İnanç Turizmi Kapsamında Aziz Pavlus Evinin Önemi Ve Tanıtım Faaliyetlerine İlişkin Ziyaretçi Görüşlerinin Değerlendirilmesi/ The Importance Of St. Paul's House Within The Scope Of The Religious Tourism And Evaluation Of The Visitors' Views Related To The

Anadolu, farklı inanç gruplarına sahip insanlar için kutsal sayılan yerleşim yerleri, kilise ve anıtların birçoğuna ev sahipliği yapmaktadır. 2008 yılından bu yana Hıristiyanlarca hac merkezi olarak ziyaret edilen Aziz Pavlus Evi de uluslararası dini turizm hareketleri içerisinde bir potansiyele sahiptir. Bu çalışmada, Aziz Pavlus Evininin tanıtma faaliyetlerinin yeterliliğine ilişkin yabancı ziyaretçilerin görüşleri incelenmiştir. Bu amaçla, Aziz Pavlus Evini ziyaret eden yabancı ziyaretçiler içerisinden basit rasgele örnekleme yöntemine göre seçilen 385 birey ile bir anket uygulanmıştır. Derlenen veriler, betimleyici istatistiklerden yararlanılarak ve çeşitli istatistiksel analizler (Ki-Kare Bağımsızlık Testi, Tek Yönlü Varyans Analizi, Tukey HSD Testi) kullanılarak çözümlenmiş ve yorumlanmıştır. Buna göre; turistlerin, Aziz Pavlus Evinin tanıtımında kullanılan halkla ilişkiler faaliyetlerini daha başarılı buldukları belirlenmiştir. Bununla birlikte, Hıristiyanların Aziz Pavlus Evini sıklıkla günübirlik turlar ile ziyaret etmeleri dolayısıyla bölgenin bir inanç turizm merkezi olarak değerlendirilemeyeceği sonucuna ulaşılmıştır. Anahtar Kelimeler: Turizmde Tanıtım, İnanç Turizmi, Aziz Pavlus, Tarsus. Abstract Anatolia contains many of the churches, monuments and settlements which are regarded as sacred space for people from different religious groups. The St. Paul's House, visited as a center of pilgrimage by Christians since 2008, has a great potential in the international movement of religious tourism. In this paper, foreign visitors' views of St. Paul's House related to the qualification of the promotional activities are investigated. For this purpose, a survey is performed in accordance with the method of simple random sampling with 385 individuals among foreign visitors who visited St. Paul's House. The collected data is analyzed by using descriptive statistics and various statistical analyses (Chi-Square Test of Independence, One-Way ANOVA, Tukey HSD Test). As a result of the statistical findings from the survey, tourists think that the activities of public relations, used in the promotion of this tendency, are more successful. Besides, it is concluded that this place should not be considered as a religious tourism center because Christians frequently visit this place with one-day tours. Key Words: Tourism Promotion, Religious Tourism, Saint Paul, Tarsus.

Anahtar Kelimeler:

Turizmde Tanıtım, İnanç Turizmi, Aziz Pavlus, Tarsus

PDF

___

Aksungur, A. G. (2008). Turizmde Markalaşma ve Tanıtma Faaliyetlerinin Önemi: İspanya ve Türkiye'nin Karşılaştırmalı Analizi. Uzmanlık Tezi, Kültür ve Turizm Bakanlığı Tanıtma Genel Müdürlüğü, Ankara.
Alegra, J. & Juaneda C. (2006). “Destination Loyalty Consumers Economic Behavior”. Annals of Tourism Research, 33 (3), 684–706.
Avcıkurt, C. (2005). Turizmde Tanıtma ve Satış Geliştirme. İstanbul: Değişim Yayınları.
Balcı, A. (2005). Sosyal Bilimlerde Araştırma: Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara: Pegem Yayınları.
Baş, T. (2003). Anket. Ankara: Seçkin Yayıncılık
Bingöl, Z. (2007). Gelenekten Evrensele Anadolu'da İnanç Turizmi. Ankara: Detay Yayıncılık.
Cooper C., Fletcher J., Gilbert D. and Wanhill S. (1993). Tourism: Principles and Practice. London: Pitman.
Çetinel, F.G. (2001). “Turizmde Tanıtım ve Reklam Faaliyetlerinin Önemi”. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, 12 (2), 151-161.
Eker, K. (1989). “Türkiye'nin Devlet Çapında Tanıtma ve Propaganda İlkeleri”. Türkiye Tanıtma Sempozyumu, 16-17 Mayıs, Ankara, s.38.
Eralp, Z. (1978). Turizm Politikası. Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Basın Yayın Yüksek Okulu Yayınları.
Gökdeniz, A. (1996). “Uluslararası Turizm Hareketleri İçerisinde Dinsel Amaçlı Seyahatler ve Türkiye”. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, 7 (1-2), 101-103.
Gündüz, Ş. (2004). Pavlus Hıristiyanlığın Mimarı. Ankara: Ankara Okulu Yayınları.
Gürdal, M. (2001). “Göller Bölgesinin İnanç Turizmi Açısından Önemi ve Isparta-Yalvaç-Eğirdir'deki Kültür Varlıklarının Turizm Amaçlı Kullanımı”. Hoşgörü Yılı ve İnanç Turizminde Göller Bölgesi Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 07-08 Eylül 2000, Isparta: SDÜ Sosyal Bil. Enst., s.13-18.
Güzel, N.G. (2001). Türkiye'nin Turizm Tanıtımında Reklam. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Güzel, F. Ö. (2010). “Turistik Ürün Çeşitlendirmesi Kapsamında Yeni Bir Dinamik: İnanç Turizmi”. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 2 (2), 87-100.
Hacıoğlu, N. (1992). “Dış Tanıtım ve Örgütlenme Modeli”. I. Tanıtma Şurası Tebliğler, Turizm Bakanlığı Tanıtma Genel Müdürlüğü, 10-11 Nisan, Ankara, s.146.
Hinnells, J.H. (ed.) (1984). The Penguin Dictionary of Religions. London:Penguin Books Ltd.
Holloway, J.C. (1989). The Business of Tourism. London: Pitman.
İçöz, O. (2003). Seyahat Acenteleri ve Tur Operatörlüğü Yönetimi. Ankara: Turhan Kitapevi Baskı Yayıncılık.
İnceoğlu, M. (1985). Güdüleme Yöntemleri. Ankara: A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Baskı ve Yayıncılık.
Kastal, İ. (2008). Tanıtım Stratejileri: İspanya, Fransa ve Türkiye Örneklerinin Karşılaştırması. Uzmanlık Tezi, Kültür ve Turizm Bakanlığı Tanıtma Genel Müdürlüğü, Ankara.
Kaya, B. (1992). “Tanıtmanın Tanımları, Boyutları ve Amaçları”. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, 2 (27-28), 4-10.
Küng, H. (1995). Christianity: Its Essence and History. (Çev. J. Bowden) London: SCM Press.
Lavery, P. (1987). Travel and Tourism. Huntingdon, UK: ELM Publications.
Nolan, M. L. & Nolan S. (1989). Christian Pilgrimage in Modern Western Europa. London: The University of North Caroline Press.
Nolan, M. & Nolan S. (1992). “Religious sites as tourism attractions in Europe”. Annals of Tourism Research, 19, 1– 17.
Özdamar, K. (2002). Paket Programlar ile İstatistiksel Veri Analizi. Eskişehir: Kaan Kitabevi.
Özgüç, N. (2003). Turizm Coğrafyası. İstanbul: Çantay Kitabevi, s.84.
Pırnar, İ. (1992). “Uluslararası Turizm Pazarlamasında Tanıtım Planı Geliştirme Teknikleri ve Ulusal Tanıtım”. Anatolia Turizm ve Kültür Sanat Dergisi, 2 (27-28), 25-30.
Rinschede, G. (1992). “Form of Religious Tourism”. Annals of Tourism Research, 19 (1), 51-67.
Rızaoğlu, B. (2004). Turizmde Tanıtım. Ankara: Detay Yayıncılık.
Sargın, S. (2006). “Yalvaç'ta İnanç Turizmi”. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16 (2), 1-18.
Sezgin, O. M. (2001). Genel Turizm ve Turizm Mevzuatı. Ankara: Detay Yayıncılık.
Shackley, M. (2003). “Management challenges for religion-based attractions”. In: Fyall A., Garrod B. and Leask A. (eds) Managing Visitor Attractions – New Directions. Oxford, UK: Butterworth, Heinemann, p. 161.
Razaq, R. & Nigel, D. M. (2007). Religious Tourism and Pilgrimage Festivals Management: An International Perspective. Wallingford, Oxon, GBR: CABI Publishing, p.64.
Sherratt, B.W. & Hawkin D.J. (1972). Gods and Men. UK: Blackie, Glasgow.
Şahbaz, R.P. (2000). “Türkiye'nin Tanıtım Harcamalarının Dış Turizm Talebine Etkileri”. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2 (3): 121-150.
Tavmergen, İ. P. ve Meriç P.Ö. (2002). Turizmde Tanıtma ve Halkla İlişkiler. Ankara: Turhan Kitabevi, s. 33-54.
Towner, J. (1994). “Tourism history: past, present and future”. In: Seaton, A.V. (ed.) Tourism: The State of the Art. Chichester, UK: Wiley.
Tunç, A. (2002). Ulusal Turizm Politikalarını Etkileyen Uluslararası Yeni Eğilimler ve Türk İmaj Sorunu. Ankara: Gazi Üniversitesi Araştırma Fonu No: TTEF 10/2001-01.
Turan, S. (2006). Misyonerliğin Kurucusu Pavlus. İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayınları.
Usta, K. M. (2005). İnanç Turizmi Potansiyeli Açısından İznik'in Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.