Ötümlü Gırtlaksıl Sızıcı –g Sesbiriminin Türkçede Orhon Anıtlarından Beri Varlığına Kanıtlar

Türkçede yumuşak-g olarak ötümlü gırtlaksal sızıcının bir sesbirim olarakvarlığı bir tartışma konusudur. Bazı bilim adamları bu sesbirimin Türkçedeolmadığını iddia etmekte, ğ harfinin sadece bir önceki ünlüyü uzattığını ilerisürmektedir. Çağdaş sesbiliminin sesbirim çözümlemesi tekniklerinin içinde ğharfinin geçtiği sözcüklere uygulanması, yumuşak-g sesbiriminin aslındaTürkçede Orhon Anıtlarının zamanından beri var olduğununa işaret etmektedir.Bu araştırmada, sesbirim çözümlemesinin en küçük çift, sesbirimsel kıyaslamave serbest değişim gibi teknikleri yoluyla, yumuşak-g sesbirimin varlığı veyayokluğu 8. yüzyıldan 13. yüzyıla kadar incelenecek, çağdaş Türkçedeki konumusaptanacaktır.

___

  • DEMİREZEN, Mehmet, (1986). Phonemics and Phonology: Theory Through Analysis, Ankara: Bizim Büro Yayınevi.
  • EDİP, K, (1991). Urfa Ağzı, Ankara: TDK.
  • ERGİN, Muharrem, (1984). Orhun Abideleri, İstanbul: Boğaziçi Yayınları
  • ERCİLASUN, Ahmet, (1983). Kars Diyalekleri, G. Ü. Ankara: Yayınları.
  • KONROT, A. K., (1981). “A New Phoneme or ‘Velar Stop Erosion’?-Phonetic Explanation for the Phonological Status of the So-called ‘Soft-g’ in Turkish,” University of Essex Language Centre Occasional Papers 24, 13-22.
  • LEES, Robert, (1961). The Phonology of Modern Standard Turkish, Bloomington: Indiana University.
  • LEWIS, Geoffry, (1967). Turkish Grammar, Oxford: Oxford University Press.
  • ÖZDEM, Ragip, (1937). Tarihsel Bakımdan Öztürkçe ve Yabancı Sözcüklerin Fonetik Ayraçları,. İstanbul..
  • SEZER, Engin, (1981a). “The k/Ø alternation in Turkish”, Harvard Studies in Phonology, (ed.) by GEORGE N. Clements, 354-82. Bloominton: Indiana University Linguistics Club.
  • SWIFT, Lloyd. B. (1963). A reference Grammar of Modern Turkish. Bloomington: Mouton, and Co., The Hague.
  • UNDERHILL, Robert. (1987). Turkish Grammar, Cambridge: The MIT Press.