Her paradigmanın kendine has bir kozmoloji, geometri ve mantık anlayışı vardır. 17. yüzyıl öncesinde Batı’da skolastik anlayış hâkimdi; kozmoloji görüşü, Hristiyan teolojisine dayanıyordu ve Aristo’nun görüşleri de St. Thomas’ın çabalarıyla dine uygun biçimde yorumlanmıştı. Bilimin kurumsal olarak ortaya çıktığı dönemde kozmolojiyi Newton’un mutlak evreni oluşturmuştur. Newton’un evreni yeniden tasvir eden fizik anlayışının altında Eukleides geometrisi ve Aristo mantığı yatmaktaydı. Bu evren algısının oldukça determinist olduğu ve pozitivist bilim anlayışının ortaya çıkmasında da büyük rol aldığı bilinmektedir.