___

• Bijev, B., 1958, Rıkovodstvo Za Uprajneniya Po Pçelarstvo, Sofya, 27-34.
• Deveci, M., Sıralı, R., ve Demirkol, G., 2012, Ordu İli Meralarında Bal Arısı (Apis mellifera L.) İçin Önemli Nektarlı ve Polenli Bitki Türleri, Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi, 5(2):45
• Doğaroğlu, M., 2004, Modern Arıcılık Teknikleri, Doğa Arıcılık Ticaret, Tekirdağ, 87-98.
• FAO, 2013, Food and Agriculture Organization of the United Nations, http://faostat.fao.org/site/567/default.a spx#ancor. 04 Temmuz 2013.
• Genç, F., ve Dodoloğlu, A., 2003, Arıcılığın Temel Esasları, Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, Erzurum, 146-1
• Meral, H., (koordinatör) 2012, Kelkit Florası Görücüye Çıktı, Kelkit Kaymakamlığı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü, Gümüşhane, 11-12.
• Okçu, M., 2012, Gümüşhane İlinin Tarımsal Yapısı, Gümüşhane Üniversitesi Dergisi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, Cilt 2, Sayı 2, syf, 93-103.
• Serin, Y., (koordinatör) 2008, Türkiye’nin Çayır ve Mera Bitkileri, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara.
• Sorkun, K., 2008, Türkiye’nin Nektarlı
• Bitkileri, Polenleri ve Balları, Palme Yayınları, Ankara, 1-3. Şekerden, Ö., Kılıç, M., ve Kaplan, Ü. Ö., 1992, Türkiye’de Anzer Balı Üretim
• Bölgesinin Florası, Coğrafik ve İklimsel Özellikleri İle Bu Şartlarda Arıcılığın Yapılma Şekli, Doğu Anadolu Bölgesi I. Arıcılık Semineri, 3-4 Haziran 1992, Erzurum, 17-29.
• TUİK, 2013, Türkiye İstatistik Kurumu, http://tuikapp.tuik.gov.tr/hayvancilika pp/hayvancilik.zul. 04 Temmuz 2013.
• TÜBİVES, 2013, Türkiye Bitkileri Veri
• Servisi, http://turkherb.ibu.edu.tr. URL-1, Doğu Karadeniz Turizm Master Planı, http://www.dokap.gov.tr/index.php/tur izm-master-plani/. 23 Temmuz 2013.
• URL-2, Google Earth, 22 Temmuz 2013.
• URL-3,Gümüşhane Valiliği Resmi web sitesi, http://www.gumushane.gov.tr/gkbs/ merkez/index1.asp. 15 Temmuz 2013. kullanılmıştır. Bu kaynaklardan yayımlanan gama ışınlarını paralel demetler halinde dedektöre ulaştırmak ve istenmeyen saçılmaları önlemek için kaynakla numune arasına yerleştirilen 1 mm çapında deliklere sahip kurşun kolimatörler kullanılmıştır. İlk olarak numunesiz ölçümler daha sonra numuneli ölçümler yapılmıştır.
• Numunelerden geçen gama ışınlarını saymada 135 keV’de 1.9 KeV’lik bir çözünürlüğe sahip Canberra marka yüksek saflıklı Ge (HPGe) dedektörü (GC 1519 model) kullanıldı. Sayma sisteminde ortak olarak
• Genie 2000 spektroskopi yazılımı, Canberra firmasının ön yükselticisi (model 2008), Tennelec TC 244 spektroskopi yükseltici ve Canberra firmasının multiport II ADC ve MCA modülleri kullanılmıştır.
• Gama pik alanları, OriginLab firmasının Originpro 7.5 yazılımının multi-Gaussian fonksiyonu modülü ile birlikte polinomik arka plan (background) giderme modülü kullanılarak ölçülmüş spektrumun fit edilmesiyle ayrıştırılmasından sonra pik alanları belirlenmiştir. Belirlenen pik alanlarına bağlı olarak mermer numunelerin ölü zaman düzeltmesinden önce ve sonra kütle soğrulma katsayıları hesaplanmıştır ve sonuçlar tablo 1’de verilmiştir. Ayrıca grafik fit denklemleri bu yazılımın polinomik ve üstel fit modülleri ile elde edilmiştir. Teorik Çalışma 1910 yılında Bateman kısa yarı ömürlü olmayan çekirdekler veya kısa süreli deneylerde göz ardı edilebilir olan azalmaya sahip bir kaynaktan t süresince ayrılan n atomlarının olasılığı için kendisinin meşhur formülünü türetti (Rutherford vd., 1910).
• Bateman’a göre bu olasılık ( ) ! N ft N ft e P N   (4) ile verilir ve burada f birim zaman başına ayrılan parçacıkların ortalama sayısıdır. Sonra Bortkiewicz bu formülü bozunan bir kaynağa uyguladı. Daha sonrada Ruark ve arkadaşları, özel durumlar için Bateman ve Bortkiewicz formüllerini veren olasılığının çok daha geniş bir aralığını kapsayan diferansiyel bir denklem önerdiler (Ruark ve Devol, 1935a;
• Ruark ve Devol, 1935b). Bu aralıkların her bir durum için başlıca problem (0,t) aralığında oluşan N ayrılmaları ifade eden P N (0, t) olasılığını belirlemektir. Bu işlemden sonra
• P N (0, t) ifadesi ile uyumlu diferansiyel denklemi elde etmek için 0 ve t+dt arasındaki N olayların olasılığı iki terimin toplamı olduğuna dikkat edilmelidir (bu iki olay birbirinden bağımsız olduğundan): 1) (0, t) aralığında N–1 olayının olma olasılığı kere (t, t+dt) arasında bir olayın olması olasılığı; 2) (0, t) aralığında N olayının olması olasılığı kere (t, t+dt) aralığında hiçbir olayın olmama olasılığı (Ruark ve Devol, 1935b). Böylece 1 1 (0, ) (0, ) (0, )(1 ) N N N N N P t dt P t f dt P t f dt       (5) veya 1 1 N 1, 2,..., N N N N N dP f P f P dt      (6) ifadeleri yazılabilir. Eğer f, yalnızca t’ye bağlı ve t’nin bilinen bir fonksiyonu ise (t, t+dt) zamanındaki bir olay için (6) ifadesi 1 N N N dP P P dx    (7) haline döner. Burada ( ) t x f t dt   (8)
• şeklinde tanımlıdır. O halde (7) ifadesinin çözümü (0, ) ! N x N x e P t N   (9) ile verilebilir. Kurbatov ve arkadaşları tarafından istatistiksel yaklaşım kullanılarak GeigerMuller sayıcıları için bir düzeltme önerildi (Kurbatov ve Mann, 1945). Kaynaktan yayınlanan fotonların tümünün dedektör tarafından yakalandığını ve sayma sistemine kayıpsız gönderildiğini varsayılsın. (t-τ, t) aralığında kaynaktan bir fotonun yayınlanma olasılığı P(t) olsun. Bu durumda (t, t+dt) aralığı boyunca dedektör tarafından yakalanan ve sayma sistemine gönderilen fotonların olasılığı a(t)dt olacaktır. Burada P(t), t’nin sürekli bir fonksiyonudur (Kurbatov ve Mann, 1945). Dedektör tarafından bir fotonun alınıp sayma sistemine gönderilmesi için gerek ve yeter şartlar şu şekilde ifade edilebilir: 1) Bir foton (t, t+dt) zaman aralığında dedektör tarafından sayma sistemine gönderilir. 2) (t-τ, t) aralığında sayma sisteminde herhangi bir sayım olayı meydana gelmez.
• Yukarıdaki 1 ve 2 olayları birbirinden bağımsız olaylar oldukları için dt zamanında bir saymanın gerçekleşme olasılığı [1 ( )] ( ) P t a t dt  ile verilir (Kurbatov ve Mann, 1945):   ( ) 1 ( ) ( ) t t
• P t P x a x dx      (10) Sıfır zamanda N tane atom içeren ve λ bozunma sabitine sahip bir radyoaktif çekirdekte artan N değeri ile f, t N e    değerine ulaşır (Ruark ve Devol, 1935 (b);
• Schiff, 1935). Bu durumda ölü zaman olmadan t zamanında dedektöre ulaşan fotonların beklenen sayısı (8) denklemi göz
• önünde bulundurulduğunda ( ) (1 ) t t t C t N e dt N e          (11) olarak verilebilir. Bu ifadeye dedektör verimi ε, radyoaktif çekirdeğin gama enerjisinin γ dallanma oranı ve kaynaktan çıkacak fotonların dedektör kristali ile etkileşme yapabilmesinin bir ölçüsü olan katı açı (ölçüm süresince geometri değişemeyeceğinden katı açı sabit olarak kalır) eklenerek (Karabıdak ve Çevik, 2013) 2 ( ) (1 ) t
• C t N e        (12) elde edilir. P(t) denkleminin C 2 (t) olan bu çözümü analojik bir yaklaşımla bozunan kaynak yöntemi olarak önerildi (Karabıdak ve Çevik, 2013). Bozunan kaynak yaklaşımında
• C 2 (t) ifadesi 1 (1 ) D n T D n e T    (13) ile verilebilir (Karabıdak ve Çevik, 2013).
• Burada T D, n ve n ifadeleri sırasıyla sistemin ölü zamanı, her bir kanaldaki gerçek sayma oranı ve her bir kanaldaki sayma oranıdır. Sistemin ölü zamanının ve her bir kanaldaki sayma oranının nasıl hesaplanacağı yapılan çalışmalarla ifade edilmiştir (Karabıdak vd., 2009; 2011).
• Her bir kanal için gözlenen sayma oranının belirlenmesinden sonra sistemin yalnız yükseltici durumu veya analog dijital çevirici ya da hem yükseltici hem de analog dijital çeviriciden oluşan birleşik sistem için ölü zamanlar ilgili denklemeler ile hesaplanır. Bu ölü zaman hesaplamalarından sonra sistemin gerçek sayma oranı her bir kanal için, yalnız yükseltici durumu veya analog dijital çevirici ya da hem yükseltici hem de analog dijital çeviriciden oluşan birleşik sistem için ilgili formüllerle yerine konularak aşağıda verilen denklem ile hesaplanır: 1 1 ln 1 D D n T mT         (14) Bu durumda sayma süresi içinde her bir kanala karşılık gelen düzeltilmiş sayma 0 gerçek DS n T  (15) ile verilir. Burada DS her bir kanala ait düzeltilmiş sayma ve T gerçek gerçek (real) sayma süresidir. 3 Simülasyon Bu çalışmada, radyasyon belirlemede kullanılan yarıiletken dedektörden oluşan sayma sisteminin yükseltici ve analog dijital çeviricisinden oluştuğu kabul edilmiştir. Bu nedenle üretilen fotonların yükselticinin giriş ucuna geldiği varsayıldı. Çalışmanın bu adımı, sitemin sayma oranını yalnızca yükseltici ve analog dijital çevirici ve hem yükseltici hem de analog dijital çevirici için üç farklı durum göz önünde bulundurularak yerine getirildi. Bu doğrultuda Compaq Visual Fortran 6 derleyici yardımıyla Fortran 77 programlama dilinde SAYma ORanı (SAYOR) programı kodlandı. Bulgular Yükselticinin 8 µs piklenme zamanına bağlı olarak çalıştırılan SAYOR programı sonuçlarına göre Şekil 2 elde edildi. Şekil 2’de girilen sayma oranlarına göre yükseltici + analog dijital çevirici ve doğrudan analog dijital çeviriciden çıkan sayma oranları görülmektedir. Girilen sayma oranının belirli bir değerine (yaklaşık 30000 sayma/saniye) kadar lineer bir artış gözlenirken bu noktadan sonra bu lineerlik bozulmaktadır. Bozulmanın başladığı sayma oranı yükseltici + analog dijital çevirici ve doğrudan analog dijital
• çevirici için aynıdır. Bu durum sayma sisteminin her iki hali için sayma oranı kaybının aynı olduğunu göstermektedir. Şekil 3’de girilen sayma oranlarına göre yükselticinin mümkün üç farklı piklenme (3, 8 ve 12 µs) zamanlarına karşılık hem yükseltici hem de analog dijital çeviricide gözlenen sayma oranları görülmektedir. Her üç piklenme zamanında belirli bir girilen sayma oranına kadar (yaklaşık 30000 sayma/saniye) lineer bir artış vardır. Bu girilen sayma oranından sonra lineerlik bozulmaktadır. 3 µs’ye karşılık gelen gözlenen sayma oranı diğerlerinden daha fazla olmasına rağmen yalnızca yükselticide gözlenen sayma oranına göre düşüktür.
• Yalnızca analog dijital çevirici için de benzeri bir davranış söz konusudur. Şekil 2. Yükselticinin 8 µs’lik piklenme zamanı için çıkan sayma oranının girme sayma oranı ile değişimi. Yükselticinin piklenme modülünde bulunan mümkün üç farklı (3, 8 ve 12 µs) piklenme zamanının sayma oranına etkisi, doğrudan yükseltici, analog dijital çevirici ve yükseltici ve analog dijital çeviriciden oluşan birleşik sistem olmak üzere üç farklı durum için irdelenmiştir. Yükselticiye giren ve çıkan sayma oranları arasındaki ilişkinin deneye dayalı ifadeleri için yalnızca 8 µs piklenme zamanı ile oluşturulan değerler kullanılmıştır. Diğer piklenme zamanlarında da aynı davranış gözlendiğinden burada bu piklenme zamanına ait davranışlar gösterildi. Yalnızca yükseltici için girilen sayma oranı değerlerine karşılık gelen gözlenen sayma oranı için aşağıda verilen fit grafiği çizilmiştir. Şekil 3. Yükseltici ve Analog Dijital Çeviricinin 3 farklı piklenme zamanında girilen sayma oranlarına karşılık yükseltici ve analog dijital çeviricide gözlenen sayma oranları. Şekil 4. Yükselticinin 8 µs’lik piklenme zamanında girilen sayma oranına karşılık yalnız yükselticide gözlenen sayma oranı. Şekil 4’ten görüldüğü üzere girilen (doğrugerçek) sayma oranı ile çıkma sayma oranı arasında ilişki, girilen sayma oranın belirli bir değerine kadar lineer artan bir özellik gösterirken bu değerden (yaklaşık 50000 sayma/saniye) sonra lineer artma özelliği bozulmaktadır. Ayrıca bu belirli girilen sayma oranından sonra (yaklaşık 400000 sayma/saniye) gözlenen sayma oranı sabitlenmektedir. Bu gözlenen sabit sayma oranı da yaklaşık 80000 değerine karşılık gelmektedir. Girilen ve gözlenen sayma oranları arasındaki ilişkinin, bu verilere göre bir eğri uydurulmaya çalışıldığında üstel bozunma kanununa uygun olduğu gözlenmiştir.
• Sonuç ve Tartışma Sayma oranı üzerine pikleşme zamanının önemli bir etkisinin olduğu görülmüştür. Bu durum ölü zaman üzerinde pikleşme zamanının büyük bir öneme sahip olduğunu ifade etmektedir. Ayrıca artan pikleşme zamanı ölü zamanı artırırken beraberinde sayma kayıplarını da artırmaktadır. Yükselticinin sıklıkla kullanılan ve mümkün üç farklı pikleşme (3, 8 ve 12 µs) zamanları için yapılan çalışmalarda belirli bir sayma oranına ulaştıktan sonra sistem bir doyuma ulaşmaktadır. Bu belirli sayma oranı pikleşme zamanı ve gelen pulsun enerjisi ile doğrudan ilişkilidir. Yani artan pikleşme zamanı ve puls enerjisi ile çıkan sayma oranı azalmaktadır. Sayma sistemine giren ve çıkan sayma oranları arasındaki ilişki SAYOR simülasyon programı ile elde edilen sonuçlar kullanılarak tespit edilmiştir. Teorik olarak oluşturulan bozunan kaynak yaklaşımı (modeli) ve ya diferansiyel düzeltme yaklaşımı ile bu ilişki belirlenmiştir. Bozunan kaynak yaklaşımı ile elde edilen sonuçlar SAYOR simülasyon programı ile elde edilen sonuçlar ile karşılaştırılmıştır. Bu karşılaştırmalar, yükselticinin sıklıkla kullanılan ve mümkün her üç pikleşme zamanı için yalnızca yükseltici ve analog dijital çevirici ve hem yükseltici hem de analog dijital çeviriciden oluşan birleşik durumları için yapılmıştır. Her bir karşılaştırmada sonuçların birbirleriyle çok güzel bir uyum sağladığı görülmüştür. Şekil 4’te elde edilen fit denklemi, üstel bozunma yasası olarak bilinen ve OriginLab firmasının Originpro 7.5 grafik programı içerisinde yer modül kullanılarak elde edilmştir. Bu fit denklemi / 1 x t y y A e    (16) şeklindedir. Bu denklem (13)’ün 1 1 D n T D D n e T T    (17) şeklindeki yazımına benzerdir. Ayrıca burada (Karabıdak ve Çevik, 2013) 1 o D n T  (18) olduğu dikkate alındığında ve üstel kısımdaki T D korunduğuna (17) denklemi (Karabıdak ve Çevik, 2013) D n T n n n e    (19) haline döner. (19) denkleminde n ifadesinin birimi 1/saniye olduğundan (16) denkleminde 1/t karşılık geldiği açıktır. Dolayısıyla analojik yaklaşımda denklem (16) ile denklem (13)’ün aynı denklemler olduğu ifade edilebilir. Bu nedenle diferansiyel düzeltme ile bozunan kaynak yaklaşımı aynı durumu ifade etmektedir.
• Ölü zaman düzeltmesi yapmadan önce ve sonra mermer numunelerinin deneysel kütle soğurma katsayıları hesaplanmış ve sonuçları teorik değerleri ile karşılaştırmalı olarak tablo 1 ile verilmiştir. Buradan görüldüğü üzere ölü zaman düzeltmesi sonucu yapılan hesaplamalar ölü zaman düzeltmesi yapılmadan yapılan hesaplamalardan daha fazla teorik değerlerine yaklaşmıştır. Ayrıca her iki durum için elde edilen hata payları ölü zaman düzeltmesi yapılanlarda daha düşük seviyededir. Bu nedenle ölü zaman düzeltmesi sonuçların doğruluğuna olumlu yönde katkı yapmaktadır. Bunlara ek olarak ölü zamandan kaynaklanan sayma oranı kayıpları dikkate alındığında x veya gama ışını spektrometresinde sayma oranları kabaca aşağıda verilen şekilde sınıflandırılabilir: Düşük sayma oranı < 30000 saniye başına sayma (cps) 30000 < Orta sayma oranı < 100000 saniye başına sayma (cps) Yüksek sayma oranı > 100000 saniye başına sayma (cps)
• Son olarak bu sınıflandırmaya bağlı kalındığında, bir önceki çalışmada önerilen “integral düzeltme” (Karabıdak, 2013) düşük sayma oranlarında etkin iken bu çalışmada önerilen “diferansiyel düzeltme” veya “bozunan kaynak yöntemi” orta ve yüksek sayma oranlarında etkilidir. Ayrıca dalgalanmaların yüksek olduğu sayma oranlarında yine bu model etkin bir ölü zaman düzeltmesi sağlamaktadır (Galushka, 2013).
• Tablo Mermer Numunelerin Kütle soğurma Katsayıları. Radyoaktif Kaynak Enerji (keV) Kütle Soğurma Katsayısı (cm 2 /gr) Düzeltilmemiş Düzeltilmiş Teorik a 109 Cd 88 0.181±0.059 0.182±0.055 0.189 57 Co 122 0.166±0.010 0.168±0.010 0.155 136 0.131±0.028 0.137±0.026 0.147 133 Ba 276 0.108±0.012 0.110±0.012 0.110 302 0.101±0.008 0.103±0.008 0.106 356 0.098±0.005 0.099±0.005 0.100 383 0.083±0.012 0.086±0.012 0.096 a XCOM (1999) Kaynaklar
• Berger, M.J. ve Hubbell, J.H., 1987 XCOM: Photon cross-sections on a personnel computer (version 1.2), NBSIR853597, National Bureau of Standarts, Gaithersburg, MD, USA, for version 1, 1999, .
• Choi, H. D., 2009, Counting statistics distorted by two dead times in series which end with an extended type dead time, Nuclear Instruments and Methods A, 599, 251-259.
• Evans, R. D., 1955, The Atomic Nucleus, MacGraw-Hill, Bombay, 503 p.
• Galushka, A. N., 2013, Diferansiyel ve integral ölü zaman düzeltme üzerine bir tartışma, S. M. Karabıdak ile eposta üzerinden iletişimle.
• Gardner, R. P. ve Liu, L., 1997, On extending the accurate and useful counting rate range of GM counter detector systems, Applied and Radiation Isotopes, 48, 1605-1615.
• Hashimoto, K. ve Yamada, S., 1999, Counting losses due to saturation effects of scintillation counters at high counting rates, Nuclear
• Instruments and Methods A, 438, 502-5 Karabıdak, S. M., Çevik, U. ve Kaya, S., A new method to compensate for counting losses due to system dead time, Nuclear Instruments and Methods A, 2009, 361-364.
• Karabıdak, S.M., Kaya, S., Çevik, U. ve Çelik A., 2011, Determination of proper peaking time for UltraLEGe detector, Radiation Measurements, 46, 446-450.
• Karabıdak, S. M. ve Çevik, U., 2013, Decaying source model: alternative approach to determination of true counting rates at X and Gamma ray counting systems, Radiation Measurements, 58, 18-23.
• King, S. H. Ve Lim, C. B., 1985, Pulse pileup, dead time, derandomization, and count rate capability in scintillation gamma cameras, IEEE Transactions on Nuclear Sciences, 32, 807-810.
• Knoll, G. F., 2000, Radiation Detection and Measurement, Third Edit., Wiley, New York, 802 p.
• Kurbatov, J. D. ve Mann H. B., 1945, Correction of G-M counter data, Physical Review, 68, 40-43.
• Ruark, A. E. ve Devol, L., 1935a, Theory of radioactive fluctuations, Physical Review, 48, 772-772
• Ruark, A. E. ve Devol, L., 1935b, The general theory of fluctuations in radioactive disintegration, Physical Review, 49, 355-3
• Rutherford, E., Geiger, H. ve Bateman, H., The probability variations in the distribution of α particle, Philosophical Magazine, 20, 69870
• Schiff, L. I., 1935, Statistical analysis of counter data, Physical Review, 50, 88Aksoy, L., 2010, Alternatif Enerji Kaynağı Olarak Biyodizel ve Üretim Prosesleri. Taşıt Teknolojileri Elektronik Dergisi, 45-52.
• Alptekin, E., Çanakçı, M. 2006, Biyodizel ve Türkiye’nin Durumu, Mühendis ve Makine Dergisi, 47(561), 57-64.
• Anonim., 2011a, TR 83 bölgesi yenilenebilir enerji raporu. http://www.ctso.org.tr/.
• Anonim., 2011b, World Energy Council Conseil Mondial De L’energie For Sustainable Energy Turkish National Committee Dünya Enerji Konseyi Türk Milli Komitesi, enerji raporu 2011 Ankara.
• Artukoğlu, B.D., 2006, “Hayvansal Atık Yağlardan Biyodizel Üretimi ve Özeliklerini Geliştirilmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Demirbaş, A., 2009, Biofuels from Agricultural Biomass. Energy Sources, Part A, 31, 1573–1582.
• Enerji Tabii ve Kaynaklar Bakanlığı, 2012, 2011 Yılı Enerji Dengesi, http://www.enerji.gov.tr/ EKLENTI_ VIEW/index.php.
• FAO, 2012, OECD, Food and Agriculture Organization of the United Nations. Pages.286 ISBN. 9789264173071 (PDF); 9789264173026 (print) DOI: 1787/agr_outlook-2012-en.
• FAO, 2013, OECD and FAO Secretariats, http://www.fao.org/fileadmin/templat es/est/COMM_ MARKETS_MONITORING/Oilcrop s/Documents/OECD_Reports/OECD _2013_22_biofuels_proj.pdf.
• Güler, K., 2008, Biyodizel Teknolojisi, Sistem Tasarımı ve Deneysel Olarak
• Biyodizel Üretimi, S.D.Ü. Fen Bilimler Enstitüsü, Isparta, Yüksek Lisans Tezi. Hart Energy, 2012, Global Biofuels Outlook: Policy, Market and Technology Trends, Hart Energy and Breakfast Series.
• İşler, A., 2012, Biyoyakıt Teknolojileri. İstanbul Teknik Üniversitesi, İstanbul.
• Koç, M., 2011, Biyodizel Üretimine Uygun Türkiye’de Yetişen ve Yetişebilecek Bitkilerin ve Biyodizel Teknolojilerinin Belirlenmesi, Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen Bilimler Enstitüsü, İstanbul, Mutlu, L., Yavuz, H. Bayrakçeken, H., 2006, “Biyodizel Yakıtların Performanslarının Karşılaştırılması”, Yanma Sempozyumu, 16-17 Kasım 2006, Kırıkkale, s.40-49
• Oğuz, H., Öğüt, H., 2004, Çiftçi Şartlarında Uygun Bir Biyodizel Tesisinin Tasarımı,Tarımsal Mekanizasyon 22. Ulusal Kongresi, 08-10 Eylül 2004, Aydın, s.55.
• Öğüt, H., Oğuz, H., 2006, Üçüncü Milenyum Yakıtı Biyodizel, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Öztürk, Ö., 2007, Dizel Motorlarında Karışımsız Olarak Kullanılan Biyodizellerin Motor Performansına Olan Etkilerinin Araştırılması, Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, Yüksek Lisans Tezi.
• Sabancı, A., Yaşar, B., Öztürk, H. H., Ören, M. N., Atal, M., 2010, Türkiyede Biyodizel ve Biyoetonal Üretiminin Tarım Sektörü Açısından Değerlendirilmesi. Çukurova Üniversitesi, Adana.
• TÜİK,2012.www.tuik.gov.tr/preistatistiktablo .do?istab_id=1562.
• Türkyılmaz, O. ve Özgiresun, C., 2012, Türkiye'nin Enerji Görünümü, Makine Mühendisleri Odası Raporu, Yayın No. MMO/588
• Uğur, Edip, A., 2012. Türkiye’de Yağlı
• Tohum Bitkileri Üretimi ve Bitkidel Yağ Sanayisi. YABİTED 1. Bitkisel Yağ kongresi 12-14 Nisan, Adana. Ulusoy, Y., 1999, “Ayçiçeği, Kolza, Pamuk ve Soya Yağlarının Dizel
• Motorlarında Yakıt Olarak Kullanım Olanaklarının belirlenmesi Üzerine Karşılaştırmalı Bir Araştırma”, Uludağ Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Bursa, Doktora Tezi, 611s. URL-1, Toplumsal Analiz. Retrieved from http://www.toplumsalanaliz.net/2012
• /02/biyodizel-biyodizel-bastabrezilya.html. Ekim 2013.
• URL-2, Cevreonline. Retrieved 2013, from http://www.cevreonline.com. Ekim 20
• URL-3, T.C. Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanlğı. Retrieved from Dünya'da ve Türkiye'de enerji görünümü:http://www.enerji.gov.tr/y ayinlar_raporlar/Dunyada_ve_Turkiy ede_Enerji_Gorunumu.pdf. Ekim 20 URL-4, 2012, Bitkisel Yağ Borsası. Retrieved, from http://www.bitkiselyagborsasi.com/tr
• /default.asp?sayfa=goster&no=d0. Ekim 2013.
• URL- 2013, AHMET TOPRAKÇI MCT. Retrieved from http://ahmettoprakci.net/category/ makaleler-yazilar/3rd-party/
• URL-6, Albiyobir. Retrieved, 2013, from http://www.albiyobir.org.tr/biyodizel .htm. Ekim 2013.
• URL-7, ENERGY.GOV Office of Energy Efficiency & Renewable Energy. Retrieved 2013, from http://www.afdc.energy.gov/fuels/bio diesel_basics.html. Ekim 2013.
• URL-8, Yenilenebilir Enerji Genel Müdürlüğü. Retrieved 2013, from http://www.eie.gov.tr/eieweb/turkce/YEK/biyoenerji/02biyodizel/bd_yakit_ozellik.html. 20
• Vogel, C. 1999, “Coals Role in Electrical Power Generation: Will It Remain Competitive”, Proceedings of the Technical Conference on Coal Utilization and Fuel Systems, Coal and Slurry Technology Association, p.13Acar, M., Ozludemir, T., Erol, S., Celik, R.N. & Ayan, T. 2008. Kinematic landslide monitoring with Kalman filtering. Natural Hazards and Earth System Sciences 8, 213– 2
• Bamler, R. and Hartl, P., 1998. Synthetic Aperture Radar Interferometry, Inverse Problems 14, R1-R54.
• Brunner, F.K. ve Welsch, W.M., 1994. Effects of the Troposphere on GPS Measurements, GPS World, 4:42
• Brunner, F. K., 1997. Continuous Monitoring of Deformation Using The Global Positioning System, AvH Magazine, 69, 29-38.
• Bayrak T., 2003. Heyelanlar için Bir Dinamik Deformasyon ve Bir Dinamik Hareket Yüzeyi Modelinin Olusturulması, Doktora Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon, Ocak.
• Bayrak, T. 2009. Determining the influence of rainfall on the activity of Kulugun landslide. Fresenius Environmental Bulletin, 18, 7b.
• Coe J.A., Ellis W.L., Godt J.W. , Savage W.Z., Savage J.E., Michael J.A.,Kibler J.D., Powers P.S., Lidke D.J., Debray S. , 2003. Seasonal movement of the Slumgullion landslide determined from Global Positioning System surveys and field instrumentation,July 1998–March 2002, Engineering Geology 68 (2003) 67–101.
• Colesanti, C., Ferretti, A., Prati, C., ve Rocca F., 2003a. Monitoring landslides and tectonic motions with the Permanent Scatterers Technique.
• Engineering Geology 68 (2003) 3 –
• Dercourt, J., 2000. Apport du GPS au Suivi en Continu des Mouvements de
• Terrrain:Applicatio au GlissementCoulee de Super-Sauze (Alpes-deHaute-Provence,France), Earth and Planetary Sciences, 331, 175-182. Farina, P., Colombo, D., Fumagalli, A.., Marks, F., Moretti, S., 2006.
• Permanent scatterers for landslide investigations: outcomes from the ESA-SLAM Project, Engineering Geology 88, 200-217. Ferretti A., Prati C., ve Rocca F., 2001.
• “Permanent Scatterers in SAR Interferometry,” IEEE Trans. on Geoscience and Remote Sensing, Vol. 39, no. 1, pp. 8-20. Gens, R. ve Vangenderen, J.L., 1996. SAR interferometry - issues, techniques, applications. International Journal of Remote Sensing, 17, 1803-1835.
• Gens, R., 1998. Quality assessment of SAR interferometric data, PhD Thesis, Universtiy of Hannover, Hannover, Germany.
• Gili, J. A., Corominas, J., Rius, J., 2000.
• Using Global Positioning System Techniques in Landslide Monitoring, Engineering Geology, 55, 167-192. Hastaoglu K.O., 2009. GPS Hızlı Statik Yöntem ile Heyelanların izlenebilirliğinin Arastırılması: Sivas Koyulhisar Heyelanı
• Örnegi,Doktora Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul Madsen, S. N., Zebker, H. A. ve Martin, J., 19 “Topographic Mapping Using Radar Interferometry: Processing Techniques”, IEEE Transactions on Geoscience and Remote Sensing, Vol.31, pages 246-2 Malet, J. P., Maquaire, O., Calais, E., 2002. The Use of Global Positioning System Techniques for The Continuous Monitoring of Landslides: Application to Yhe Super-Sauze Earthflow (Alpesde-Haute-Provence, France), Geomorphology, 43, 33-54.
• Massonnet, D.ve Feigl, K. L., 1998. Radar Interferometry and its Application to Changes in the Earth Surface, Reviews of Geophysics Vol. 36, Number 4, November 1998, pages 441-500.
• Meisina, C., Zucca, F., Fosatti, D., Cerıani, M., ve Allievi, J., 2006. Ground deformation monitoring by using the Permanent Scatterers Technique: The example of the Oltrepo Pavese (Lombardia, Italy). Engineering Geology 88 240–25.
• Moss, J. L., McGuire, W. J., Page, D., 1999. Ground Deformation of a Potential Landslide at La Palma, Canary Islands, Journal of Volconology and Geothermal Research, 94, 2512
• Peyret M., Djamour Y., Rizza M., Ritz J.-F, ,Hurtrez J.-E., Goudarzi M.A., Nankali H. , Chéry J., Le Dortz K., Uri F., 2008. Monitoring of the large slow Kahrod landslide in Alborz mountain range (Iran) by GPS and SAR interferometry, Engineering Geology 100, 131 141.
• Rosen, P. A., Hensley, S., Joughin, I.R., Li, F.K., Madsen, S.N., Rodriguez, E. ve Goldstein, R. M., 2000. Synthetic aperture radar interferometry”, Proceedings of IEEE, Vol. 88, pages 333 382.
• Sendir, H. and Yilmaz, I., 2002. "Structural, geomorphological and geomechanical aspects of the Koyulhisar landslides in the North Anatolian Fault Zone (SivasTurkey)". Environmental Geology, 42 (1), 52-60.
• Sousa J.J., Ruiz A.M., Hanssen R.F., Bastos L, Gil A.J., Galindo-Zaldívar J., Sanz de Galdeano C., 20 PS-InSAR processing methodologies in the detection of .eld surface deformation Study of the Granada basin (Central Betic Cordilleras, southern Spain), Journal of Geodynamics 49 181– 1 Toprak, V., 1988. Neotectonic characteristics of the North Anatolian Fault Zone betwen Koyulhisar and Suşehri (NE
• Turkey), METU Jr. Pure and Applied Sciences, 21, 1-3, 155-168. Yalçınkaya, M. & Bayrak, T. 2005.
• Comparison of static, kinematic and dynamic geodetic deformation models for Kutlugün landslide in Northeastern Turkey. Natural Hazards 34, 91 Anonim, 1996-2012. Su Ürünleri İstatistikleri. T.C. Başbakanlık Türkiye İstatistik Kurumu. Ankara.
• Anonim, 2012. Su Ürünleri İstatistikleri. T.C. Başbakanlık Türkiye İstatistik Kurumu. Ankara.
• Anonim, 2013a. T.C. Kalkınma Bakanlığı Doğu Karadeniz Projesi Bölge kalkınma İdaresi Başkanlığı, Gümüşhane İl Raporu. Mayıs 2013. Gümüşhane
• Anonim, 2013b. Türkiye Cumhuriyeti Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, 2012 Gümüşhane İl Çevre Durum Raporu. Gümüşhane. Anonim, 2013c. Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi, 2013 yılı sonuçları. T.C. Başbakanlık Türkiye İstatistik Kurumu, Ankara.
• Anonim, 2014a. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Gümüşhane İl Müdürlüğü Verileri (yayınlanmamış).
• Anonim, 2014b. Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü, 22. Bölge Müdürlüğü, Gümüşhane İli İnşa Halindeki Tesisler. http://www2.dsi.gov.tr/bolge/dsi22/gu mushane.htm
• Kurtoğlu İ.Z., Çakmak E., 2007. Karadeniz Bölgesi Kültür Balıkçılığı: Alabalık yetiştiriciliği http://sumae.gov.tr/yunus/uploads/Mak ale_070104.pdf
• Yüngül, M., Harlıoğlu, A.G., ve Bağcı, E., 20 Elazığ’da Su Ürünleri Sektörünün Günümüzdeki Durumu. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi 5 (1): 91-94. Üstündağ, E., Aksungur, M., Dal, A., ve Yılmaz, C., 2000. “Karadeniz Bölgesinde Su Ürünleri Yetiştiriciliği Yapan İşletmelerin Yapısal Analizi ve Verimliliğin Belirlenmesi” Sonuç Raporu, TC Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Araştırmalar Genel Müdürlüğü, Su Ürünleri Merkez Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü, Trabzon-2000
• Akkaya, A., 1984. Kıraç Koşullarda Farklı Gübre Uygulamalarının Bazı Kışlık Arpa Çeşitlerinin Kışa Dayanıklılık, Verim, Verim Unsurlarına Etkileri. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü, Doktora Tezi, Erzurum.
• Anonim, 200 www.tarim.gov.tr (02014).
• Anonim, 2011a. FAO Production Year Book. Food and Agriculture Organisation of United Nations, Roma. Alıntı; http://faostat.fao.org/site/535/default.a spx#ancor (11.02.2014).
• Anonim, 2011b. Samsun ili Tarım Master Planı. Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Araştırma Geliştirme Daire Başkanlığı, Samsun İl Özel İdaresi. http://www.samsunozelidare.gov.tr/Ne wsDownload/OH9B2Samsun_ili_tari m_master_plani.pdf. (25.12.2013).
• Anonim, 2011c. Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü (DMİ). Ankara. http://www.mgm.gov.tr/veridegerlendi rme/il-ve-ilceleristatistik.aspx?m=SAMSUN, (02014).
• Anonim, 2012a. FAO Production Year Book. Food and Agriculture Organisation of United Nations, Roma. Alıntı; http://faostat.fao.org/site/567/default.a spx#ancor (http:// www.fao.org/organicag/) (02014).
• Anonim, 2012b. Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). Alıntı; http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do?al t_id=45 (11.02.2014).
• Anonim, 2012c. Samsun Gıda, Tarım ve Hayvancılık İl Müdürlüğü İstatistik Verileri. http://www.samsuntarim.gov.tr/html_d osyalar/istatistiklerle_samsun_tarimi.h tm (12.2013).
• Kayaçetin, F. ve Kırtok, Y., 2010. Ankara Koşullarında Ekim Makineleri, Bitki Sıklıkları ve Merdane Uygulamasının Arpa (Hordeum vulgare L.)’da Tane Verimine ve Bazı Verim Özelliklerine Etkisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Tarım Bilimleri Dergisi, 20(2): 107122, Van.
• Kılınç, M., Kırtok, Y. ve Yağbasanlar, T., 19 Çukurova Koşullarına Uygun Arpa Çeşitlerinin Geliştirilmesi Üzerine Araştırmalar II. Arpa-Malt Semineri, 25-27 Mayıs 1992, s.205218, Konya.
• Öztürk, A., Çağlar, Ö. ve Akten, Ş., 1997. Erzurum Yöresinde Maltlık Olarak Yetiştirilebilecek Arpa Genotiplerinin Belirlenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Türkiye II. Tarla Bitkileri Kongresi, 22-25 Eylül, Samsun.
• Sezer, İ., Kurt., O., Öner., F., Uysal., H., Akay., H. ve Demir, A., 2011. Samsun İlinde Tarım ve Çevre Açısından Uygulanabilecek Tarla Tarım Üretim Sistemlerinin İrdelenmesi. Samsun Sempozyumu 13-16 Ekim (sunulu bildiri), Samsun.
• Sirat, A., 2004. Samsun Ekolojik Koşullarına
• Uygun Maltlık ve Yemlik Arpa (Hordeum vulgare L.) Çeşitlerinin Belirlenmesi Üzerine Araştırmalar. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Ana Bilim Dalı (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi), Samsun. Tosun, F. ve Altın, M., 1986. Çayır Mera, Yayla Kültürü ve Bunlardan
• Faydalanma Yöntemleri. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Yayın No:1, Ders Kitapları Serisi No:1, Samsun. Turgut, İ., Konak, C., Zeybek, A., Acartürk, E. ve Yılmaz, R., 1997. Büyük
• Menderes Havzası Sulu Koşullarına Uyumlu Buğday Çeşitlerinin Belirlenmesi Üzerine Araştırmalar. Türkiye II. Tarla Bitkileri Kongresi, 22-25 Eylül 1997, s., 520-527, Samsun.