Düzce Gençlik Hizmetleri ve Spor İl müdürlüğünde Çalışan Personellerin İş Doyum Düzeylerinin İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı, Düzce Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğünde çalışan personellerin iş doyumu düzeylerini belirlemek ve bazı değişkenler (cinsiyet, medeni durum, öğrenim durumu, görevi, toplam gelir, çalışma süresi) açısından incelemektir. Çalışmaya Düzce Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğü’nde çalışan 40 Erkek 10 Bayan olmak üzere 50 personel katılmıştır. Araştırmada, Kişisel Bilgi Formu ve İş doyumunu ölçmeye yönelik olarak 20 sorudan oluşan, Weiss ve arkadaşları (1967) tarafından geliştirilen “Minnesota İş Doyum Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçek 1-5 arasında puanlanan beşli likert tipi bir ölçektir. Ölçek puanlamasında, “Hiç memnun değilim”; 1 puan, “Memnun değilim”; 2 puan, “Kararsızım”; 3 puan, “Memnunum”; 4 puan, “Çok memnunum”; 5 puan olarak değerlendirilmektedir. Elde edilen veriler SPSS 17.0 paket programına girilmiştir. Girilen verilerde, betimsel istatistik, bağımsız gruplarda t testi ve ANOVA kullanılarak analiz edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda, katılımcıların iş doyum düzeyleri ile cinsiyet, medeni durum, öğrenim durumu, görev unvanı, toplam geliri ve çalışma sürelerine arasında anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Anahtar Kelimeler: İş Doyumu, Gençlik Hizmetleri ve Spor, Personel

___

  • Baycan A. (1985). An Analysis of The Several Aspects of Job Satisfaction Between Different Occupational .Groups. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi, Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Gill F. (1999). The meaning of work: Lessons from sociology, psychology and political theory, Journal of Socio-Economics, (28)6, 725 -743.
  • Kang B., Jones J., Johnsen J., Kang IJ. (1989). Analsis of indoor environment and atopic allergy in urban populations with bronchial asthma. Ann Allergy, 30-4.62.
  • Locke E. A. (1983). The nature and causes of job satisfaction. In: Dunnette MD, editor. Handbook of Industrial and Organizational Psychology. New York: John Wiley & Sons;. p1297-1349.
  • Musal B., Ergin S., Elçi Ö. C. (1995). “Uzman Hekimlerde Mesleki Doyum”, Toplum ve Hekim, 10; 68.
  • Öztürk G., Çetin M., Yıldıran N., Türk Y.Z., Fedai T. (2012). Hekimlerde iş Doyumu ve Tükenmişlik Düzeyleri, Gülhane Askeri Tıp Akademisi, Askeri Sağlık Hizmetleri, Ankara;6(4):239-245.
  • Spector P. E. (1997). JobSatisfaction: Application, Assessment, Cause, and Consequences. California. SAGE Publications.
  • Şahin İ. (2013). Öğretmenlerin İş doyum Düzeyleri YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal Of Education Faculty), (X):I, 142-167.
  • Taşdan M., Tiryaki E. (2008).Özel ve Devlet İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin İş Doyumu Düzeylerinin Karşılaştırılması. Eğitim ve Bilim, Cilt 33, Sayı 147.
  • Weiss D. J., Dawis R.W., England G.W., Lofquist L.H. (1967). Manual for the Minnesota Satisfaction Quesitionnaire. Minnesota Studies, Washington, pp.1-2.
  • Yerlisu T., Çelenk B. (2008). “Liglerde Görev Yapan Voleybol Antrenörlerinin İş Doyum Düzeylerinin Değerlendirilmesi” SPORMETRE Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, VI (2) 87-93.