Eski medeniyet ve dinlerde tıp ile inancın ayrılmaz derecede iç içeliği, genelde İslâmtıbbı özelde ise Tıbb-ı Nebevî için de geçerli midir, sorusuna cevap teşkil etmesi bakımındanyapılan hâlihazırdaki çalışmada, hadisler söz konusu olduğunda tıbbî geleneğin inançlakarışmadığı görülmüştür. Fakat İslâm öncesi Arap (Câhiliyye) tıbbına karşı alternatif teşkileden Tıbb-ı Nebevî, şirk inancından insanları alıp tevhîd inancına göre tedavi olmayıöğretmiştir. Tıbb-ı Nebevî’ye göre tedavi geleneği ile inanç esaslarının irtibatı, İslâm öncesidurumun şirkle karışık olmasıyla açıklanabilir. Yoksa Resûlullâh, tıbbı inanç meselesiyapmamış hatta inançla tıbbı büyüsel işlemlerle karıştıran geleneğe karşı, tıbbın şirkiçermediği sürece, dünyevi bir iş olduğu ve insanların beceri ve bilgilerine dayalı olduğuyolundaki akılcı yaklaşımı sergilemiştir. Bu yaklaşımıyla Peygamberimiz, tıbbın âdeta insantecrübesiyle ulaşılan bir sanat dalı olduğunu da ortaya koymuştur. Zaten kendisi bazıhastaları hekimlere havale etmiştir.