Katılımın Mirasın Tanımlanması ve Sürdürülmesindeki Rolü: Heybeliada Eski Değirmeni
Kültürel miras, varolduğu dönem ve yere özgü, devamlılığı olan bir sosyal yapı olarak düşünüldüğünde; insan, bu yapıyı oluşturan bütün öğelerin temel belirleyeni ve koruma olgusunun en önemli dayanak noktasıdır. Bu bağlamda, miras ‘yaratım’ süreci, biçimi ve sürdürülebilirliği; yalnızca somut koşulların olanak tanıdığı fiziksel bir uzamla değil, aynı zamanda kendisiyle ilişkilenen kişi veya toplulukların da sahip olduğu kaynak ve potansiyellerle yakından ilişkilidir. Bu çok girdili ve/veya gelişime açık bir ilişkiler ağından anlamlı bir bütün, hatta belki bir ortak gelecek gündemi yaratım sorunsalı çerçevesinde; yerle ilişkili paydaşların kültürel mirasın korunması sürecinde daha etkin bir rol oynaması sayesinde şekillenebilecek bir dahiliyetin olanaklıları giderek daha çok önem kazanmaktadır. Makale kapsamında; yazarlar yürütücülüğünde gerçekleştirilen Heybeliada Tarihi Değirmeni miras atölyesinden edinilen deneyimler yordamıyla; interaktif bir öğrenme ve bilgi paylaşımı zemininde temellenen, daha katılımcı ve kapsayıcı bir miras olasılığı tartışmaya açılmaktadır.
Anahtar Kelimeler:
Miras, atölyeler, katılım, topluluklar
The Role of Participation in Identification and Sustainability of Heritage; the Windmill of Heybeliada
Cultural heritage, when considered as a unique and perpetual social structure, humans are likely to be the main determinant of all constitutive elements, and therefore the most prominent factor of conservation practices. This point of view also makes it possible to envision a composite relationship between cultural heritage and locally-related communities where all parties generate, nourish and enhance one another. In this sense, 'creation' of the heritage, depends not only in the physical space specified by concrete conditions, but also in the resources and potentials of the people or communities associated with it. Accordingly, the possibility of inclusion, where communities play an active role in the conservation of cultural heritage, is becoming increasingly important within the quest for wholeness, perhaps even a common future agenda through these various interconnected elements. In the scope of the paper, a more participatory and inclusive heritage practices based on an interactive learning and exchange of knowledge is discussed in accordance with the experience gained from a heritage workshop conducted by the authors.
Keywords:
heritage, workshops, participation, communities,
___
- Becker, H. (2014). Mesleğin İncelikleri: Sosyal Bilimlerde Araştırma Nasıl Yürütülür. Heretik Yayınları.
- Cantimur, B.B., Güler, K., Kıraç, A.B., Okyay, G.G. photo archives
- Council of Europe (2005) Faro Convention.
- Creswell, J.,W. (2009). Research Design: Qualitative, Quantitative, and Mixed Methods Approaches. Los Angeles, London, New Delhi, Singapore: SAGE Publications. Inc.
- De la Torre, M. and Randall M. (2002). Introduction. In (ed) M. de la Torre, Assessing the Values of Cultural Heritage, 3–4. Los Angeles: The Getty Conservation Institute.
- Denzin, N. and Lincoln, Y. (2000). Introduction: The Discipline and Practice of Qualitative Research, In (ed) N. Denzin & Y. Lincoln, The SAGE Handbook of Qualitative Research. Thousand Oaks, CA, : Sage Publications Ltd.1-28.
- Dessein, J., Soini, K., Fairclough, G. and Horlings, L. (eds) (2015). Culture in, for and as Sustainable Development. University of Jyväskylä, Finland, 20-25.
- Emerick, K. (2014). Conserving and Managing Ancient Monuments: Heritage, Democracy, and Inclusion. Woodbridge: Boydell Press.
- Erdenen, O. (1962). Büyükada, Heybeli, Burgaz Kınalı, Kaşık, Tavşan, Sedef, Yassı ve Sivri Adaları Hakkında: (Harita ve resimler-Sokak planları-mukayese cetvelleri), Belediye Matbaası, İstanbul, 88, 92.
- Ferreira, I. and Duxbury, N. (2017). Cultural Projects, Public Participation and Small City Sustainability. In S. Asikainen, C. Brites, K.Plebańczyk, L. R. Mijatović and K. Soini (Eds.). Culture In Sustainability, Towards A Transdisciplinary Approach, University Of Jyväskylä, Finland, 45-61.
- Gülen, N. (1985). Heybeliada Tarihi, Coğrafyası Yaşamı, Teknik yayınevi, İstanbul.
- Harrison, R. (2011). Counter-Mapping Heritage, Communities and Places in Australia and the UK. In (ed) J. Schofield and R. Szymanski, Farnham: Local Heritage, Global Context: Cultural Perspectives on Sense of Place, Ashgate, 79–98.
- Hawkes, J. (2001). The Fourth Pillar of Sustainability: Culture’s Essential Role in Public Planning. Melbourne: Common Ground.
- Hewison, R. and Holden, J. (2006). Public value as a framework for analysing the value of heritage: the ideas, In (ed). K. Clark, Capturing the Public Value of Heritage: The Proceedings of the London Conference, English Heritage, 14-18.
- Holden,J. (2006). Cultural Value and the Crisis of Legitimacy: Why Culture Needs a Democratic Mandate, Demos.
- ICOMOS. (2014). The Florence Declaration on Heritage and Landscape as Human Values, Italy.ICOMOS. (2017). The Delhi Declaration on Heritage and Democracy, India.
- Jones, S. (2017). Wrestling with the Social Value of Heritage: Problems, Dilemmas and Opportunities, Journal of Community Archaeology & Heritage, Vol. 4 No. 1, February, 2017, 21–37.
- Kangas, A., and Sokka, S. (2015). Cultural access and activation: Civic participation in local sustainable communities. In S. Hristova, M. Dragićević Šešić, and N. Duxbury (eds.), Culture and sustainability in European cities: Imagining Europolis. London: Routledge, 141-153.
- Kaplan, A. (2001). Organisational Capacity, A Different Perspective. Community Development Resource Association.
- Kıraç, A.B. ve Töre, T. (2015) “Heybeliada’nın Üretim Kültürüne Ait Bir İz”in “Miras” Olarak Geleceğe Aktaracakları Üzerine; Tarihi Yel Değirmeni”, I. İstanbul Adaları Sempozyumu. Adalar Kültür Derneği Yayınları:18, Büyükada İstanbul, s.236-249.
- Knoblauch, H.. (2005). Focused Ethnography [30 paragraphs]. Forum Qualitative Sozialforschung /Forum: Qualitative Social Research, 6(3): Art. 44.
- Millas, A. (2000). The Princes Islands A Retrospective Journey, Genouse Edit. S.A., Greece 2000.
- MSGSÜ ve Adalar Belediyesi arasında yapılan protokol kapsamında Heybeliada’da Eski Değirmen’in (104 Ada /3 Parsel) Rölöve ve Restitüsyon-Restorasyon Projeleri, 2014. (Proje ekibi: Demet BİNAN, A. Binnur KIRAÇ, Burcu BÜKEN CANTİMUR, B. Selcen COŞKUN, Tigin TÖRE, Dilara Gökçen Akçay).
- Newing, H. with contributions from C.M. Eagle, R.K. Puri and C.W. Watson. (2011) Conducting Research in Conservation: Social science methods and practice, Oxon, USA and Canada: Routledge.
- Sani, M., Lynch, B., Visser, J., and Gariboldi, A. (2015). Mapping of practices in the EU Member States on participatory governance of cultural heritage to support the OMC working group under the same name (Work Plan for Culture 2015-2018). Brussels.
- Soini, K. and Birkeland, I. (2014). Exploring the scientific discourse on cultural sustainability. Geoforum, 51: 213-223.
- Tuğlacı, P. (1995). Tarih Boyunca İstanbul Adaları. İstanbul: SAY Yayınevi.
- Türker, O. (2003). Halki’den Heybeli’ye Bir Ada Hikayesi, Sel Yayıncılık, İstanbul, s.23.
- URL 1: https://www.youtube.com/watch?v=hq8EYQc07Zs https://www.youtube.com/watch?v=Y2nnh3SoEWs
- Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
- Başlangıç: 2017
- Yayıncı: Çankaya Üniversitesi
Sayıdaki Diğer Makaleler
Hybrid biomimetic design for sustainable development through multiple perspectives
Carla LANGELLA, Valentina PERRICONE
İnsan Yaşamına Mimarca Dokunmak: Sosyal Sorumluluk ve ‘Ev’ Halleri...
Katılımın Mirasın Tanımlanması ve Sürdürülmesindeki Rolü: Heybeliada Eski Değirmeni
Adile Binnur KIRAÇ, Burcu BÜKEN CANTİMUR, Gülce Güleycan OKYAY
Ali OMAR RAMADHAN MOHAMMED, Timuçin HARPUTLUGIL
19. Yüzyılda Bir Osmanlı Şehrinin Kentsel Dönüşümü: Tanzimat Reformları Etkisinde Bursa