülke dış politikasında ortaya çıkan bu başarısızlıkların en önemli sebeplerinden birisi son dönemde ortaya çıkan elit uyumsuzluğudur.

Anahtar Kelimeler:

Suudi Arabistan dış politikası, elit uyumu, Suud hanedanı, iddialı dış politika, Muhammed bin Selman, Saudi Arabian foreign policy, elite cohesion, House of Saud, assertive foreign policy, Mohammed bin Salman

The Impact of Elite Fragmentation on Saudi Foreign Policy

In the post-2015 period, Saudi Arabia has turned to an assertive and interventionist foreign policy in the Levant, South Arabia and Gulf region. In this period, the traditional system based on the balanced distribution of power and prestige within the Saud dynasty weakened and the cohesion between the elites disappeared. Crown Prince Mohammed bin Salman's removal of the powerful members of the Saud dynasty from the upper levels of the administration was the most important reason for the elite fragmentation in the country. As of 2021, the lifting of the Qatari blockade without any positive results, the failure to achieve the expected political gains from the Yemen war and the failure to establish a political order in favor of Saudi Arabia in Lebanon reveal that the assertive foreign policy does not make the expected contribution to the national security and interests of the country. One of the most important reasons for these failures in the foreign policy of the country is the elite fragmentation that has emerged recently.

Keywords:

Saudi Arabian foreign policy, elite cohesion, House of Saud, assertive foreign policy, Mohammed bin Salman,

PDF

___

Abir, M. (1987). The consolidation of the ruling class and the new elites in Saudi Arabia. Middle Eastern Studies, 23(2), 150-171.
Acar, N. (2019). Arap Baharı sürecinde Ortadoğu’da güvenlik ve dış politika: Suudi Arabistan örneği. Birey ve Toplum, 8(16), 139-171.
Acar, N. (2020). Suudi Arabistan’ın İsrail ikilemi. https://www.aa.com.tr/tr/analiz/suudi-arabistan-in-israil-ikilemi/1944258 adresinden 19.01.2022 tarihinde erişilmiştir.
Al-Manar. (3 Kasım 2017). Velayati Meets Hariri, Says Iran ‘Keen’ on Lebanon’s Stability. https://english.almanar.com.lb/377859 adresinden 12.01.2022 tarihinde erişilmiştir.
Al-Rasheed, M. (2010). A history of Saudi Arabia. Cambridge University Press.
Al-Rasheed, M. (2018). Mystique of monarchy: The magic of royal succession in Saudi Arabia. M. Al-Rasheed (Eds.). Salman’s legacy: The dilemmas of a new era in Saudi Arabia içinde (ss. 45-73). Hurst & Company.
Al-Rasheed, M. (2021). The Son King: Reform and repression in Saudi Arabia. Oxford University Press.
Al-Rasheed, M. (2022). Saudi Arabia: Royal dissent could keep MBS from the throne. https://www.middleeasteye.net/opinion/saudi-arabia-royal-dissent-could-keep-mbs-throne adresinden 19.01.2022 tarihinde erişilmiştir.
Anadolu Ajansı. (11 Mart 2020). Suud hanedanında prenslere tutuklama dalgası devam ediyor. https://www.aa.com.tr/tr/dunya/suud-hanedaninda-prenslere-tutuklama-dalgasi-devam-ediyor/1761751 adresinden 18.01.2022 tarihinde erişilmiştir.
Arabnews.com. (2017). Saudi Arabia names new interior minister. https://www.arabnews.com/node/1118321/saudi-arabia adresinden 18.01.2022 tarihinde erişilmiştir.
Arabnews.com. (2019). Face Of: Prince Abdullah bin Bandar bin Abdul Aziz, minister of the Saudi National Guard. https://www.arabnews.com/node/1430911/saudi-arabia adresinden 18.01.2022 tarihinde erişilmiştir
Bligh, Alexander. (1985). The Saudi religious elite (Ulama) as participant in the political system of the kingdom. International Journal of Middle East Studies, 17(1), 37-50.
Büyükkara, M. A. (2004). İhvan'dan Cüheyman'a: Suudi Arabistan ve Vehhabilik. Rağbet Yayınları.
CNN. (2021). Biden declares 'America is back' as he announces major foreign policy shifts. https://edition.cnn.com/2021/02/04/politics/biden-state-department-visit/index.html adresinden 15.01.2022 tarihinde erişilmiştir.
Cochran, J. A. (2019). The rise in power of Crown Prince Mohammed bin Salman. Digest of Middle East Studies, 28(2), 369-385.
Davidson, C. M. (2013). After the Sheikhs: The coming collapse of the Gulf monarchies. Hurst.
Davidson, C. M. (2021). Mohammed bin Salman Al Saud King in all but name (born 1985). K. Larres (Ed.). Dictators and autocrats içinde (ss. 319-45). Routledge.
Efegil, E. (2013). Suudi Arabistan’ın dış politikasını şekillendiren faktörler. Ortadoğu Analiz, 5(53), 104-13.
Filkins, D. (2018). A Saudi prince’s quest to remake the Middle East. The New Yorker. https://www.newyorker.com/magazine/2018/04/09/a-saudi-princes-quest-to-remake-the-middle-east adresinden 18.01.2022 tarihinde erişilmiştir.
Gause, G. (2018). Saudi regime stability and challenges. M. Al-Rasheed (Ed.). Salman's Legacy: The Dilemmas of a Nnew era in Saudi Arabia içinde (ss. 31-45). Hurst & Company.
Higley, J. (2010). Elite theory and elites. K. T. Leicht & J. C. Jenkins (Ed.). Handbook of politics içinde (ss. 161-76). Springer.
Higley, J. (2018). Continuities and discontinuities in elite theory. H. Best ve J. Higley (Ed.). The palgrave handbook of political elites içinde (ss. 25-39). Palgrave Macmillan.
Hoffmann-Lange, U. (2018). Theory-based typologies of political elites. H. Best ve J. Higley (Ed.). The Palgrave Handbook of Political Elites içinde (ss. 53-68). Palgrave Macmillan.
Hope, B. & Scheck, J. (2020). Bood and oil Mohammed bin Salman's ruthless quest for global power. Hachette Books.
Hubbard, B. (2020). The rise to power of Muhammad bin Salman. Tim Duggan Books.
Hussain, H. (2017). Royal rumble-dynamics of Saudi Royal Family. Defence Journal, 21(1), 50-56.
Karim, U. (2017). The evolution of Saudi foreign policy and the role of decision-making processes and actors. The International Spectator, 52(2), 71-88.
Kolegar, F. (1967). The elite and the ruling class: Pareto and Mosca re-examined. The Review of Politics, 29(3), 354-369.
Korany, B. & Fattah, M. (2008). Irreconcilable role-partners? Saudi foreign policy between the ulama and the US. B. Korany & A. E. H. Dessouki (Ed.). The Foreign Policies of Arab States: The challenge of globalization içinde (ss. 343-96). American University in Cairo Press.
Lobell, S. E. (2009). Threat assessment, the state, and foreign policy: A neoclassical realist model. S. E. Lobell, N. M. Ripsman & J. W. Taliaferro (Ed.). Neoclassical realism, the state, and foreign policy içinde (ss. 42-74). Cambridge University Press.
Mabon, S. (2018). It’s a family affair: Religion, geopolitics and the rise of Mohammed bin Salman. Insight Turkey, 20(2), 51-66.
Meisel, J. (1958). The myth of the ruling class. University of Michigan Press.
Mercan, M. H., & Kilavuz, M. T. (2017). Tunus’ta demokratikleşme ve elit teorisi. Uluslararası İlişkiler Dergisi 14(55), 75-92.
Miles, H. (28 Eylül 2015). Saudi royal calls for regime change in Riyadh. The Guardian. http://www.theguardian.com/world/2015/ sep/28/saudi-royal-calls-regime-change-letters-leadership-king-salman adresinden 18.01.2022 tarihinde erişilmiştir.
Mosca, G. (1939). The ruling class. McGraw-Hill.
Oktav, Ö. Z. (2022). Basra Körfezi’nin değişen dengeleri ve İran Suudi Arabistan ilişkilerine etkileri 2015-2021. Ö. Z. Oktav & N. Acar (Ed.). Basra Körfezi Güvenliğinin Yeni Dinamikleri içinde (ss. 242-76). Orion Kitabevi.
Othman, A. H. (2021). The Saudi political system and the calculations of the new balances in the Middle East. RUDN Journal of Public Administration, 8(3), 336-346.
Ottaway, D. (2021). Mohammed Bin Salman: The icarus of Saudi Arabia? Lynne Rienner Publishers.
Pakulski, J. (2018). Classical elite theory: Pareto and Weber. H. Best & J. Higley (Ed.). The palgrave handbook of political elites içinde (ss. 17-24). Palgrave Macmillan.
Pareto, V. (1935). The mind and society. A treatise on general sociology. New York: Dover.
Ripsman, N. M. (2009). Neoclassical realism and domestic interest groups. S. E. Lobell, N. M. Ripsman & J. W. Taliaferro (Ed.). Neoclassical Realism, the State, and Foreign Policy içinde (ss. 170-193). Cambridge University Press.
Rose, G. (1998). Neoclassical realism and theories of foreign policy. World politics, 51(1), 144-172.
Schweller, R. L. (2004). Unanswered threats: A neoclassical realist theory of underbalancing. International security, 29(2), 159-201.
shura.gov. (2022). Shura in the Kingdom of Saudi Arabia. https://www.shura.gov.sa/wps/wcm/connect/ShuraEn/internet/Historical+BG/ adresinden 18.01.2022 tarihinde erişilmiştir.
Stenslie, S. (2016). Salman's succession: Challenges to stability in Saudi Arabia. The Washington Quarterly, 39(2), 117-138.
Stenslie, S. (2018). The end of elite unity and the stability of Saudi Arabia. The Washington Quarterly 41(1), 61-82.
Taliaferro, J. W. (2006). State building for future wars: Neoclassical realism and the resource-extractive state. Security Studies, 15(3), 464-495.
Taliaferro, J. W., Lobell, S. E. & Ripsman, N. M. (2009). Introduction: Neoclassical realism, the state, and foreign policy. S. E. Lobell, N. M. Ripsman & J. W. Taliaferro (Ed.). Neoclassical Realism, the State, and Foreign Policy içinde (ss. 1-41). Cambridge University Press.
Trthaber.com. (8 Mayıs 2020). Suudi Arabistan'ın varlık rezervleri Kral Selman döneminde eridi. https://www.trthaber.com/haber/dunya/suudi-arabistanin-varlik-rezervleri-kral-selman-doneminde-eridi-482840.html adresinden 19.03.2022 tarihinde erişilmiştir.
Yeşilyurt, N. (2013). Ortadoğu’da rejim güvenliği ve küçük devlet: Ürdün örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi.
Zuhur, S. (2011). Saudi Arabia: Islamic threat, political reform, and the global war on terror. ABC-CLIO, LLC.