Ortaöğretim öğrencilerinin matematik dersine yönelik umutsuzluk düzeyleri

Bu araştırmanın amacı, ortaöğretim öğrencilerinin matematik dersine yönelik umutsuzluk düzeylerini bazı demografik değişkenler açısından incelemektir. Araştırmanın örneklemini, Eskişehir’deki bir Anadolu lisesinde öğrenim görmekte olan öğrenciler arasından rastlantısal olarak seçilen 214 öğrenci oluşturmaktadır. Verilerin toplanması aşamasında, öğrencilerin matematik dersine yönelik umutsuzluk düzeylerini belirlemek için araştırmacı tarafından matematik dersine adapte edilen Beck Umutsuzluk Ölçeği ve demografik bilgi formu kullanılmıştır. Toplanan verilerin analizinde, frekans tabloları, t-testi ve varyans analizinden yararlanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre; sınıf düzeyi, okul dışı matematik eğitimi alma durumu ve matematik başarısı grupları arasında matematik dersine yönelik umutsuzluk düzeylerine ilişkin farklılıklar olduğu ortaya çıkarken, cinsiyet açısından matematik dersine yönelik umutsuzluk düzeyi ile ilgili olarak farklılık bulunmadığı belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara dayalı olarak ortaöğretimde matematik öğrenimi ve öğretimine yönelik öneriler geliştirilmiştir.

High school students' hopelessness levels towards mathematics

The purpose of this study was to investigate the high school students’ hopelessness levels towards mathematics point of view students’ characteristics. The sample of the study consists of 214 students which selected randomly from an Anatolia high school in Eskişehir. Data were collected by adapted Beck Hopelessness Scale to mathematics with demographical information form. Frequency tables, t-test and analysis of variance were employed to analyze data. The results of the study indicated that, while there were differences in high school students’ hopelessness levels towards mathematics points of view grade, mathematics success and having mathematics education in out of school, there were not differences in hopelessness levels towards mathematics point of view gender. Finally suggestions were included for learning and teaching mathematics in high schools.

PDF

___

Abela, J.R.Z. ve Seligman, M.E.P. (2000). The hopelessness theory of depression: a test of the diathesis-stress component in the inter-personal and achievement domains. Cognitive Therapy and Research, 24(4), 361-378.
Aydın, A. (2007). Eğitim psikolojisi. Ankara: Tek Ağaç Eylül Yayıncılık.
Aydın, B. (2003). Bilgi toplumu oluşumunda bireylerin yetiştirilmesi ve matematik öğretimi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14, 183-190.
Bayazıt, B., Yenigün, Ö., Bayazıt, B., Yenigün, N. ve Karagün, E. (2004). Marmara bölgesindeki üniversitelerde okuyan erkek voleybol oyuncularının umutsuzluk düzeylerinin incelenmesi. Paper presented at The 10th ICHPER•SD European Congress and the TSSA 8th International Sports Science Congress, 17th - 20th of November, Antalya, TURKEY
Baykul, Y. (1987). Matematik ve fen eğitimi yönünden okullarımızdaki durum. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 154-168.
Beck, A.T., Weissman, A., Lester, D., & Trexler, L. (1971). The measurement of pessimism: The hopelessness scale. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 12 (6), 861-865.
Ceyhan, A.A. (2004). Ortaöğretim alan öğretmenliği tezsiz yüksek lisans programına devam eden öğretmen adaylarının umutsuzluk düzeylerinin incelenmesi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 91-101.
Dilbaz, N. ve Seber, G. (1993). Umutsuzluk kavramı depresyon ve intiharda önemi. Kriz Dergisi, 1(3), 134-138.
Günay, A. (2006). Umutsuzluğun adı şiddet.10.08.2008 tarihinde http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=11246 adresinden alınmıştır.
Karasar, N. (2000). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel yayıncılık.
Ma, X. (1997). Reciprocal relationships between attitude toward mathematics and achievement in mathematics. The Journal of Educational Research, 90(4), 221-229.
O’Connor, R.C., Connery, H. Ve Cheyne, W.M. (2000). Hopelessness: the role of depression, future directed thinking and cognitive vulnerability. Psychology, Health and Medicine, 5(2), 155-162.
ÖSYM. (2008). 2007-ÖSYS Merkezi Yerleştirme Sonuçları. 26.12.2008 tarihinde http://www.osym.gov.tr/BelgeGoster.aspx?F6E10F8892433CFF404F9755767D76FF8AC99EA53C5F46AC adresinden alınmıştır.
Özmen, D., Dündar, P.E., Çetinkaya, A., Taşkın, O. ve Özmen, E. (2008). Lise öğrencilerinde umutsuzluk ve umutsuzluk düzeyini etkileyen etkenler. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 9, 8-15.
Peker, M. ve Mirasyedioğlu, Ş.. (2003). Lise 2. sınıf öğrencilerinin Matematik dersine yönelik tutumları ve başarıları arasındaki ilişki. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14, 157-166.
Reyes, L.H. (1984). Affective variables and mathematics education. The Elementary School Journal, 84, 558-580.
Seber, G. (1991). Beck umutsuzluk ölçeğinin geçerlik ve güvenirliği üzerine bir çalışma. Yayımlanmamış Doçentlik Tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Şahin, C., (2009). Eğitim fakültesinde öğrenim gören öğrencilerin umutsuzluk düzeyleri. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 271-286.
TÜİK. (2008). 13.12.2008 tarihinde http://www.tuik.gov.tr/PreIstatistikTablo adresinden alınmıştır.
Tümkaya, S. (2005). Ailesi yanında ve yetiştirme yurdunda kalan ergenlerin umutsuzluk düzeylerinin karşılaştırılması. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. 3(4), 445-459.
Üngüren, E. ve Ehtiyar, R. (2009). Türk ve Alman öğrencilerin umutsuzluk düzeylerinin karşılaştırılması ve umutsuzluk düzeylerini etkileyen faktörlerin belirlenmesi: turizm eğitimi alan öğrenciler üzerinde bir araştırma. Journal of Yaşar University, 4(14), 2093-2127.
Yıldırım, K., Tarım, K. ve İflazoğlu, A. (2006). Çoklu zeka kuramı destekli kubaşık öğrenme yönteminin Matematik dersindeki akedemik başarı ve kalıcılığa etkisi. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 2(2), 81–96.