FİİLİ VE ARAP DİLİNDEKİ ESKİ VE YENİ ANLAMLARI: SEMANTİK BİR ARAŞTIRMA

Son zamanlarda internet sayfaları, sosyal paylaşım siteleri veya edebi makaleler yahut televizyon veya radyo röportajları ya da başka herhangi bir basın veya kültür platformunda, Nisa suresinin 34. ayetinde geçen (واضربوهن (geçimsiz eşin darp edilmesinin, ayrılma, ilişkilerde soğuma anlamına geldiğini, bilinen darp anlamına gelmediğini söyleyen ve tekrar eden kimseler ortaya çıktı. Bu kişiler sözüm ona konuşmalarını, metin ve ayetlerin gösterdiği gibi değil, arzuladıkları ve istedikleri gibi ayetleri yönlendirme ve Arapçanın anlaşılması türünden açıklayıcı delillerle destekliyorlar. Kur’ân-ı Kerim’de “ضرب / darabe” kelimesinin zikredildiği yerleri delil gösterip, bu kelimenin eziyete sebep olmak anlamında bilinen darp/vurma manasına gelmediğini iddia ediyorlar. Allah’ın kitabının farklı yerlerinde darp kelimesinin sadece, ilişkilerde soğuma, ayrılma anlamına geldiğini söylüyorlar. Hz. Peygamber (s.a.v)’in bedene yönelik darbı yasaklayan sözlerinden bir kısmını ve Hz. Peygamber (s.a.v)’in hanımlarına öfkelendiğinde, onlarla bir ay ilişkisini kestiği ve onlara kesinlikle vurmadığı bilgisini aktararak delillerini çoğaltıyorlar. Bu açıklamalar ve sözler, “Kur’an, kadınları dövmeyi emreder mi?” diyen bazı yazarlarca kabul görmüştür. Bu kişiler Allah Teâlâ’nın kitabını okuyan kimsenin Kur’ân’ın tefsirini okuduğunda, Allah’ın kelamını okumadığını, aksine, müfessirlerin görüşlerini ve farklı sözlerini okuduğunu vurguluyorlar ki bu görüş ve sözler, çoğu zaman istenen bilgi düzeyinde olmayan müfessirin kültüründen kaynaklanır ve o kültürü ifade eder. Onlar dil ve tefsir âlimlerini Allah’ın kitabını doğru bir şekilde anlayamamakla, onları, kendi çağlarına ve o çağın siyasi, kültürel ve toplumsal yönelimlerine uygun açıklamalar getirmekle itham ediyorlar. Onlara göre bu açıklamalar çağımızda önemli kabul edilmedi. Dolayısıyla kendi tanımlamalarına göre günümüz dünyasının gelişmiş konseptlerle yaşadığı çağdaş, medeni hayata uygun olan çağımızın verileri ve şartlarından esinlendiğimiz modern bir metot ve yeni dil anlayışlarıyla, tefsir kavramları ve yapısının yeniden incelenmesi gerekir. Şüphesiz bu sözler ve açıklamalar beni, Arap dilinde ve onun farklı kaynaklarından olan çeşitli sözlüklerinde ضرب / darabe fiilinin anlamlarına ait bilimsel, filolojik ve çözümlemeli anlamsal gerçekleri derinlemesine incelemek suretiyle bunların hakikatini araştırmaya ve bilimsel değerini açıklamaya sevk etti. Tertemiz sünnet-i nebeviyyede ve farklı çağlardaki müfessirlerin sözlerinde yer alan bilgiler de aynı şekilde incelenecektir

THE VERB 'DHARABA' AND ITS IMPLICATIONS IN THE ARABIC LANGUAGE, PAST AND PRESENT: A SEMANTIC STUDY

There have been recently those who say in scientific research, literary articles, television interviews, radio or other media and cultural platforms that the hitting of a 'recalcitrant' wife that is mentioned in the verse "and hit them" means separation and spacing and does not mean physical hitting. They arguably support their claims by interpretive evidence of understanding the Arabic language and direct the verses as they desire. They cite the places where the word "hit" was mentioned in the Glorious Qur'an and claim that it was not used in the known sense of hitting to mean harm, but the word 'hit' used in various places of the Book of God in the sense of separation and spacing. These statements prompted me to search for the truth of these interpretations and to show their scientific value by exploring the scientific and linguistic facts of the meanings of the verb (hit) in the Arabic language, in its various dictionaries of various sources, in addition to the Prophetic Sunnah and the sayings of interpreters of different eras. The present study has two objectives; the first is to discuss the meanings of 'hitting', which arouse some suspicions, and the second is an attempt to draw a method through which to understand the meanings of words in the Glorious Qur'an in accordance with the path taken by the nation's trustworthy scholars, and return to their opinions away from exaggeration and negligence.

PDF

___

Abkerî, Muhibuddîn Abdullah b. el-Hüseyin. el-Lübâb fî İleli’l-Binâ ve’lİ’râb, thk. Muhammed Osmân. Kahire: Mektebetü’s-Sekâfeti’d-Diniyye, 1430 h.
Akşehirî, Ali b. Osman. Telhîsu’l-Esâs fî’t-Tasrîf. thk. Muhammed Ali elMâlih. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1434h.
Askerî, el-Hasen b. Abdullah b. Sehl. Kitâbu Cemhereti’l-Emsâl. thk. Ahmed Abdüsselâm. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1988.
Begavî, el-Hüseyin b. Mesud. Meâlimu’t-Tenzîl fi Tefsîri’l-Kur’ân. thk. Muhammed Abdullah en-Nemr. 8 Cilt. Riyâd: Dâru Taybe, 1997.
Beydâvî, Abdullah b. Ömer b. Muhammed. Envâru’t-Tenzîl ve Esrâru’tTe’vîl. thk. Muhammed Abdurrahman Maraşlı. 5 Cilt. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’lArabî, 1418h.
Bursevî, İsmail Hakkı b. Mustafa el-Halvetî. Rûhu’l-Beyân fî Tefsîri’l-Kur’ân. 10 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Fikr, ty.
Cessâs, Ebu Bekr Ahmed b. Ali. Ahkâmu’l-Kur’ân. thk. Muhammed Sadık Kamhâvî. 5.Cilt. Beyrut: Dâru İhyâi’l-Kütübi’l-Arabiyye, 1992.
Ebu’s-Suûd İmâdî, Muhammed b. Muhammed. İrşâdu’l-Akli’s-Selîm ilâ Mezâyâ’l-Kitâbi’l-Kerîm. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabî, ty.
Endelusî, Ebû Hayyân Muhammed b. Yusuf. el-Bahru’l-Muhît fi’t-Tefsîr. Thk. Sıdkî Muhammed Cemîl. 11 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1420h.
Ezherî, Muhammed b. Ahmed b. Tehzîbu’l-Lüğa. thk. Muhamed Avvad, 8. Cilt. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabî, 2001.
İbn Âşûr, Muhammed et-Tâhir. et-Tahrîr ve’t-Tenvîr. Tunus: Dâru Sahnûn, 1997.
İbn Fâris, Ahmed b. Zekeriyyâ, Mu’cemu Mekâyisi’l-Luğa, thk. Abdusselâm Muhammed Harun. Beyrut: Dâru’l-Cîl, 1991.
İbn Kesîr, Ebu’l-Fidâ İsmail b. Ömer. Tefsîru’l-Kur’âni’l-Azîm. thk.
Muhammed Hüseyin eş-Şemseddin. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1419h.
İbn Manzûr, Muhammed b. Mükrim. Lisânu’l-Arab. Beyrut: Dâru Sâdır, 1990.
İbnü’l-Cevzî, Abdurrahman b. Ali b. Muhammed. Zâdu’l-Mesîr fî İlmi’tTefsîr. thk. Abdurrezzâk el-Mehdî. 4 Cilt. Beyrut: Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, 1422h.
Kaddûm, Sâmî Vedî Abdulfettâh. et-Tefsîru’l-Beyânî limâ fî Sûreti’n-Nahl min Dekâiki’l-Meânî. Ammân: Dâru’l-Veddâh, ty.
Kazvînî, Celaleddin Muhammed b. Abdurrahman el-Hatîb. el-İzâh fî Ulûmi’l-Belâğa. Dipnotlar ekleyen: İbrahim Şemseddin. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’lİlmiyye, 2003.
Kurtubî, Muhammed b. Ahmed el-Ensârî, el-Câmiu’l-Beyân li Ahkâmi’lKur’ân. thk. Abdullah b. Abdulmuhsin et-Türkî. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle, 2006.
Mâverdî, Ali b. Muhammed b. Muhammed b. Habîb. en-Nüket ve’l-Uyûn. thk. es-Seyyid İbn Abdulmaksûd b. Abdurrahîm. Beyrut: Beyrut: Dâru’l-Kütübi’lİlmiyye, ty.
Mustafa, İbrahim. Zeyyât, Ahmed. Mecmeu’l-Lüğati’l-Arabiyye, el-Mucemu’lVasît. 4. Baskı. Kahire: Mektebetü’ş-Şurûku’d-Düveliyye, 2004.
Nesefî, Abdullah b. Ahmed b. Mahmud. Medâriku’t-Tenzîl ve Hakâiku’tTe’vîl. thk. Yusuf Ali Bedevî. Beyrut: Dâru’l-Kelimi’t-Tayyib, 1998.
Ömer, Ahmed Muhtar, Mu’cemu’l-Lügati’l-Arabiyyeti’l-Muâsıra, Kahire: Âlemu’l-Kütüb, 2008.
Râzî, Muhammed b. Ebî Bekr. Muhtâru’s-Sıhâh. tdk. İsâm Fâris el-Hürstânî. 9. Baskı. Ammân: Dâru Ammâr, 2005.
Râzî, Muhammed b. Ebî Bekr. Muhtâru’s-Sıhâh. Yusuf eş-Şeyh Muhammed. 5. Baskı. Beyrut: el-Mektebetü’l-Asriyye, 1999.
Rummânî, Ali b. İsa b. Ali b. Abdullah. en-Nüket fî İ’câzi’l-Kur’ân (İcâzu’lKur’an Hakkındaki Üç Risâlenin İçerisinde) thk. Muhammed Zağlûl Selâm. 3. Baskı. Mısır: Dâru’l-Meârif, 1976.
S’adî, Abdurrahman b. Nâsır. Teysîru’l-Kerîmi’r-Rahmân fî Tefsîri Kelâmi’lMennân. thk. Abdurrahman b. M’ala el-Luveyhik. 2. Baskı. Riyâd: Dâru’s-Selâm, 2002.
Sâlih, Huda Muhammed. “Lafzu Darabe mine’l-İsti’mali’l-Lugavî ila İsti’mali’l-Kur’ânî”. Mecelletü Dirâsetin İslâmiyyetin Muâsıratin. 3/6 (Mart 2012)
Sibeveyh, Ömer b. Osman. el-Kitâb. thk. Abdusselâm Muhammed Harun. 4. Cilt. 3. Baskı. Kahire: Mektebetü’l-Hancî, 1998.
Şevkânî, Muhammed b. Ali. Fethu’l-Kadîr el-Câmi beyne Fenni’l-Rivaye ve’dDirâye min İlmi’t-Tefsîr. 5. Cilt. Beyrut: Dâru’l-Fikr, 1983.
Tabâtabâî, Seyyid Muhammed Hüseyin. el-Mizân fî Tefsîri’l-Kur’ân. Beyrut: Müessesetü’l-Âlemî, 1997.
Taberî, Muhammed b. Cerîr. Câmiu’l-Beyân an Te’vîli Âyi’l-Kur’ân, thk. Mahmud Muhammed Şâkir. Mısır: Dâru’l-Meârif, ty.
Tabersî, el-Fadl b. Hasen. Mecmeu’l-Beyân fî Tefsîri’l-Kur’ân. Beyrut: Dâru’lMurtezâ, 2006.
Tûsî, Muhammed b. Hasen. et-Tibyân fî Tefsîri’l-Kur’ân. 10. Cilt. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabî, ty.
Vâhidî, Ali b. Ahmed b. Muhammed b. Ali. el-Vecîz fî Tefsîri’l-Kitâbi’l-Azîz. thk. Safvân Adnân Dâvûdî. Beyrut: Dâru’l-Kalem, 1415 h.
Zemahşerî, Muhammed b. Ömer. el-Keşşâf ʿan ḥaḳāʾiḳı ġavâmiżi’t-tenzîl ve ʿuyûni’l-eḳāvîl fî vücûhi’t-teʾvîl. 6 Cilt. Mekke: Mektebetü’l-Ubeykân, 1998.
Züheylî, Vehbe b. Mustafa. el-Fikhu’l-İslâmî ve Edilletühü. 10 Cilt. 4. Baskı. Dımeşk: Dâru’l-Fikr, ty.
Züheylî, Vehbe b. Mustafa. et-Tefsîru’l-Münîr fî’l-Akîdeti ve’ş-Şerîati ve’lMenheci. 30 Cilt. 2. Baskı. Dımeşk: Dâru’l-Fikr, 1418h.