Her medeniyet şekli kendisini yaşatacak insan tiplerini özel olarak yetiştirir. Başka kavimlerde olduğu gibi Türkler, babadan oğula geçen ırsi bir liyakat tanımazlar. Her çocukadını ve yerini bizzat kazanmak zorundadır. Bu durum, toplumda insanların nasıl değerlendirildiğini göstermesi bakımından, üzerinde durulması gereken bir husustur. Destanlarda, Destani Halk Hikayeleri'nde, Göktürk Yazıtları'nda ferdin toplum tarafından nasıl yiğitliğe zorlandığı açıkça görülür. "Kuvvetli insan"a dayanan göçebe toplumlarda erkek çocuğa büyük değer verilir.çünkü babanın yerini tutacak olan "oğul"dur. Fakat, bir oğula sahip olmak yeterli değildir. Bu oğulun aynı zamanda yiğit olması, cesaretini herhangi bir şekilde ispat etmesi lazımdır.