Selçuk KAYA, Mustafa DEMİRCİ, Emel SESLİ ÇETİN, İlker PAKBAŞ

Yoğun bakım ünitelerinde yatan hastalardan izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik duyarlılıkları

Amaç: Mayıs 2005-Mayıs 2006 tarihleri arasında hastanemiz yoğun bakım ünitelerinde yatan hastalardan soyutlanan mikroorganizmaların örneklere göre dağılımı ve antibiyotik duyarlılıklarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Binseksenbeşi kan, 414’ü idrar, 210’u trakeal aspirat, 69’u BOS, 29’u kateter, 23’ü yara, 20’si balgam, 9’u steril vücut sıvısı olan 1859 örnek değerlendirildi. İzole edilen mikroorganizmalar, ilk aşama testlerinin ardından API sistemleri ile tiplendirildi. Antibiyotik duyarlılıkları CLSI kriterlerine göre, disk difüzyon yöntemi ile belirlendi. Bulgular: Örneklerden 276’sı Gram pozitif, 243’ü Gram negatif bakteri ve 46’sı mantar olmak üzere 565 etken izole edildi. En sık izole edilen etkenler koagülaz negatif stafilokoklar (194), Acinetobacter baumannii (56), Escherichia coli (53), Candida spp (46) ve Staphylococcus aureus (45) idi. Metisilin direnci KNS’lerde %64,4, S. aureus’da %68,9 ; genişlemiş spektrumlu beta laktamaz oranı ise E.coli’de %24,5, Klebsiella pneumoniae’da %60 oranında tespit edilmiştir. En etkili antibiyotiklerin enterobakteriler için halen imipenem ve aminoglikozid grubu, Pseudomonas aeruginosa ve A. baumannii için ise netilmisin başta olmak üzere aminoglikozid grubu antibiyotikler olduğu, bu bakterilerin imipeneme duyarlılıklarında azalma olduğu tespit edilmiştir. Sonuç: Bu veriler yoğun bakım ünitelerinde infeksiyonu önleyici tedbirlerin arttırılmasının ve ampirik antibiyotik tedavilerinin aktif izleminin gerekliliğini vurgulamaktadır.

PDF

___

1. Aykut M, Ceyhan O, Çetinkaya F ve ark. Gençlik döneminin özellikleri ve sağlık sorunları (eds: Öztürk Y, Günay O). Aile Sağlığı El Kitabı. Erciyes Üniversitesi yayınları No: 83, Kayseri,1995;115-9.
2. Dirican R, Bilgen N. Gençlerin sağlık sorunları. Halk Sağlığı (Toplum Hekimliği).1993;419-428, Uludağ Üniversitesi Basımevi.
3. Bakoğlu E, Yetkin A. Hipertansiyonlu hastaların öz-bakım gücünün değerlendirilmesi.C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2000;4(1):41-9.
4. Kara B. Öz-Bakım tanımı ve kavramsal yönü. Sendrom, 2001;13(7):105-8.
5. Erci B, Okanlı A. The relationship between suicide attempt and self-care agency.International Journal of Human Sciences, ISSN: 1303-5134. 2004;1(1).
6. Parissopoulos S, Kotzabassaki S. Orem’s Theory, transactional analysis and the managements of elderly rehabilitation. ICUS NURS WEB J-ISSUE 17-January-March 2004 (Nursing. Gr). http://www.nursing.gr/index1.html
7. Oran NT, San Turgay A. Hemşirelik eğitiminin öğrencilerde sağlık davranışlarını geliştirmeye etkisi. I. Ulusal Sağlığı Geliştirme ve Sağlık Eğitimi Sempozyumu (uluslar arası katılımlı), 24-26 Kasım 2004, Ankara.
8. Pasinlioğlu T, Gözüm S. Birinci basamak sağlık hizmetlerinde çalışan sağlık personelinin sağlık davranışları. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 1998;2(2):60-8.
9. Altun İ. Kocaeli’nde yaşayan halkın sağlıkla ilgili tutumlarına ve sağlıklı yaşam biçimi davranışlarına ilişkin bir çalışma. Sağlık ve Toplum Dergisi 2002;12(3):41-51.
10. Walker SN, Sechrist KR, Pender NJ. The health-promoting lifestyle profile: development and psychometric characteristics. Nurs Res. 1987 Mar-Apr;36(2):76-81.
11. Süzek H, Çakmak O. Muğla Sağlık Yüksek Okulu Öğrencilerinin Sosyo-Demoğrafik Özelliklerinin Öz-Bakım Güçlerine Etkisinin Belirlenmesi. Uluslar arası İnsan Bilimleri Dergisi, ISSN: 1303-5134, 2004;1(1).
12. Ergül A, Erol S. Lise öğrencilerinin sağlıklı yaşam biçimi davranışları. IX. Halk Sağlığı Kongresi Bildiri Kitabı, 2004, Ankara.
13. Esin MN. Endüstriyel alanda çalışan işçilerin sağlık davranışlarının saptanması ve geliştirilmesi (Yayınlanmamış doktora tezi). İ.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 1997,İstanbul.
14. Kearney BY, Fleischer BJ. Development of an instrument to measure exercise of selfcare agency. Res Nurs Health. 1979;2(1):25-34.
15. Nahcıvan N. Sağlıklı gençlerde “öz-bakım gücü” ve aile ortamının etkisi, (Yayınlanmamış doktora tezi) İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.1993,İstanbul.
16. Özdamar K. SPSS ile Biyoistatistik. Eylül 2003, Eskişehir.
17. Özbaşaran F, Çakmakcı Çetinkaya A, Güngör N. Celal Bayar Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu öğrencilerinin sağlık davranışları. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2004;7(3):43-55.
18. Güdücü Tüfekçi F, Arıkan D. Sağlıklı adölesanların öz-bakım gücü ile anne babalarının öz-bakım gücünün karşılaştırılması ve sosyo-demografik özelliklerle ilişkisi. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2002;5(1):45-52.
19. Batı H, Tezer E, Duman E, Önen E, Yılmaz C, Fadıoğlu Ç, Esen A. Üniversite öğrencilerinde sağlıklı yaşam biçimi davranışı değerlendirmesi, 8. Halk Sağlığı Günleri,23-25 Haziran 2003, Sivas.
20. Peltzer K. Health-promoting and personality among black South African students Social Behavior and Personality, 2002;30 (4):417-22.
21. Walker SN,Volkan K, Sechrist KR, Pender NJ. Health- promoting life styles of older adulths: comparison with young and middle-aged adults, correlates and patterns. Adv Nurs Sci. 1988;11(1):76-90.
22. Akduman S, Bolışık B, Sönmez S. Sağlıklı ergenlerin öz-bakım güçlerinin incelenmesi.Hemşirelik Forumu Dergisi Ocak- Şubat 2004;7(1):17-21.
23. Ersoy AF, Arpacı F. Üniversite öğrencilerinin konut koşulları ve konutta yaşamayı tercih etme nedenlerinin incelenmesi. Milli Eğitim Dergisi, Bahar 2003:sayı 158.
24. Erengin H.K., Dedeoğlu N. Sağlıkta eşitsizliğin gösterilmesi. Toplum ve Hekim, 1998;13(2): 105-9.