Yalnızlığın Sözlere Döküldüğü Bir Oyun: Marguerite Duras'ın Bütün Gün Ağaçlarda 'sı

Bu çalışmada Marguerite Duras'ın başlangıçta öykü olarak yazdığı daha sonra oyunlaştırdığı Bütün Gün Ağaçlarda (Une Journee Entiere Dans les Arbres) isimli oyunu tematik bir bakış açısıyla incelenmiştir. Yazann çocukluk ve ilk gençlik yıllarının geçtiği Çinhindi'ndeki yaşamına duyduğu yoğun özlem ve onun izleri oyunda kahramanların ağzından sözlere dökülür. Geçmişe özlem, anıların canlı tutulması istemiyle giderilmeye çalışılır. Anılar ne kadar bugüne taşınabilirlerse yaşanmışlıklar da o denli yalnızlığın pençesinden kurtulabilirler. Bu yolla varlığa ve şimdiye anlam kazandırılabilir. Savaş toplumu insanının en yakın ilişkilerde dahi yaşadığı derin yabancılaşma ve yalnızlık duygusu yerini hiçbir zaman coşkuya, yaşama sevincine ya da ümide bırakmaz. Tam tersi birbirine yabancılaşmış, yalnız ve mutsuz insanlar için yaşamı daha da anlamsızlaştırır. Şimdiyi anlamlandıramayan birey geçmişe yönelerek mutlu anları ve anıları diriltmeye çalışır. Varolmanın dayanılmaz acısı içinde olan çağdaş insanın en büyük açmazlarından olan yabancılaşma, iletişimsizlik, umarsızlık ve yalnızlık oyunun kurgusunu biçimlendiren temel izlekler olarak belirmektedir. Oyundaki yalnızlık durumu, kahramanlar, uzam, zaman, dolantı ve biçem yönünden ele alınmış ve bu kavramın günümüz insanının temel sorunsalının somut göstergesi olarak yansıtıldığı sonucuna ulaşılmıştır. Marguerite Durâs oyunda kullandığı farklı öğeler, anlatım ve sahneleme biçimleriyle izleyiciye/okura kendisiyle yüzleşme olanağı sağlamayı amaçlar." Ancak bunu oyunla özdeşleşme kurma yoluyla değil, kişinin kendisini ve yaşamını sorgulayacağı bir kesit olarak yansıtır.

Loneliness Put into Words: Marguerite Duras's Une Journee Entiere Dans les Arbres

This study examines, from a thematic point of view, Marguerita Duras's Une Journee Entiere Dans les Arbres, a short story made into a play, The writer's nostalgia for the life in Indo- China where she spent her childhood and teenage years and its deep imprints are put into words by the play's major characters. Nostalgia is soothed by keeping memories alive. The more the characters remember the past, the more lived experiences are relieved from the burden of the past. In this way, being and the present may ultimately be endowed with new meaning. Feelings of alienation and loneliness, even in the most intimate relationships of wartime individuals, never give way to a joy of life, or hope; on the contrary, such relationships bring about further meaninglessness into the lives of the alienated and the lonely. The individual who cannot find meaning in the present delves into the past to revive happy memories. The pains of alienation, lack of communication, indifference and loneliness in the lives of modern men emerge as the primary images in the structure of the play. Loneliness in the play is analyzed with reference to heroes, setting, plot, and style and it is concluded that loneliness is a concrete indicator of modern man's essential problem. Using various narrative and staging techniques, Marguerita Duras aims at providing her audience/reader with an opportunity to confront himself.

PDF

___

Akten, S. (1994). Duras üstüne ruhçözümsel bir eleştiri. Frankofoni, Ortak Kitap No 6, 155-171.
Bayrav, S. (1978). La th6matique de Marguerite Duras. FDE, 2, 12-24.
Birsel, S. (1967). Marguerite Duras ve oyunları, Devlet Tiyatrosu, 35 (2) (840/B), 6-8.
Boisdeffre, P. de. (1962). Dictionnaire de litterature contemporaine 1900-1962, Paris: Editions Universitaires.
Bray, B. (1964). Marguerite Duras: le langage comme evenement. Revue des Lettres Modernes,75-82.
words by the play's major characters. Nostalgia is soothed by keeping memories alive. The more the characters remember the past, the more lived experiences are relieved from the burden of the past. In this way, being and the present may ultimately be endowed with new meaning. Feelings of alienation and loneliness, even in the most intimate relationships of wartime individuals, never give way to a joy of life, or hope; on the contrary, such relationships bring about further meaninglessness into the lives of the alienated and the lonely. The individual who cannot find meaning in the present delves into the past to revive happy memories. The pains of alienation, lack of communication, indifference and loneliness in the lives of modern men emerge as the primary images in the structure of the play. Loneliness in the play is analyzed with reference to heroes, setting, plot, and style and it is concluded that loneliness is a concrete indicator of modern man's essential problem. Using various narrative and staging techniques, Marguerita Duras aims at providing her audience/reader with an opportunity to confront himself. Duras, M., Porte, M. (1977). Les lieux de Marguerite Duras. Paris: Minuit.
Duras, M. (1988). La vie materiel (Somut yaşam). (Bertan Onaran Çev.). İstanbul: Yüzyıl Yayınları.
Er, A. (Kılıç). (1994). Marguerite Duras'ın Eden Cinema adlı yapıtında uzam ve uzamın simgesel değerleri. Frankofoni, Ortak Kitap No 6, 195-200.
Er, A. (1999). Marguerite Duras'm oyunlarında metindışı kişilerin işlevi. Littera Edebiyat Yazıları, 9, 135-144.
Er, A. (2002). Marguerite Duras tiyatrosuna genel bir bakış. Littera Edebiyat Yazıları, 11, 39-43.
Günay, V. D. (1994). Marguerite Duras'ın Parkta romanında anla(şıl)ma ve değiş(tir)me bakımından kişi. Frankofoni, Ortak Kitap No 6, 201-208.
İnal, T. (1994). Marguerite Duras et l'ecriture autobiographique. Frankofoni, Ortak Kitap No 6, 209-213.
Kılıç, A. (1992). Marguerite Duras'ın oyunlannda kişiler ve insanlık durumu. Frankofoni, Ortak Kitap No 4, 279-283.
Senart, Ph. (1976). Des Jounees Entieres Dans Les Arbres. Nouvelle Revue des Deux Mondes, (Janvier), 174-182.