Kanser Hastalarında Kötü Haber Vermede Güncel Yaklaşım

Kanser, ölüm nedeni olarak dünyada ve ülkemizde ikinci sırada bulunmaktadır. Ölüm oranının yüksek olması, tedavi esnasında yaşanan sorunlar ve gelecek hakkındaki belirsizlikler nedenli kanser hastaları diğer hastalardan farklı, oldukça zor ve sıkıntılı bir süreç yaşarlar. Onkoloji hastalarında tedavi planı nasıl multidisipliner yapılıyor ise, hasta bakımına da mutlidisipliner yaklaşılması gerekir. Hasta bakımı ekibinin içinde medikal onkoloji uzmanı, psikiyatrist, palyatif bakım hekimi ve hemşiresi olması önerilir. Kanser gibi adı anıldığında hastayı ürküten, tanısı ve tedavisi hasta ve hasta yakınlarıyla paylaşıldığında korku, çaresizlik, üzüntü, kızgınlık ve panik gibi son derece doğal duyguların ortaya çıkmasına neden olan hastalığın yönetimi beklenildiği üzere zordur. Bu nedenle kanserle ilgilenen sağlık çalışanlarında, hasta iletişimi rahatsızlık hissi uyandırmakta ve kötü haber verme mesleki zorluklar arasında yer almaktadır. Tanı konulduktan sonra hastanın bilgi gereksinimi artar ve bu ihtiyacı karşılayacak en uygun kişi hekimlerdir. Hastalarını desteklemek, hastalıkla başa çıkmalarına yardımcı olabilmek için etkin iletişim kurmaya, yeterli klinik bilgiyi aktarmaya çalışmaktadırlar. Etkin iletişim kurabilmek için uyulması gereken kurallar ve yaklaşımlar bu yazıda özetlenmeye çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Kanser, iletişim, Kötü Haber Verme

Current Approach to Reporting Bad News in Cancer Patients

Cancer is the second cause of death in the world and in our country. Due to the high mortality rate, problems experienced during treatment and uncertainties about the future, cancer patients experience a very difficult and troublesome process, different from other patients. Just as the treatment plan in oncology patients is made multidisciplinary, patient care should be approached in a multidisciplinary manner.It is recommended that the patient care team includes a medical oncologist, psychiatrist, palliative care physician and nurse. The management of a disease such as cancer, which scares the patient when its name is mentioned and causes fear, helplessness, sadness, anger and panic when the diagnosis and treatment is shared with the patient and their relatives, is difficult as expected. For this reason, patient communication creates a feeling of discomfort in healthcare professionals dealing with cancer, and reporting bad news is among the professional challenges. After the diagnosis is made, the patient’s need for information increases and physicians, who are the most suitable person to meet this need, are responsible for trying to communicate effectively and convey sufficient clinical information to support their patients and help them cope with the disease. The rules and approaches to be followed for effective communication are tried to be summarized in this article.

Keywords:

Cancer, Diabetes, Thyroid.,

PDF

___

Moore PM, Rivera S, Bravo-Soto GA, Olivares C, Lawrie TA. Communication skills training for healthcare professionals working with people who have cancer. Cochrane Database of Systematic Reviews 2018(7).
Buckman R. Breaking bad news: why is it still so difficult? British medical journal (Clinical research ed) 1984;288(6430):1597.
Mack JW, Block SD, Nilsson M, Wright A, Trice E, Friedlander R, et al. Measuring therapeutic alliance between oncologists and patients with advanced cancer: the Human Connection Scale. Cancer: Interdisciplinary International Journal of the American Cancer Society 2009;115:3302-3311.
Parker PA, Baile WF, de Moor C, Lenzi R, Kudelka AP, Cohen L. Breaking bad news about cancer: patients’ preferences for communication. Journal of clinical oncology 2001;19:2049-2056.
Yılmaz M. Sağlık Profesyonelleri için İletişim. I.Basım.Ankara: Akademisyen Yayınevi, 2020; 235-262
Demirkol ME, Koç F. Kötü haber verme teknikleri. İnternet Erişim adresi: http://www. noroloji. org. tr/TNDData/Uploads/files/K% C3 (Erişim tarihi:24.9.2023)
Ptacek JT, Eberhardt TL. Breaking bad news: a review of the literature. Jama 1996;276:496-502.
Özkan S. Psikiyatrik tip: konsültasyon-liyazon psikiyatri. Bull Clin Psychopharmacol 1990;1:10-17.
Dülgerler Ş, Çam O. Kanser Tanısı Konan Hastalarda Tanıyı Söyleme Süreci ve Hemşirelik Yaklaşımları. Kocaeli Sağlık Bilimleri Dergisi 2016;2:15-19.
Burton M, Watson M. Counselling people with cancer. Chichester: John Wiley & Sons Ltd, 1998;197 pp
Grassi L, Gritti P, Rigatelli M, Gala C. for the Italian Consultation-Liaison Group. Psychosocial problems secondary to the cancer: an Italian multicentre survey of consultation-liaison psychiatry in oncology. European Journal of Cancer 2000;36:579-585.
Khalil RB. Attitudes, beliefs and perceptions regarding truth disclosure of cancer-related information in the Middle East: a review. Palliative & supportive care 2013;11:69-78.
Ayan M. Tıbbi müdahalelerden doğan hukuki sorumluluk. Kitap, Kazancı Yayınevi, Ankara,1991; 195.sayfa.
TC Sağlık Bakanlığı Hasta hakları yönetmeliği. Resmi Gazete. 1998;1:23420. İnternet Erişim adresi :https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=4847& MevzuatTur=7&MevzuatTertip=5 (Erişim tarihi 24.09.2023).
Gautam S, Nijhawan M. Communicating with cancer patients. The British Journal of Psychiatry. 1987;150:760-4.
Slevin ML. Talking about cancer: how much is too much? British journal of hospital medicine. 1987;38:56, 8-9.
Marcelle Kaplan R. SPIKES: a framework for breaking bad news to patients with cancer. Clinical journal of oncology nursing. 2010;14:514.
Back AL, Arnold RM, Tulsky JA, Baile WF, Fryer-Edwards KA. Teaching communication skills to medical oncology fellows. Journal of clinical oncology. 2003;21:2433-6.
Okyavuz U.H. Ölümcül Hastalık Tanısı Almak: Bir Yaşam Krizi Kötü Haber Verilmeli Mi? Kriz Dergisi. 2003;11:29-35.
Bahadir M. An Assessment of the Position of Death in Modern Human Life. Beytulhikme An International Journal of Philosophy. 2018:535-52.
Ozdogan M, Samur M, Artac M, Yildiz M, Savas B, Bozcuk HS. Factors related to truth-telling practice of physicians treating patients with cancer in Turkey. Journal of palliative medicine. 2006;9:1114-9.