KİŞİLERARASI İLETİŞİMDE EMOJİ KULLANIMI: WHATSAPP ÖRNEĞİNDE BİR İNCELEME

İnsanlığın varoluşuna kadar uzanan iletişim kavramı, insanların temel ihtiyaçları ile paralel bir gerekliliktir. Bu gereklilikle insanlar birbirleri ile sözlü veya sözsüz biçimde etkileşim içindedir. Bu etkileşim literatürde “kişilerarası iletişim” olarak adlandırılmaktadır. Teknolojinin gelişmesiyle birlikte yeni iletişim ortamları olarak sosyal medya uygulamaları ortaya çıkmıştır. Geçmişte yüz yüze gerçekleşen kişilerarası iletişim, sosyal medya ortamlarına taşınmıştır. Yer ve zaman sınırlaması olmayan ve kolay erişim imkânı sunan uygulamalardan biri Whatsapp olarak görülmektedir. Whatsapp, sözsüz iletişimin bileşenleri olan yüz ve beden hareketleri, bedensel temas, mekân kullanımı ve araçları ile benzerlik gösteren emojiler ile kişilere etkili bir iletişim ortamı sunmaktadır. Çalışmada Whatsapp üzerinde bulunan emojilerin kullanımının kişilerin günlük hayatta kurdukları yüz yüze iletişimde yararlandıkları jest ve mimikler, bedensel temas gibi unsurlar ile tutarlı bir şekilde kullanıp kullanmadıklarını ortaya çıkarmak amaçlanmıştır. Yöntem olarak yarı yapılandırılmış görüşme tekniğinin katılımcıların zihninde yer alan özel ve saklı bilgileri ortaya çıkarma gücünden yararlanılmıştır. Çalışmanın örneklemi, Whatsapp kullanan 18 yaşından büyük olan 25 kullanıcı ile sınırlandırılmıştır. Çalışmanın sonucunda elde edilen bilgilere göre Whatsapp uygulamasında gerçekleştirilen kişilerarası iletişimde kullanılan emojilerin etkili bir iletişime katkı sağladığı; kısaca emojilerin önemi ortaya çıkmıştır. Günlük hayatta kurulan kişilerarası iletişimde yararlanılan sözsüz iletişim unsurlarının Whatsapp üzerinde de emojiler ile desteklendiği bilgisine ulaşılmıştır.

___

  • ALBAYRAK S., Eda (2020). “Pandemi Sürecinde Sözsüz İletişim Dili: Yeni Emoji Tasarımları”, Rumelide Dil Ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 20, s.64-76.
  • ALTUNAY, Alper (2015). “Bir Sosyalleşme Aracı Olarak Yeni Medya”, Selçuk İletişim, 9 (1), s.410- 428.
  • ARAL, Ezgi (2018). “Ortak Dil Olarak Tinlemler (Emojiler)”. Uluslararası Türk Lehçe Araştırmaları Dergisi, 2(1), s.434-451.
  • ATALI, Levent ve ÇOKNAZ, Dilşad (2014). “Türkiye Futbol Federasyonu Spor Toto Süper Ligi Spor Kulüplerinin Facebook Kullanımı”. Erciyes İletişim Dergisi, 3(4), s.136-148.
  • AZİZ, Aysel (2010). İletişime Giriş. (3. Baskı). İstanbul: Hiperlink Yayınları.
  • BOZKURT, Tuğçe (2020). Sosyal Medya Aktivitelerinde Emojilerin Yeri: Y Ve Z Kuşakları Üzerine Bir İnceleme, İstanbul Kültür Üniversitesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi İstanbul.
  • CHENG, Lifen (2017). “Do I Mean What I Say And Say What I Mean? A Cross Cultural Approach To The Use Of Emoticons & Emojis İn CMC Messages”, Fonseca J. Commun. 15(15), p.199–217.
  • COWIE, Roddy, COWIE, Douglas, TSAPATSOULIS, Nicolas, VOTSIS, George, KOLLIAS, Stefanos, FELLENZ, Winfried and TAYLOR, J. G (2001). “Emotion Recognition İn Human-Computer İnteraction”, Article In IEEE Signal Processing Magazine. 18(1), p.32-80.
  • ÇAKMAK, V. ve ÇEKİÇ, A. (2019). Dil ve İletişim Çerçevesinde Emoji, (Editörler), Fadime Şimşek İşliyen ve Mustafa İşliyen, Emoji Küresel İletişim Dili, Konya: Literatürk Akademi Yayınları, s. 15-36.
  • ÇALIŞIR, Gülsüm (2015). “Etkili Bir Kişilerarası İletişime Beden Dilinin Katkısı”, International Trends And Issues In Communication & Media Conference, 2-4 September 2015, Rusia.
  • ÇALIŞIR, Gülsüm (2017). Sosyal Kuşakların Kişilerarası İletişim Aracı Olarak Sosyal Ağları Kullanma Durumu, (Editörler) Ali Murat Kırık, Medya Çağında İletişim Sokaktan Ekrana, Sanaldan Gerçeğe, İstanbul: Çizgi Kitapevi, s. 141-173.
  • ÇALIŞIR, Gülsüm ve ALBAN, Merve Yağmur (2021). “Kişilerarası İletişimin Firmalara Güven Üzerinde Etkisi: Gümüşhane Örneği”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi (E-Gifder), 9(2), s.756-782.
  • ÇALIŞIR, Gülsüm ve UNCU, Gonca (2018). “Sözlü Kültürün Sözlü İletişimle Harmonisi: Şahmeran”, İnif E-Dergi, 3(2), s.9-24.
  • ÇEKEN, Birsen, ARSLAN, Asuman ve TUĞRUL, Damla (2017). “İletişimde Emojilerin Kullanımı ve İncelenmesi”, 21. Yüzyılda Eğitim Ve Toplum Dergisi, 6(16), s.91-106.