Canan YILMAZ, Tuncay YILMAZ

30764

ENDÜSTRİ 4.0’IN İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİNE ETKİSİ: İKY 4.0

Endüstri 4.0, akıllı robotlar aracılığıyla hızlı, kaliteli, esnek ve ucuz üretim için bilgi ve iletişim teknolojileri temelinde tasarlanan gelecek vizyonudur. İleri mühendislik ve süreçlerde tam entegrasyon içeren Endüstri 4.0 yüksek katma değerli üretime dayanan rekabeti hedeflemektedir. Teknolojinin iş süreçlerine entegresinin hedeflendiği Endüstri 4.0, dijitalleşme çağı olarak da ifade edilmektedir. Tüm iş ve işlemleri önemli ölçüde etkileyen dijitalleşme, kurumsal iş ve işlemlerin temelinde görülen İnsan Kaynakları Yönetimini de (İKY) etkilemektedir. Bu bakımdan çalışmanın amacı, Endüstri 4.0’ın insan kaynakları yönetimine etkisini tartışmaktır. Çalışmada kavramsal açıdan bir inceleme yapılmaktadır. Bu alanda yapılan çalışmalarda görülen karmaşıklığı gidermek adına bu çalışmada öncelikle Endüstri 4.0 kavramı açıklanıp İKY kavramı kavramsal olarak ele alınarak Endüstri 4.0’ın İKY’ye etkisi ortaya konulmuştur. Endüstri 4.0’ın etkisi sonucu ortaya çıkan İKY faaliyetlerinin dijitalleşmesi anlamına gelen İKY 4.0 kavramı derinlemesine analiz edilmiştir. Böylece Endüstri 4.0’ın İKY’ye etkisiyle ortaya çıkan İKY 4.0 kavramı ve kavramın İKY fonksiyonları üzerindeki etkisi incelenmektedir. Sonuç olarak bu çalışmada, Endüstri 4.0’ın İKY’ye etkisi genel hatlarıyla ortaya konularak İKY 4.0 kavramının ne olduğu ve işletmelerde yürütülen İKY süreçlerini nasıl etkileyebileceği açıklanmaya çalışılmaktadır. Yapılan kavramsal inceleme sonucunda, işletmelerin Endüstri 4.0’ın gereksinimlerine uygun olarak geliştirecekleri yeni insan kaynakları yönetim yaklaşımlarının yaşanan dijital teknolojilere uyum sağlamada başarılı olmayı sağlayacağı sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler:

İnsan Kaynakları Yönetimi, Endüstri 4.0, İKY 4.0, Dijital İKY, Dijitalleşme.

IMPACT OF INDUSTRY 4.0 ON HUMAN RESOURCES MANAGEMENT: HRM 4.0

Industry 4.0 is the future vision based on information and communication technologies for fast, high-quality, flexible, and inexpensive production through smart robots. Industry 4.0 is also referred to as the digitalization age. Digitalization, which significantly affects all operations, also affects Human Resources Management (HRM), which is seen as the base of corporate transactions. This study aims to discuss the effect of Industry 4.0 on HRM. To eliminate the complexity seen in other empirical studies in this field, the concept of Industry 4.0 is explained first, and the concept of HRM is discussed conceptually. The concept of HRM 4.0, which means the digitalization of HRM activities that emerged due to Industry 4.0, has been analyzed in depth in this study. As a result, this study tried to explain what the concept of HRM 4.0 is and how it can affect the HRM processes carried out in enterprises by revealing the effect of Industry 4.0 on HRM in general terms. As a result of the conceptual analysis, it was concluded that the new human resources management approaches that businesses will develop in response to industry 4.0 requirements to ensure success in adapting to the digital technologies adoption requirements in the field of HRM.
Keywords:

Human Resources Management, Industry 4.0, HRM 4.0, Digital HRM, Digitalization.,

PDF

___

  • Alçın, S. (2016). Üretim için yeni bir izlek, sanayi 4.0. Journal Of Life Economics, 3(2), 19-30. DOI: 10.15637/Jlecon.12
  • Asiltürk, A. (2018). İnsan kaynakları yönetiminin geleceği: İK 4.0. Journal of Awareness, 3(3), 527-544. Doi: 10.26809/joa.2018548665
  • Armstrong, M. (2012). Amstrong’s handbook of human resource management practice. Philadelphia: Kogan Page.
  • Ayan, G. (2019). Elektronik insan kaynakları yönetiminde bilgi yönetimi süreçleri (Yüksek Lisans Tezi). Yakın Doğu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İnsan Kaynakları Yönetimi Anabilim Dalı, Lefkoşa.
  • Bakan, İ. Doğan, İ. F. ve Kıllı, M., (2013). Ar-Ge faaliyetlerinde insan kaynaklarının önemi. Akademik Bakış Dergisi, 36(3), 21-29.
  • Bauernhansl, T., Krüger, J., Reinhart, G., and Schuh, G. (2016). Wgp-Standpunkt industrie 4.0, Wgp E. V: Issenschaftliche Gesellschaft Für Produktionstechnik.
  • Bayraktar, O. ve Ataç C. (2018). Globalization institutions and socio-economic performance: Macro and micro perspectives. The Effects of Industry 4.0 On Human Resources Management, Edt: Ertuğrul Yıldırım, Hamza Çeştepe, Berlin: Peter Lang.
  • Berber, N. Đorđević, B. and Milanović, S. (2018). Electronic human resource management (E-Hrm), а new concept for digital age, Strategic Management international Journal of Strategic Management And Decision Support Systems in Strategic Management, 23 (2), 28-36.
  • Bhagat, M. (2020). The study of effect and influence of digitalization on hrm practices, in India. International Journal of Innovative Science and Research Technology, 5(11), 1009-1012.
  • Davutoğlu, N. A. (2018). Sanayi 4.0’ın liderlik ve insan kaynakları yönetimine algısal etkileri. Journal of Social And Humanities Sciences Research (Jshsr), 5(30), 4041-4048. DOI: 10.26450/Jshsr.848
  • Demiral, G. (2019). Endüstri 4.0’ın insan kaynaklarına yönelik etkileri: Teknolojik değişim farkındalığı üzerine bir araştırma. EKEV Akademi Dergisi, 23(80), 191-208.
  • Dessler, G. (2016). Human resource management. Edition USA: Pearson.
  • Doğru, B. N. ve Meçik, O. (2018). Türkiye’de endüstri 4.0’in iş gücü piyasasına etkileri, firma beklentileri. Süleyman Demirel Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23 (Endüstri 4.0 ve Örgütsel Değişim Özel Sayısı), 1581-1606.
  • Eldem, M.O. (2017). Endüstri 4.0. TMMOB EMO Ankara Şubesi Haber Bülteni. Ankara: TMMOB.
  • Erdağ, B.Ş. (2016). Eğitimin dijitalleştirilmesi. Ankara: Dijital İK.
  • Ermolaeva, A. (2017). Industry 4.0 and hr in logistics. The Master Thesis, University Of Economics in Prague, Prague: International Business - Central European Business Realities.
  • Esen, M., (2011). Bireysel ve kurumsal hazıroluşun teknoloji kabulüne etkisi, elektronik insan kaynakları yönetimi (E-İKY) alanında ampirik bir araştırma (Doktora Tezi). Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
  • Findikli, M. A., and Rofcanin, Y. (2016). The concept of E-Hrm, its evolution and effects on organizational outcomes. Technological Challenges And Management: Matching Human And Business Needs (1st Edition), Crc Press, Boca Raton, pp.35-51.
  • Fregnan, E., Ivaldi, S. and Scaratti, G. (2020). HRM 4.0 and new managerial competences profile: The COMAU Case. Frontiers in Psychology, 11(5), 1-16. DOI: 10.3389/fpsyg.2020.578251
  • Genç, Ç. (2016). E-insan kaynakları yönetiminde e-işe alım süreci. Kurgu, 24(1), 63- 85.
  • Goswamı, A. (2018). Human resource management and its importance for today’s organizations. Journal of Advances and Scholarly Researches in Allied Education, 15(3), 128-135
  • Göktaş, P. ve Baysal, H. (2018). Türkiye’de dijital insan kaynakları yönetiminde bulut bilişim. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(4), 1409-1424.
  • Güner, A. ve Uğur, A. (2017). Dijital insan kaynakları yönetimi uygulamaları ve karşılaşılan problemler, in, Özdemir, Ç., (Eds), Seçme Yazılar, ss.1-32, Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
  • Gürbüz, U. (2020). The transformative role of human resources (hr) in the digitalisation of companies, a study on how game-based assesments can attract more talent in the recruiting processes (Yüksek Lisans). Bahcesehir University, Graduate School Of Social Sciences, Master Of Business Administration, İstanbul.
  • Holm, A.B. (2014). Institutional context and e-recruitment practices of danish organizations. Employee Relations, 36(4), pp.432 – 455.
  • Indermun, V. (2014). Importance Of human resource management practices and the ımpact companies face in relation to competitive challenges. Singaporean Journal Of Business Economics, And Management Studies, 2(11), 125-135.
  • Kaufman, B. E. (2009). The development of hrm in historical and ınternational perspective. The Oxford Handbook Of Hrm (Eds. Peter Boxall, John Purcell, Patrick Wright), pp.19-48. Oxford University Press, Oxford.
  • Küsbeci, P. ve Çevik-Tekin, İ. (2021). Endüstri 4.0 perspektifinden insan kaynakları. Ekonomi ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(15), 18-29.
  • Liboni, L. B. et all., (2019). Smart industry and the pathways to hrm 4.0: Implications for scm, Supply Chain Management: An International Journal, 24(1), 124-146.
  • Lydon, B. (2016). Industry 4.0: Intelligent and flexible product, Intech, May/Jun.
  • Mrugalska, B. and Wyrwicka M. K. (2018). Towards lean production in ındustry 4.0. 7th International Conference On Engineering, Project, And Production Management, Procedia Engineering, 187, 466-473.
  • Öge, H. S. (2017), İnsan kaynakları yönetimi. Konya: Eğitim Yayınevi.
  • Özer, P. S., Eriş, E. D. ve Timurcanday-Özmen, Ö. N. (2018). Endüstri 4.0: insan ve insan kaynakları yönetimi neresinde?, 26. Ulusal Yönetim Ve Organizasyon, Kongresi, Karadeniz Teknik Üniversitesi-Trabzon, s.804-809.
  • Pamuk, N. S. ve Soysal, M. (2018). Yeni sanayi devrimi endüstri 4.0 üzerine bir inceleme. Verimlilik Dergisi, 1, 41-66.
  • Porter, M.E., and Heppelmann. J.E. (2016). How smart, connected products are transforming competition. Harvard Bussiness Review, 92, 18-29.
  • Powles, J. and Hodson, H. (2017). Google DeepMind and healthcare in an age of algorithms. Health and Technology, 7, 351-367.
  • Qin, J., Ying, L., and Bgrosvenor, R. (2016). A categorical framework of manufacturing for industry 4.0 and beyond. Procedia Cirp, 173–178.
  • Rana, G. and Sharma, R. (2019). Emerging human resource management practices in industry 4.0, Strategi Hr Review, 18(4), 176-181.
  • Rojko, A. (2017). Industry 4.0 concept: Background and overview. International Journal of Interactive Mobile Technologies, 11(5), 77-90.
  • Schwab, K. (2016). Dördüncü sanayi devrimi. (Çev. Zülfü Dicleli). İstanbul: Optimist.
  • Shamim, S., Cang, S., Yu, H., and Li, Y. (2016). Management approaches for industry 4.0: A human resource management perspective. In Proceedings of the 2016 IEEE Congress on Evolutionary Computation (CEC), Vancouver, BC, Canada, 24–29 July 2016, pp.5309–5316.
  • Schwab, K. (2016). Dördüncü sanayi devrimi. (Çev. DİCLELİ Z.). İstanbul: Optimist Yayınları.
  • Tawk, C.J. (2021). Chatbots: Recruitment game changers. International Journal of Business Management and Economic Research (IJBMER), 12(2), 1909-1910.
  • Trıpathı, R. T. and Singh, P. K. (2017). A study on innovative practices in digital human resource management. National Seminar On Digital Transformation Of Business İn India: Opportunities And Challenges, 24 – 25 March 2017 - Dehradun, Ims Unison University Publisher, Uttarakhand, pp.3-9.
  • Türkel, S. ve Bozagaç, F. (2018). Endüstri 4.0’ın insan kaynakları yönetimine etkileri. Toros Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(9), 419-441.
  • Wankhede, K., Wukkadada, B. and Nadar, V. (2018). Just walk-out technology and its Challenges: A case of Amazon Go. Proceedings of the International Conference on Inventive Research in Computing Applications (ICIRCA 2018) IEEE Xplore Compliant Part Number: CFP18N67-ART; ISBN:978-1-5386-2456-2.
  • Yelkikalan, N., Kılıç-Kırılmaz,S., Erden-Ayhün, S. (2021). İşletme yöneticilerinin Endüstri 4.0 ve insan kaynakları yönetimi algılarının belirlenmesine yönelik bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 13(1), 651-666.
  • Yu, F., and Schweisfurth, T. (2020). Industry 4.0 technology implementation in smes–a survey in the Danish-German Border Region. International Journal Of Innovation Studies, 4(3), 76-84.
  • Zhou, Y. Liu, G., Chang, X. and Wang, L. (2020). The impact of HRM digitalization on firm performance, investigating three‐way interactions, Asia Pacific Journal Of Human Resources, 1741-1744. Doi: 10.1111/1744-7941.12258
Hak İş Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi-Cover
  • ISSN: 2147-3668
  • Başlangıç: 2012
  • Yayıncı: Hak-İş (Hak İşçi Sendikaları Konfederasyonu)
Arşiv
Sayıdaki Diğer Makaleler

ENDÜSTRİ 4.0’IN İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİNE ETKİSİ: İKY 4.0

Canan YILMAZ, Tuncay YILMAZ

5510 SAYILI SOSYAL SİGORTALAR VE GENEL SAĞLIK SİGORTASI KANUNU KAPSAMINDA KAMU ASIL İŞVERENİ İLE ALT İŞVERENİN YÜKÜMLÜLÜKLERİ VE SORUMLULUKLARI

Metin PEHLİVAN

ALMANYA’DA ZORUNLU ÇALIŞTIRMA TEMELLİ SOSYAL DESTEK SİSTEMİNDEN VATANDAŞLIK GELİRİ MODELİNE GEÇİŞ

Ali SEYYAR

BATI’DA ENGELLİ EMEĞİNİN KISA TARİHİ: ENGELLİLİK MODELLERİ BAĞLAMINDA BİR DEĞERLENDİRME

Mesut AKÖĞRETMEN

ÇALIŞANLAR İÇİN YOKSULLUK RİSKLERİ: AVRUPA BİRLİĞİ VE TÜRKİYE ÖRNEĞİ

Tuncay GÜLOĞLU, Gülhan GÜVEN ÇEPNİ

TÜRKİYE’DE KADINLARIN İŞGÜCÜNE KATILIM ORANINI ETKİLEYEN FAKTÖRLERİN EKONOMETRİK ANALİZİ

İlknur Ülkü KOCABAŞ, Füsun KÜÇÜKBAY