FAALİYET RAPORLARININ ENTEGRE RAPORLAMAYA UYGUNLUĞU ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Entegre raporlama, kuruluşun performansını finansal ve finansal olmayan değerleriyle birlikte bütünleşik bir şekilde ifade edilmesini kapsayan yeni bir raporlama şeklidir. Geçmiş veriler ile geleceğe yönelik değeri içeren bir raporlama olması nedeniyle bilgi kullanıcılarının ihtiyacına tek bir rapor ile cevap verme olanağı sağlar. Araştırmada, geleneksel faaliyet raporunun Uluslararası Entegre Raporlama ilkeleri kapsamında entegre raporlamaya uygunluğunun belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma sonucunda, faaliyet raporunun entegre rapor ilkelerine uyum skoru tespit edilmiş ve entegre raporlama ilkelerine uygunluğunun arttırılması için önerilerde bulunulmuştur.

___

  • Aktekin, S. (2014), Entegre Raporlama Türkiye’de Uygulanabilirliğinin Değerlendirilmesi ve Uygulama Örnekleri, Sermaye Piyasası Kurulu Ortaklıklar Finansmanı Dairesi, Yeterlilik Etüdü, Ankara.
  • Aracı, H. ve Yüksel, F. (2017), “Entegre Raporlama, Türk İşletmelerinin Entegre Raporlamaya Bakışı Üzerine Bir Araştırma”, Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 24(3), 741-757, doi: 10.18657/yonveek.335544.
  • Aras, G. ve Sarıoğlu, G. U. (2015). Kurumsal Raporlamada Yeni Dönem: Entegre Raporlama. İstanbul: TÜSİAD, Yayın No:T/2015, 10-567.
  • Argüden Akademi (2015). Argüden Yönetişim Akademisi Entegre Rapor.http://argudenacademy.org/docs/content/ArgudenAkademi_EntegreRapor_2015.pdf, (Erişim: 30.12.2017).
  • Aydın, S. (2016), “Kurumsal Sosyal Ve Çevresel Raporlama Performansının Ölçülmesi İçin Bir Modelleme Yaklaşımı”, Muhasebe ve Denetime Bakış Dergisi, 49, 103-112.
  • Büdeyri, T. ve Kısa, A. (2016), “Entegre Raporlama (ER): Literatür Araştırması”, Proceedings of Socıoınt 2016 3rd International Conference on Education, Social Sciences and Humanities, 23-25 Mayıs, İstanbul.
  • Cohen, L., Manion, L. ve Morrison, K. (2007). Research Methods in Education (6th ed.). New York, NY: Routledge.
  • Eccles, R. G. ve Krzus, M. P. (2010), One Report: Integrated Reporting For A Sustainable Strategy, Hoboken, New Jersey: Wiley & Sons.
  • Elmacı, O. ve Sevim, Ş. (2017), “Entegre Raporlamada Küresel Gelişmeler ve Türkiye İçin Bir Model Önerisi”, Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(8), 18-36.
  • Ercan, C. ve Kestane, A. (2017a), “Entegre Raporlama ve Türkiye’deki Uygulama Örnekleri Üzerine Bir Araştırma”, Kırıkkale Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi (Özel Sayı: Türk Dünyasında Afro-Avrasya Çalışmaları Kongresi), 6(4), 73-86.
  • Ercan, C. ve Kestane, A. (2017b), “Kurumsal Raporlamada Yeni Bir Yaklaşım Olarak Entegre Raporlama ve Bir Vaka Çalışması”, ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi (ASSAM- UHAD) ASSAM International Refereed Journal, 4(8), 13-29.
  • Gökten, S. (2016), “Entegre Raporlama Yaklaşımı İçin Uygulamaya Yönelik Sistematik Bir Öneri”, Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 18(4), 741-765.
  • http://www.entegreraporlamatr.org/tr/hakkimizda/biz-kimiz.aspx (Erişim: 26.05.2018).
  • Işgüden Kılıç, B. (2018), “Entegre Raporlama ve Türkiye’deki Gelişmeler: Entegre Rapor Hazırlayan İşletmeler ve BIST Kurumsal Sürdürülebilirlik Endeksinde Yer Alan İşletmeler Açısından Bir İnceleme”, Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 20(1), 28-64.
  • Kardeş Selimoğlu, S. ve Yeşilçelebi, G. (2018), “Integrated Reporting Of Global Corporations: A Content Analysis Based On Integrated Reporting Examples Database From 2011 To 2016”, Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 20(2), 316-329.
  • Karğın, S., Aracı, H. ve Aktaş, H. (2013), “Entegre Raporlama: Yeni Bir Raporlama Perspektifi”, Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Dergisi, 6(1), 27-46.
  • Kaya, U., Aygün, D. ve Yazan, Ö. (2016), “Yeni Bir Kurumsal Raporlama Yaklaşımı Olarak Entegre Raporlama ve Dünyadaki Uygulama Örnekleri Üzerine Bir Araştırma”, KTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi, 11, 85-101.
  • King, M. ve Roberts, L. (2017), Entegre Düşünce, (Erkin Erimez, Çev.), İstanbul: Argüden Yönetişim Akademisi Yayınları
  • Konya Çimento (2016), Faaliyet Raporu.
  • Owen, G. (2013), “Integrated Reporting: A Review Of Developments And Their Implications For The Accounting Curriculum”, Accounting Education: An International Journal, 22(4), 340-356, DOI:10.1080/09639284.2013.817798
  • Ruiz-Lozano, M. ve Tirado-Valencia, P. (2016), “Do Industrial Companies Respond To The Guiding Principles Of The Integrated Reporting Framework? A Preliminary Study On The First Companies Joined To The Initiative”, Revista de Contabilidad. Spanish Accounting Review, 19(2), 252-260.
  • Solak, B., Gönen, S. ve Rasgen, M. (2017), “Muhasebe Meslek Mensuplarının Entegre Raporlamaya İlişkin Farkındalık Düzeylerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Alan Araştırması”, Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 19(1), 166-188.
  • Tarakcıoğlu Altınay, A. (2016), “Entegre Raporlama ve Sürdürülebilirlik Muhasebesi”, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25, 47-64.
  • Topçu, M. K. ve Korkmaz, G. (2015), “Entegre Raporlama: Kavramsal Bir İnceleme”, Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30 (1), 1-22.
  • Uluslararası Entegre Raporlama Konseyi (2013), Uluslararası Entegre Raporlama Çerçevesi, http://integratedreporting.org/wp-content/uploads/ 2015/03/13-12-08-THE-INTERNATIONAL-IR-FRAMEWORK-Turkish.pdf, (Erişim: 30.12.2017).
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006), Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (5. bs.), Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Yılmaz, N. D. (2016), Entegre Raporlamanın Yatırımcılar Açısından Analizi ve Entegre Yatırım Analizi Algoritması, Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
  • Yüksel, F. (2018), “Kurumsal Yönetim ve Entegre Raporlama İlişkisi: BIST Kurumsal Yönetim Endeksi’nde Yer Alan İşletmeler Üzerine Bir Araştırma”, Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Dergisi, Özel Sayı, Nisan, 188-207.