On dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısı boyunca Britanya-Rusya ilişkileri Rusya’nın Doğu Avrupa ve Orta Asya’da giderek güçlenen emeller beslemesi ve Britanya’nın da bu emelleri kontrol altına alıp dengelemek arzusunda olmasından dolayı savaş ve çatışma eksenlerinde gelişmişti. Zaman içerisinde Büyük Oyun (Great Game) olarak adlandırılan bu dönemde, Britanya’nın temel politikası Hindistan’ın Rusya tarafından muhtemel bir işgalini engellemeye çalışmak olmuştu. Rusya tarafından bu tür bir işgal ya Orta Asya’da toprak kazanarak Hindistan’a karadan ulaşılmasıyla, ya da Akdeniz’e ve oradan da Süveyş Kanalı yoluyla Hint Okyanusu’na geçilmesiyle mümkün olabilirdi. Britanya’nın bu tehdide karşı izlediği tutum Orta Asya’da Ruslardan önce kendi nüfuz bölgelerini oluşturmaya çalışmak ve Akdeniz cephesinde de zayıflamış olan Osmanlı İmparatorluğu’nun toprak bütünlüğünü Rus yayılmacılığına karşı muhafaza etmeye çalışmak olmuştu. Bu politik gelişmelerle eş zamanlı olarak Britanya’da emperyal macera ve/veya seyahat anlatımlarının yayımlanması giderek popüler hale gelmişti. Bilhassa da emperyalizm yanlısı yazarlar tarafından yazılan macera/seyahat anlatımları, 1860’lı yıllardan beri giderek sosyal sınıf sınırlarını da aşacak şekilde genişleyen okuyucu kitlesi arasında son derece popülerlik kazanmıştı. Bu nedenle, bu türden seyahat anlatımları 1870’li yıllarda görülen emperyalizm yanlısı politik görüşlerin, bilhassa da Disraeli liderliğindeki Tory partisinin görüşlerinin propagandasına da fiilen araç olmuştu. Britanya Kraliyet Ordusu’nda bir subay ve aynı zamanda da bir gezgin-maceracı ve yazar olan Frederic Burnaby, yazmış olduğu A Ride to Khiva: Travels and Adventures in Central Asia (1876) ve On Horseback through Asia Minor (1877) başlıklı iki seyahatnamesi ile Britanya’da dönemin popüler politika sahnesinde Rus-karşıtı ve Türk-yanlısı tutumun propagandasını yapmış olan emperyalizm yanlısı kişilerin başlıcalarındandır. Bu makalede Burnaby’nin bu iki eserde söz konusu Rus-karşıtı Türkyanlısı tutumu yaratmak için kullandığı söylemsel stratejiler açıklanmakta ve örneklenmekte; ayrıca bu iki eserin Büyük Oyun döneminde yapılan popüler politik propaganda sürecine nasıl katkıda bulunmuş olabileceği gösterilmektedir.

and conflict due to the former’s desire to check and balance the latter’s increasingly strong ambitions in Eastern Europe and Central Asia. In what has come to be known as the Great Game, the British tried to prevent essentially a possible Russian invasion of India. Such an invasion could be attained by the Russians either by the occupation of territory in Central Asia, thereby taking the land route to India, or by expansion into the Mediterranean Sea and from there to the Indian Ocean via the Suez Canal. The British response to the threat on the land route was to try and create spheres of influence in the region before the Russians did, and, at the Mediterranean front, to support the territorial integrity of the weakened Ottoman Empire against Russian expansionism. Concurrent to these political developments, the practice of writing and publishing accounts of imperial adventure and/or travel was gaining increased popularity in Britain, as the political conditions were ripe enough for the reception of these works. Especially the adventure/travel accounts by pro-imperialist writers were highly popular among a reading audience which was expanding beyond class boundaries from the 1860s onwards. Therefore, in effect, this vein of travel writing also functioned as a channel of propaganda for pro-imperialist political views, especially those of Disrealite Tories in the 1870’s. Frederic Burnaby, who was an officer of the British imperial army, a traveler-adventurer and a writer, was foremost among the pro-imperialist figures who propagated a Russophobic and Turcophilic tone in British popular politics at that time by his two accounts of travel: A Ride to Khiva: Travels and Adventures in Central Asia (1876) and On Horseback through Asia Minor (1877). In this article I will explore and illustrate the discursive strategies deployed by Burnaby towards the creation of a Russophobic-Turcophilic tone in these two works and show how they may have contributed to popular political propaganda during the Great Game.