2007 yılında ABD’de ortaya çıkan finansal kriz, kısa sürede 2008 Küresel Finansal Krizi haline dönüştü. Avro bölgesine ulaşan kriz, ekonomik durgunluğa ve borç krizine yol açtı. Avrupa ülkeleri krizden farklı şekillerde etkilendiler. Krizden minimum derecede etkilenen Almanya’nın yanında krizden ağır şekilde etkilenen Yunanistan da yer almaktaydı. Yunanistan borç krizinin üstesinden gelmek üzere Avrupa Komisyonu (EC), Avrupa Merkez Bankası (AMB) ve Uluslararası Para Fonu (IMF)’den oluşan Troyka ile anlaştı ve Troykanın dayattığı kemer sıkma politikasını uyguladı. Bu politika, Yunanistan endüstri ilişkileri sisteminde emsali görülmemiş değişikliklere yol açtı ve işçilerin endüstri ilişkileri sisteminin karar mekanizmasından tamamen tasfiyesi ile sonuçlandı. Yunan politikacıların krize karşı vaktinde tedbirler almamaları, borç krizinin doğurduğu yükün önemli bir kısmının Yunan işçi sınıfı üzerinde kalmasına yol açtı. Troykanın bütün bu destekler karşılığında Yunanistan’ın, içinde işçi temsilcilerinin yer almadığı bir endüstri ilişkileri sistemini kabul etmesi, ekonominin rekabet gücünün sadece işçilerin sistemden dışlanması yoluyla sağlanması göstermektedir ki bütün iktisadi krizlerin çözümünün, günün sonunda, işçinin omuzunda kalması bir evrensel liberal iktisat yasası haline gelmiştir. 

The financial crisis emerged in the USA in 2007 turned rapidly into 2008 Global Financial Crisis. When it reached at Eurozone countries, it triggered economic recession and consequently sovereign debt crisis. European countries were affected differently from the global crisis. While Germany was affected minimally from the crisis, Greece was affected severely from the crisis in Eurozone and Greece maximally stood side by side in Eurozone. To overcome its debt crisis, Greece came to an agreement with Troika, consisting of European Commission, European Central Bank and International Monetary Fund, on the austerity measures imposed by the Troika and put such measures into effect. Austerity measures had created an unprecedented change on Greek industrial relation system and ended with the elimination of Greek working class from the decision-making mechanism of industrial relation system. The burden created by the crisis stayed on the shoulders of Greek working class because of that Greek politicians failed to take timely measures against the crisis. In return of full financial support of Troika, Greece’s approval of an industrial relation system in which there is no active worker representation and ensuring competitive power of economy by excluding trade unions out of industrial relations system indicate that it is a universal liberal economics law that solution to all financial crisis remains on the shoulders of working class at the end of the day.