Mehmet Âkif Ersoy, Türk edebiyatı tarihinin önemli isimlerinden biridir. Onun hayatı, şahsiyeti ve sanatı arasında yakınlık vardır. Âkif’e göre şiirin işlevi toplumu uyandırmak ve yönlendirmektir. O, milleti için sadece gözyaşı dökmekle kalmaz, kurtuluş çareleri de arar. Şair olup olmamak arasında tereddütlü bir yapı gösteren Âkif, şair olmanın zorluklarının farkındadır. O, şiirine “bir yığın söz” diyerek tevazu gösterir. Mehmet Âkif Ersoy’un şair ve şiir algısında Kur’an-ı Kerim’in özellikle de Şuara Sûresi’nin etkilerini görmek mümkündür. O, hakikatlerden kaçan, yalancılıktan başka sermayesi olmayan şairlerin milleti için bir musibet olduğunu söyler. Özellikle Allah korkusunu hissetmeyen şairlerin toplumu kötü etkileyeceğini ifade eder. Âkif’in poetikasında hikmetli şiirin önemli yeri vardır. Kur’an’da yalan söyleyen ve Allah’ın yolundan gitmeyen şairler eleştirilmektedir. Mehmet Âkif de sanatının merkezine Kur’an-ı Kerim’i alarak Allah’ın yolundan ayrılmamaya özen gösterir. O, bu vesileyle Kur’an’ın ve Hz. Muhammed’in benimsemediği şairlerden olmamaya çalışır. Bu makalede amaç, Mehmet Âkif Ersoy’un hikmetli şiir anlayışını ortaya koymaktır.