Bu makaledeki esas amacımız, “mehdî” inancının teşekkül sürecini ortaya koymaktır. Kurtarıcı Mehdî beklentisi, ezilen kitlelerin kurtuluş ideallerini yaşattıkları bir ümit unsurudur. Müslümanlar arasında yaşanan birtakım olumsuzluklar, bu tür iddiaların İslâm dünyasında da gündeme gelmesine sebep olmuştur. Hicrî üçüncü asrın sonlarına gelindeğinde ise, bu düşüncenin tüm Müslüman kitleler arasında yayıldığı görülmektedir. Ancak konuyu bir inanç esası haline getirenler Şiîler olmuştur. İmamiyye Şiası, gaybete gittiğini ileri sürdükleri on ikinci imamlarının, kıyamete yakın dönecek Mehdî olduğunu iddia etmiş, ardından da bir inanç olarak benimsemiştir.

In this article my essential aim is to bring up the formation process of “mahdî” belief. The Mahdî expectation is a hope element which keep salvation ideals of oppressed heags alive. Some negativeness which occured among the Muslims caused these kinds of claims to become a current issue in the Islamic world. However until the later of A. H. III. Century, it is seen that this thought was seperated out among the all Muslim communities. Yet, who charge the issue into a belief principle were Shi’ites. Imamiyye Shi’ite claimed that twelfth imam they put forward he went into occultation is Mahdî to turn near doomsday and then took over this as belief.