Güneydoğu Anadolu Bölgesi’ndeki Pet Kliniklerinde Kullanılan Beşerî Müstahzarların Kullanım Durumunun Karşılaştırılması

Son dönemlerde sosyo-kültürel yaşamdaki ilerleme ve gelişme ile evcil hayvan besleme oranlarında da artış söz konusudur. Dolayısıyla pet hayvanlar için özel faaliyet gösteren kliniklerin sayısı da artmaktadır. Hastalıkların tedavisinde ise küçük hayvanlar için mevcut olan Veteriner müstahzarlar yetersiz gelmektedir. Bundan dolayı Veteriner Hekimler beşeri ilaçları kullanmak zorunda kalmaktadırlar. Yapılan araştırmada Güneydoğu Anadolu Bölgesi’ni temsil edecek olan (Şanlıurfa, Gaziantep, Diyarbakır, Mardin) illerdeki toplam 42 pet klinisyen Veteriner Hekime anket uygulanmıştır. Anket sonuçlarına göre Veteriner Hekimlerin %45,2’si Veteriner müstahzarların yetersiz, %50’si kısmen yetersiz, %4,8’i ise yeterli olduğunu düşünmektedir. %31,7’nin beşeri ilaçları kolay temin edebildiği, %13,3’ün daha güvenli bulduğu, %21,7’nin istenen farmasötik formda bulabildiği ve %3,3’ün ise daha ucuz olduğu için beşeri ilaçları tercih ettiği tespit edilmiştir. %30’luk kısım ise Veteriner müstahzarı olmadığı için beşeri ilaç tercih ettiklerini belirtmişlerdir. Anket verilerine göre anlaşılmaktadır ki genel düşünce Veteriner müstahzarların eksik olduğu yönündedir. Ancak, bazı Veteriner Hekimlerin alışkanlıkları veya bilgi eksiklikleri nedeniyle beşeri müstahzarları tercih ettikleri de gözlenmiştir. Sonuç olarak, çalışma yapılan bölgede küçük hayvanlar için yeterli farmakolojik çeşitlilikte ilaçların bulunmadığı tespit edilmiştir. Halkın pet hayvanlara ilgisinin ve kliniklere başvurulan hasta sayısının daha da artacağı öngörülmektedir. Bundan dolayı Veteriner müstahzar eksikliklerinin giderilmesi ve Veteriner Hekimlerin her hayvan türüne özgü ilaç kullanmaları yönünde bilinçlendirilmesi gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Beşeri müstahzar, Güneydoğu, kedi, köpek, Veteriner ilaç

Comparison of the Use of Human Preparations in Pet Clinics in Southeastern Anatolia Region

In recent years, there has been an increase in socio-cultural life and in pet feeding rates. Therefore, the number of clinics that are active for pet animals is increasing. Veterinary preparations in small animals are insufficient for the treatment of some diseases. Therefore, veterinarians must use human medicines. In this research, 42 pet clinician veterinarians in the provinces that will represent the Southeastern Anatolia Region (Şanlıurfa, Gaziantep, Diyarbakır, Mardin) were surveyed. According to the survey results, 45.2% of veterinarians think veterinary preparations are inadequate, 50% think they are partially inadequate, and 4.8% think they are enough. It was found that 31.7% could easily buy human medicines, 13.3% found human medicines safer, 21.7% could find them in the desired pharmaceutical form, and 3.3% used them because they were cheap. 30% stated that they preferred human medicines because they did not have a veterinary preparation. According to the survey data, it is understood that the general opinion is that veterinary preparations are lacking. However, it has been observed that some veterinarians prefer human preparations because of their habits or lack of knowledge. As a result, it was determined that there is not enough pharmacological variety for small animals in the study area. It is predicted that public interest in pets and the number of patients applied to clinics will increase. Therefore, deficiencies in veterinary preparations should be eliminated and veterinarians should be made aware of the use of drugs specific to each animal species.ecies.

Keywords:

Cat, dog, human preparation, Southeastern, veterinary medicine,

PDF

___

Anonim, 2019: Ruhsatlı Veteriner Ürünler. https://vtu.tarim.gov.tr/RListe.aspx, Erişim tarihi; 16.09.2019.
Brown JP, Silverman JD, 1999: The current and future market for veterinarians and veterinary medical services in the United States. J Am Vet Med Assoc, 215, 161-183.
Eter M, 2015: Kedi ve Köpek Kliniklerinde Beşeri İlaçların Kullanım Durumu. Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
Kaygısız FH, Akdağ F, 2004: İstanbul ilindeki veteriner klinik işletmelerinin teknik ve mali yapıları ile işletmecilik sorunları üzerine bir araştırma. İstanbul Üniv Vet Fak Derg, 30, 63-78.
Keen P, Livingston A, 1983: Adverse reactions to drugs. Practise, 5, 174-180.
Miert V (1985). The use in animals of drugs licensed for human use only In: Comparative Veterinary Pharmacology, Toxicology and Therapy, Miert V, Bogaert MG, Debackere M (Eds.), 489-510, Ghent, Belgium.
Shmalberg J, Memon MA, 2015: A Retrospective Analysis of 5,195 Patient Treatment Sessions in an Integrative Veterinary Medicine Service: Patient Characteristics, Presenting Complaints, and Therapeutic Interventions. Veterinary Medicine International, 11.
Stull JW, Peregrine AS, Sargeant JM ve ark. 2013: Pet husbandry and infection control practices related to zoonotic disease risks in Ontario, Canada. BMC Public Health, 13, 520.
Şenel S (2016). Veteriner İlaçlar ve Veteriner Biyolojik Ürünler In: Eczacının Başvuru Rehberi, Yakıncı C, Aktay G (Eds), 165-170, Türk Eczacıları Birliği Eczacılık Akademisi, Ankara.
Taylor P, 1985: Analgesia in the dog and cat. Practise, 7, 5-13.
Traş B (2009). Farmakoterapi ve Doğru İlaç Kullanımı In: Veteriner İlaç, Traş B, Yazar E, Elmas M (Eds), 1-16, İstanbul.
Yarsan E, 2015: Kedi ve Köpek Hekimliği. Güneş Tıp Kitabevleri, Ankara.
Young NW, Royal KD, Davidson GS, 2017: Baseline knowledge of potential pet toxins: a survey of pharmacists. Pharmacy Practice, 15, 1058.