15 Temmuz 2016 Sonrası Emniyet Teşkilatındaki Görevden Almaların Sınırlı Rasyonellik Teorisi Açısından Değerlendirilmesi

15 Temmuz Darbe girişimi, Türkiye’de siyasi ve bürokratik yapının şekillenmesinde hangi faktörlerin daha etkin olduğunu göstermede stratejik bir öneme haizdir. Söz konusu durumun meydana gelmesinin pek çok nedeni olabilir. Ancak, yönetim bilimi açısından konuyu rasyonellik ve yarı rasyonellik boyutu ile irdelemek gerekmektedir. Yönetsel karar verme süreci, etik boyutları ve rasyonel temelleri olan bir süreçtir. Ancak Herbert A. Simon’un Sınırlı Rasyonellik Yaklaşımında, yöneticilerin pek çok kısıtlamalardan dolayı gerçekçi ve mantıklı karar veremediklerini ileri sürmektedir. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de kamu kurumlarına, özellikle Türk Polis teşkilatına personel alımlarını ve kariyer durumlarını sınırlı rasyonellik yönünden analiz etmektir. Bu nedenle, önce Simon’un sınırlı rasyonellik modeli üzerinde durulacaktır. Daha sonra ise, söz konusu terör örgüt/örgütlerinin özellikle polis teşkilatına nasıl girdikleri, kariyer basamaklarını hızla tırmanırken hangi yöntem ve referansları kullandıkları tespit edilmeye çalışılacak ve KHK’lar ile bu kurumlardan atılan personelin nitelik ve nicelikleri analiz edilerek elde edilen sonuçlar sınırlı rasyonellik yaklaşımı bağlamında değerlendirilecektir

Anahtar Kelimeler:

Türk Polisi, Albert H. Simon’un Sınırlı Rasyonellik

Evaluation of Dismissals in Turkish National Police after 15 July 2016, in Terms of Theory of Limited Rationality

The July 15 coup attempt has a strategic preliminary indication of which factors are more effective in shaping the political and bureaucratic structure in Turkey. There may be many reasons of mentioned event. But we had better look into the case by rationalism and bounded-rationality extent in terms of administration science. It has governmental decision making process, moral extent and rational foundations. However, Herbert A. Simon in Perspective of Bounded Rationality puts forward that manager cannot make realistic and logical decisions due to many restrictions. The aim of this study is to analysis the employment process into public foundations particularly into the Turkish National Police foundations in Turkey and career state in terms of rationalism. So, at first we will focus on bounded rationality model of Simon. And then, we will try to determine how these gangs leaked especially into police structures, which methods and references they used while climbing up the career steps and by analysing the quality and quantity of the staff fired out from these foundations by delegated legislations, the obtained info will be evaluated in terms of bounded rationality perspective

Keywords:

Turkish National Police, Simon’s Theory of Limited Rationa,

PDF

___

Aydın, A. H. (2011). Yönetim Bilimi, Seçkin Y, 4.B, Ankara.
Aydın, A. H. (2016). Kamu Yönetimine Giriş, 3B, Seçkin Y. Ankara.
Ayyıldız Ünnü, N. A. (2014). “Rasyonel” Perspektif Işığında Karar Verme Eylemi: Nitel Bir Analiz, Journal of Management and Economics Research (Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi), 24, 91-116
Can, Y. (2012). “İktisatta Psikolojik İnsan Faktörü: Davranışsal İktisat”, Hukuk Ve İktisat Araştırmaları Dergisi, Cilt 4, No 2.
Çorbacıoğlu, S. (2008). “Kamu Politikası Analizinde Görünmez Üniversite: Altı Bilim Adamı Arasındaki Bilişsel ve Sosyal Ağbağ”, Amme İdaresi Dergisi, 41 (4), ss.23-48.
Daft, R. (2003). Management, 6. Baskı, Thomson South Western.
Gibson, M. (1977). “Rationality, Philosophy and Public Affairs”, Ethics, Vol. 6, No. 3, s. 193-225, 1977.
Hens, T. ve Bachmann, K. (2008). Behavioural Finance for Private Banking. John Wiley & Sons Ltd, Chichester, West Sussex.
Hoy, W. K. & Miskel, C. G. (2010). Eğitim Yönetimi, Teori, Araştırma ve Uygulama (Çev. ed. Turan, S.). Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
Kersten, A., Sidky, M. (2005), “Re-Aligning Rationality: Crisis Management And Priso- ner Abuses In Iraq”, Public Relations Review, 31 (4), ss.471–478.
Kesken, J. (2002). “Kurumsal İmaj Ve Ekonomik Performans, İstanbul Menkul Kıymetler Borsası İçin Bir Analiz”, erc/METU International Conference in Economics VI, 11-14 Eylül, Ankara.
Kets De Vries, M. (1991), Exploding The Myth That Organizations And Executives Are Rational, ss. 1-24, içinde M. Kets de Vries (Ed.), Organizations on the Couch: Clinical Perspectives on Organizational Behavior and Change; Jossey-Bass, San Francisco.
Kıral, E. (2015). “Yönetimde Karar ve Etik Karar Verme Sorunsalı”, Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(2), ss.73-89.
Klauss, P., C., (2006). Capital Investment Decisions with Managerial Overconfidence and Regret Aversion, PhD Thesis, University of Bath School of Management. Akt. Te- kin, Bilgehan (2016). “Beklenen Fayda ve Beklenti Teorileri Bağlamında Geleneksel Finans - Davranışsal Finans Ayrımı”, Journal of Accounting, Finance and Auditing Studies 2/4 (2016) 75-107.
Koçel, T. (2003). İşletme Yöneticiliği, Beta Yayınları, İstanbul.
Lunenburg, F. C. & Ornstein, A. C. (2004). Educational Administration, Wadsworth Pub- lishing Company / Thomson Learning, İnc, Belmont.
Özcan, K. (2011). “Kurumsal Söylemin Rasyonel Temelleri: Yeni Kurumsal Kuram Bağ- lamında Rasyonalite Tartışması”, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,1(13), ss.297-326.
Özer, M. A. (2014). Dokuzuncu Bölüm: ÖLÇ-REC, Yönetim Sözlüğü, Ed. A. Özer, Adalet Yayınları, Ankara.
Özer, M. A. (2016). “Herbert Simon’un Yönetim Bilimine Katkıları Üzerine Değerlendir- meler”, HAK-İŞ Uluslararası Emek ve Toplum Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 11, ss.160-185.
Öztürk, C. ve İzci, F. (2017). “15 Temmuz Sonrası İhraçların Sınırlı Rasyonellik Pers- pektifinden Analizi”. Uluslararası III. Stratejik Kamu Yönetimi Sempozyumu, Bildiri Özet Kitabı, 75-76, İstanbul.
Ruben, E. ve Dumludağ, D. (2015). “Davranışsal İktisadın Gelişimi”, İktisat ve Toplum Dergisi, 58, ss. 4-9.
Sağır, C. (2006). Karar Verme Sürecini Etkileyen Faktörler Ve Karar Verme Sürecinde Eti- ğin Önemi: Uygulamalı Bir Araştırma, Trakya Üniversitesi Soysal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Edirne.
Simon, H. A. (1955). “A Behavioral Model of Rational Choice”, The Quarterly Journal of Economics, 69:1, February 1955, ss.99-118. Akt. CAN, Yeşim (2012). “İktisatta Psikolojik İnsan Faktörü: Davranışsal İktisat”, Hukuk Ve İktisat Araştırmaları Dergisi, Cilt 4, No 2.
Smelser, N. J. (1998). “The Rational and the Ambivalent in the Social Sciences: 1997 Presidential Adres”, American Sociological Review, 63(1), ss.1-16.
Şahin, Y. (2015). Yönetim Bilimi ve Türk kamu Yönetimi, Ekin Yayınları, 6B, Bursa.
Tekin, B. (2016). “Beklenen Fayda ve Beklenti Teorileri Bağlamında Geleneksel Finans - Davranışsal Finans Ayrımı”, Journal of Accounting, Finance and Auditing Studies, 2 (4), ss.75-107.
Tural, N., K., (1988). “Rasyonel Karar Kuramı ve Eğitim Yönetiminde Karar Kuramı”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 21(1), 497-508.
EGM 2016 YILI Performans Programı, https://www.egm.gov.tr/Documents/2016_y%- C4%B1l%C4%B1_performans_program%C4%B1.pdf erişim t: 17.11.2016 (5 Ocak 2017)