Bahriye KAPLAN, Zehra (IŞIK) ÇALIŞKAN, Derya EVGİN, Nuray CANER

Evrensel Bir Sorun: Suça Sürüklenen ve Suç Mağduru Olan Çocuklar

Çocuk suçluluğunun dünyanın birçok ülkesinde olduğu gibi ülkemizde de artış gösterdiği bilinmektedir. Bu çalışma, Nevşehir il merkezinde son 5 (beş) yıl içerisinde (2009-2013), suça sürüklenen ve suç mağduru olan çocukların genel profilini ortaya çıkarmak amacıyla kesitsel-retrospektif olarak yapılmıştır. Veriler İl Emniyet Müdürlüğü Çocuk Şube Müdürlüğü’nden elde edilmiş, değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler kullanılmıştır. Çalışmada, suç işlediği şüphesiyle hakkında işlem yapılan çocukların sayılarının yıllara göre artış gösterdiği ve bu çocukların çoğunluğunun (%92,3) erkek olduğu belirlenmiş olup kız çocuklarının ise daha çok suç mağduru (%32,6) olarak merkeze başvurdukları belirlenmiştir. Ayrıca son beş yılda, çocukların karıştığı olay sayısının da yıllara göre artış gösterdiği saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Çocuk, suç, suç mağduru olan çocuk, suça sürüklenen çocuk

A Universal Problem: Juvenile Pushed to Crime And Victim of Crime

It is known that delinquent has increased in Turkey and in most countries of the world. This study is done retrospectively in cross-sectional method in order to find out general profile of juveniles pushed to crime and victims of crime over the last five years (2009-2013) in the centre of city, Nevşehir. The data are acquired from the child branch office in provincial security directorate, Nevşehir and descriptive statistics are used as being evaluated. It is occured that the numbers of children about whom are started proceedings with criminal suspicion have increased and most of these ones (%92.3) are boys and the girls mostly go to police station as victims of crime (%32.6) in the study. Besides, it is stated that the number of events, into which the children get, has increased by years over the last five years.

Keywords:

Child, crime, childas a victim of crime, juvenile pushed to crime,

PDF

___

1. Adli Ġstatistikler. ADALET BAKANLIĞI, 2012. (http://www.adlisicil.adalet.gov.tr/istatistik_2012/ist_tab.htm) EriĢim Tarihi: 29.09.2013
2. UNĠCEF, Türkiye‟de Çocuk ve genç nüfusun durumunun analizi 2012: 95 http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/sitan-tur-final- 2012.pdf. EriĢim Tarihi: 28.09.2013
3. TBMM, Kayıp Çocuklar BaĢta Olmak Üzere Çocukların Mağdur Olduğu Sorunların AraĢtırılarak Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi Amacıyla Kurulan Meclis AraĢtırma Komisyonu Raporu, 2010. ss. 520-521. http://www.tbmm.gov.tr/sirasayi/donem23/yil01/ss589.pdf EriĢim Tarihi: 20.09.2014
4. Wold Youth Report, “Juvenile Delinquency” Chapter7, (2003). http://www.un.org/esa/socdev/unyin/documents/worldyouthrep ort.pdf EriĢim Tarihi: 20.09.2013
5. Cevher, D. M. Suça Sürüklenen Çocuklar Çocuk Suçluluğuna Genel Bir BakıĢ. Adem Solak (Ed), Okullarda Ģiddet ve çocuk suçluluğu içinde (2007). (s.19-35). Ankara: Kozan.
6. Yavuzer H. Çocukve Suç Remzi Kitap Evi, 7. Baskı, 1994, s.31.
7. Gökpınar M. Sosyal ve Kriminal Boyutlarıyla Çocuk Suçluluğu. TBB Dergisi 2007; (72): 206-233.
8. IġIK, H. “Çocuk Suçluluğu ve Okullarla ĠliĢkisi,” Ahi Evran Üniversitesi, KırĢehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD) 2006; 7 (2): 287-299.
9. Özden D, Yıldırım N. Adli Vakaya HemĢirelerin YaklaĢımı. Hacettepe Üniversitesi sağlık bilimleri Fakültesi HemĢirelik Dergisi 2009;73-81.
10. Törüner EK, Büyükgönenç L, Göktuğ. Çocuk sağlığı temel hemĢirelik yaklaĢımları , yayıncılık 2012; 22-23.
11. Güvenlik Birimine Gelen veya Getirilen Çocuklar Türkiye Ġstatistik Kurumu, (2013). www.tuik.gov.tr/Kitap.do?metod=KitapDetay&KT_ID=12...ID EriĢim Tarihi:20.09.2013
12. YILDIZ, Ö (2009). “Toplumsal DeğiĢme Sürecinde “Çocuk Suçluluğunda” Yeni Boyutlar,” VI. Ulusal Sosyoloji Kongresi, “Toplumsal DönüĢümler Ve Sosyolojik YaklaĢımlar”, Adnan Menderes Üniversitesi Aydın. http://www.Sosyolojidernegi.Org.Tr/Kutuphane/Ġcerik/Yildiz_ Ozkan.Pdf EriĢim Tarihi 21. 01. 2013), s. 1105-1112.
13. Akduman, G., Akduman, B., & Cantürk, G. Ergen suçluluğunda bazı kiĢisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi Orijinal AraĢtırma. Türk Pediatri ArĢivi 2007; 42(4).
14. Bayındır, N., Özel, A., & Köksal, E.. Çocuk Suçluluğu Demografisi: Kütahya ġehri Örneği. Polis Bilimleri Dergisi 2007; 9(4): 95-108.
15. GönültaĢ, B. M., Hilal A. Çocuk Suçluluğunda Göç Faktörü: Adana Örneği. Adli Tıp Dergisi 2012; 26 (3): 156-163.
16. Uluğtekin S. Hükümlü çocuk ve yeniden toplumsallaĢma. 1.Basım, Ankara: Bizim Büro Yayınevi, 1991: 220-4.
17. Afolabi O. E. Domestic violence, risky family environment and children: A bio-psychology perspective. International Journal of Psychology and Counselling 2014; 6(8): 107-118.
18. KurtuluĢ A, Salman N, Günbet G, Boz B, Cenger CD, Acar K. Denizli ilinde 12-15 yaĢ arasındaki suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi 2009; 2: 8- 14.
19. Ayaz M., Ayaz A. B., Soylu N. Ergen Adli Olgularda Ruhsal Değerlendirme. Klinik Psikiyatri Dergisi 2012; 15: 33-40.
20. Güvenlik Birimine Gelen veya Getirilen Çocuklar (2011). Türkiye Ġstatistik Kurumu.
21. Altuner, D., Engin, N., Gürer, C., Akyay, Ġ., & Akgül, A. Madde kullanımı ve suç iliĢkisi: kesitsel bir araĢtırma. Tıp AraĢtırmaları Dergisi 2009; 7(2): 87-94.
22. Prichard J., Payne J. Alcohol, drugs and crime: a study of juveniles in detention. Research and Australian Institute of Criminology, Public Policy Series 2005; 67:10-18.
23. Repetti R. L., Taylor S. E., and Seeman T. E. Risky Families: Family Social Environments and the Mental and Physical Health of Offspring. Psychological Bulletin 2002; 128 (2): 330–366.
24. Gül S. K., GüneĢ Ġ. D. Ergenlik Dönemi Sorunları ve ġiddet. Sosyal Bilimler Dergisi; 2012; 11 (1): 80-100