Türkiye’den Göç Etmiş Azınlıklar Diasporasında Kültürel Miras Olarak Türk Dili

Bu çalışmada XIX. ve XX. yüzyıllarda çeşitli nedenlerle doğdukları topraklardan göç eden Ermeni, Rum ve Musevi asıllı azınlık gruplarının yazılı ve sözlü dil kullanımlarında, kendi anadillerinin yanı sıra Türk dilini de içselleştirmiş olduklarına değinilmektedir. Aynı zamanda, Anadolu’nun çokdilli, çokkültürlü ortamında Türk dilinin ortak bileşken bir değer olarak bahse konu grupların dilleri üzerindeki yadsınamaz etkisine yer verilmekte; farklı zaman dilimlerinde Türkiye’den göç etmiş olsalar dahi, yöresel vurgularla güncel yaşamlarında yer etmiş terimleri kendi genç nesillerine aktararak, Anadolu kültürüyle olan bağlarını korumaya çalıştıklarına, hatta dünyanın dört bir yanına dil bağı ile bu kültürü taşıdıklarına değinilmektedir.

Turkish as a cultural heritage element in diaspora minorities

In this study, we are going to remind that the Armenian, Greek and Jewish origin minority groups migrating from their native lands in the XIX. and XX. centuries due to various different reasons have, in their written and verbal use of language, internalized not only their own mother languages, but also the Turkish language. At the same time, the undeniable effects of the Turkish language, as a joint composite value, on the mother languages of the aforesaid minorities within the multi-lingual and multicultural atmosphere of Anatolia are mentioned, and it is also added that even if they have migrated from Turkey in different time slices, these minorities are trying to protect and maintain their links with the Anatolian culture, and are even trying to carry and penetrate this culture into the four corners of the world through this link of language, by transferring and inheriting to their own young generations both their regional accentuations and the terms and expressions imprinted on their contemporary and current lives.

___

  • Balta, E. (1990). Karamanlıca Kitapların Önsözleri. Tarih ve Toplum, 74, 18–20.
  • Balta, E. (1999). Périodisation et typologie de la production des livres karamanli. Revue des mondes musulmans et de la Méditerranée, (87-88), 251-275. doi:10.4000/remmm.306
  • Balta, E. ve Alpan, A. S. (Ed.). (2016). Μουχατζηρναμέ - Muhacirnâme: Karamanlı Muhacirler İçin Şiirin Sedası. İstanbul: İstos Yayıncılık.
  • Calvet, L. J. (2013). La sociolinguistique. Paris: Presses Universitaires de France.
  • Donabédian, A. (2006). Les “turcismes” dans le lexique de l’arménien occidental parlé : approche typologique et fonctionnelle. S. Bosnali ve M. Bozdemir (Ed.), Contacte des Langues II, Les mots voyageurs en Orient içinde (ss. 239-256). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
  • Ender, R. (2015). Las Ultimas Palavras/Son Sözcükler (The Last Words). Belgesel.
  • Eruz, F. S. (2010). Çokkültürlülük ve Çeviri: Osmanlı Devleti’nde Çeviri Etkinliği ve Çevirmenler. Ỉstanbul: Multilingual.
  • Ferguson, C. A. (1959). Diglossia. WORD, 15(2), 325-340. doi:10.1080/00437956.1959.11659702
  • Ilıcak, Ş. ve Varjabedian, J. (2018). Sevgülü Oğlum Garabed Mekdubun Okudum Ağladım, Güldüm. Histor Press.
  • Manoukian, J. (2014, 3 Ekim). The Legacy of Turkish in the Armenian Diaspora. Jadaliyya. 22 Kasım 2018 tarihinde http://www.jadaliyya.com/Details/31293 adresinden erişildi.
  • Mignon, L. (2014). Hüzünlü Özgürlük: Yahudi Edebiyatı ve Düşüncesi Üzerine Yazılar. İstanbul: Gözlem Yayınları.
  • Mildanoğlu, Z. (2014). Ermenice süreli yayınlar 1794-2000. İstanbul: Aras Yayıncılık.
  • Özdoğan, G. G., Üstel, F., Karakaşlı, K. ve Kentel, F. (2009). Türkiye’de Ermeniler Cemaat-Birey-Yurttaş. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  • Pamukciyan, K. (2002). Ermeni Harfli Türkçe Metinler. İstanbul: Aras Yayıncılık.
  • Strauss, J. (1995). Diglossie dans le domaine ottoman. Évolution et péripéties d’une situation linguistique. Revue des mondes musulmans et de la Méditerranée, 75(1), 221-255. doi:10.3406/remmm.1995.2625