Rus kuramcı ve felsefeci Mikhail Bakhtin kuramsal çerçevesini çizdiği karnaval kavramı 1930’lardan beri oldukça önem kazanmıştır. Karnaval kavramını sadece bir festival etkinliği olarak tanımlamak yerine, Bakhtin kavrama evrensel bakışıcısı ve ritualistik bir özellik atfetmiştir. Bu şekilde, karnaval ruhu değişiklik ve kriz; doğum ve ölüm; gençlik ve yaşlılık; övgü ve yergi gibi kavramları içinde barındıran ikilemli doğasıyla oldukça kapsamlı bir kavrama dönüşür. Karnaval kavramının bu şekilde kapsamlı olması genel kabul gören normların ortadan kaldırılmasına bunun yerine dünyanın sonsuz olanaklı olma özelliği, yeniden yaratma, ölüm doğum döngüsü gibi dünyayı bir bütün olarak gören fikirleri benimsemesine neden olur. Bu bütünleştirici bakış açısı aynı zamanda tüm sosyal, dinsel ve politik olarak biçimlenmiş rollerin, normların ve geleneklerin yıkılması anlamına gelir. Buna bağlı olarak da aynı bakış açısı karnavalın katılımcılarına doğanın iklimsel ve bitkisel döngüsüyle iç içe geçme fırsatı verir. Her türlü norm ve kuraldan arındırılmış bu özel zaman dilimi direk olarak insanoğlunun temel güdülerine hitap eder. Bu durum ıssız bir adaya düşmüş bir grup okul çocuğunu ve onların orada bir topluluk oluşturma çabalarını konu alan William Golding’in Lord of the Flies adlı eserinde açıkça resmedilmiştir. Ancak insanların temel güdülerine dönmesi aynı zamanda iklimsel ve bitkisel döngüyle iç içe geçmeleri bakımından doğa ile ilişkilendirilen karnaval ruhu adanın yeni sakinlerinin antroposentrik uygulamaları yüzünden kaybolmaya mahkûm olmuştur.  Bu makale Lord of the Flies adlı romanda karnaval kavramının antroposantrizm tarafından nasıl alaşağı edildiğini göstermeyi amaçlar