Aygün Şen

Bilim Kurgu Sinemasında Gösteri, İsyan ve Adalet: Açlık Oyunları

Bilim kurgu anlatıları başka bir zamanda ya da başka bir gezegende birevren tasvir ederken mevcut gerçeklikten beslenen kurmaca metinlerdir. Üretildikleri dönemin koşulları, kaygıları, beklentilerinden yola çıkarak geleceğe yönelikolasılıklar, alternatifler sunarlar. Suzanne Collins’in roman serisinden uyarlananAçlık Oyunları, korku ve gösteriye dayalı bir tiranlıkta gıda krizi, ayrıcalıklı sınıflarıniktidarını korumak için ölüme gönderilen alt sınıflar, sosyo-ekonomik adaletsizlikgibi pek çok günümüz küresel sorununu ele alan bir bilim kurgu anlatısıdır. İktidarahizmet eden teknolojinin ve sınıflar arasındaki adaletsizliğin yaratacağı toplumudistopyan bir perspektiften ele alan Açlık Oyunları’nda barbarlık ve medeniyetkavramları tartışmaya açılarak çözümün sistemle pazarlık etmek değil tiranlarınbertaraf edilmesi ve sömürüye dayalı sistemin ortadan kaldırılması olduğu vurgulanmıştır. Çalışmada Açlık Oyunları serisi gösteri toplumu, gözetim, adalet veisyan kavramları çerçevesinde incelenmiştir.

Spectacle, Revolt and Justice in Science Fiction Cinema: The Hunger Games

Science-fiction narratives are contemporary, concrete truth-based texts that feed on existing reality when depicting a universe at another time or on another planet. Based on the conditions, con-cerns, and expectations of the era they were produced, they offer possibilities, and alternatives for the future. Adapted from Suzanne Collins’ novel series, The Hunger Games is a sci-fi narrative address-ing many contemporary global problems such as the food crisis, subclasses sent to death to protect the power of privileged classes, socio-economic injustice in a tyranny based on fear, and spectacle. In The Hunger Games, dealing with the society created by the class injustice, and technology serving the power from a dystopian per-spective, the concepts of barbarism, and civilization are brought into question. Through this discussion, it is emphasized that the solution was not to negotiate with the system but to eliminate tyrants, and abolish the exploitation based system. In this study, The Hunger Games series is examined within the framework of the concepts of spectacle society, surveillance, justice, and revolt.

PDF

___

Agamben, G. (2013). Kutsal İnsan. (İ. Türkmen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Agamben, G. (27 Haziran 2017) Yüz. (M. Erşen, Çev.). Erişim 30 Mayıs 2020, https://gazetekarinca.com/2017/06/yuz-giorgio-agamben/
Baudrillard, J. (1991) Sessiz Yığınların Gölgesinde ya da Toplumsalın Sonu. (O. Adanır, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Beck, B. (2013). Baby’s Gone A-Hunting: The Hunger Games, Bully, and Strugg-ling to Grow Up. Multicultural Perspectives. 15(1), 27–30.
Benjamin, W. (2010). Şiddetin Eleştirisi Üzerine. (E. Göztepe, Çev.). A. Çelebi ( Ed.), Şiddetin Eleştirisi Üzerine içinde (19–42). İstanbul: Metis.
Benjamin, W. (2001). Son Bakışta Aşk, Nurdan Gürbilek (Haz.). İstanbul: Metis.
Bezel, N. (1984). Yeryüzü Cennetlerinin Sonu. İstanbul: Say.
Braudy, L. (1994). Ceremonies of Innocence, Raritan: A Quarterly Rewiev. 13 (4) Erişim 8 Eylül 2016, http://raritanquarterly.rutgers.edu/node/5815
Brereton, P. (2005). Hollywood Utopia. UK: Intellect Books.
Burke, B. (2015). ‘Reaping’ Environmental Justice through Compassion in The Hunger Games. Interdisciplinary Studies in Literature and Environment. 22(3), 544–567.
Butler, J. (2013). Kırılgan Hayat. (B. Ertür, Çev.). İstanbul: Metis.
Byrne, D. (2015). Dressed for the Part: An Analysis of Clothing in Suzanne Col-lins’s Hunger Games Trilogy. Journal of Literary Studies. 31(2), 43–62.
Canetti, E. (2006). Kitle ve İktidar. (G. Aygen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Cover, R. (2010) Şiddet ve Söz. (F. B. Aydar, Çev.). A. Çelebi (Ed.), Şiddetin Eleştirisi Üzerine içinde (175–213). İstanbul: Metis.
Debord, G. (1996) Gösteri Toplumu. (A. Ekmekçi, O. Taşkent, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Dubrofsky, R. E., Ryalls, E. D. (2014). The Hunger Games: Performing Not-perfor-ming to Authenticate Femininity and Whiteness. Critical Studies in Media Com-munication. 31(5), 395–409.
Fisher, M. (2012) Precarious Dystopias: The Hunger Games, in Time, and Never Let Me Go. Film Quarterly. 65 (4), 27–33.
Foster, J. B. ve Clark, B. (2004). Empire of Barbarism. Monthly Review. 56(7). Eri-şim 25 Nisan 2019, https://monthlyreview.org/2004/12/01/empire-of-barbarism/
Foucault, M. (1992). Hapishanenin Doğuşu. (M. A. Kılıçbay, Çev.). Ankara: İmge.
Frame, G. (2019). The odds are never in your favor: the form and function of American cinema’s neoliberal dystopias. New Review of Film and Television Stu-dies. 17(3). Erişim 4 Mayıs 2020, https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/ 17400309.2019.1622894
Frantz, F. (2011). Yeryüzünün Lanetlileri. (Ş. Süer, Çev.). İstanbul: Versus.
Johnson M. (2019) Deep play and dark play in contemporary cinema. New Re-view of Film and Television Studies. 17(4). Erişim 4 Mayıs 2020, https://www. tandfonline.com/doi/abs/10.1080/17400309.2019.1666644
Juvenal. Satire 10 The Vanity of Human Wishes. Satires içinde (G. G. Ramsay, Çev.). Erişim 15 Şubat 2016, http://www.tertullian.org/fathers/juvenal_sati-res_10.htm
Kellner, D. (2010). Medya Gösterisi. (Z. Paşalı, Çev.). İstanbul: Açılım.
King, G. (2010). Yeni Hollywood’da Tür Dönüşümleri (B. Karamış, Çev.). G. Topçu (Ed), Hollywood’a Yeniden Bakmak içinde (126–152) Ankara: De ki.
Kirby, P. (2015) The Girl on Fire: The Hunger Games, Feminist Geopolitics and the Contemporary Female Action Hero. Geopolitics. 20(2), 460–478.
Levinas, E. (1991). Totality and Infinity. (A. Lingis, Çev.). Dordrecht: Kluwer Aca-demic Publishers.
Löwy, M. (1999). Dünyayı Değiştirmek Üzerine. (Y. Alogan, Çev.). İstanbul: Ay-rıntı.
Oskay, Ü. (2014) Çağdaş Fantazya (2. baskı). İstanbul: Der.
Portman, J. (2000). When Bad Things Happen to Other People. New York and London: Routledge.
Robins, K. (2013). İmaj. (N. Türkoğlu, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Ryan M., Kellner D. (2010) Politik Kamera. (E. Özsayar, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Sennet, R. (2014). Ten ve Taş. (T. Birkan, Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
Scarry, E. (1985). The Body In Pain. USA: Oxford University Press.
Sloan, E., Sawyer, C., Warner T. D., Jones, L.A. (2014) Adolescent Entertainment or Violence Training? The Hunger Games. Journal of Creativity in Mental Health. 9(3), 430–431.
Sontag, S. (1965). The Imagination of Disaster. Commentary/ October 65, 42- 48.
Şen, A. (2018). Bilimkurgu Sinemasında Ekolojik Adalet ve Ekoeleştiri, İlef Dergisi 5(1), 31–59.
Telotte, J. P. (2004). Science Ficton Film. UK: Cambridge University Press.
Thomas, M. (2013). Survivor on Steroids. Griffith Law Review. 22(2), 361–402.
Topuzkanamış, E. (2018). Hukuk ve İktidar Üstüne Bir Taslak. Dokuz Eylul Univer-sitesi Hukuk Fakultesi Dergisi. 20(2), 409–428.
Trouillot, M.R. (2015). Geçmişi Susturmak. (S. O. Zeybek, Çev.). İstanbul: İthaki.
Türkoğlu, N. (1993). Seyirlik Ölümler. Marmara İletişim Dergisi. Sayı:2, 237–272.
Weber, M. (2004). Sosyoloji Yazıları. (T. Parla, Çev.). İstanbul: İletişim.