Türkiye’de Demokrasi ve Ekonomik Büyüme İlişkisinin Ampirik Analizi

Demokrasi, halkın seçtiği temsilcileri vasıtasıyla halk iradesini yansıtan bir yönetim modelidir. Demokrasilerin, çoğulculuğa dayanmayan veya seçimle işbaşına gelmeyen yönetim şekillerine göre ekonomik göstergelere olumlu yansımalarının olduğu ilgili yazında yer almaktadır. Demokrasi ile ekonomik büyüme arasındaki ilişkinin araştırıldığı çalışmaların sayılarında son yıllarda artış görüldüğü izlenebilmektedir. Konu ile ilgili farklı çıktıların tartışıldığı bu çalışmalarda, görüşlerden birisinde, ekonomik büyümenin demokratik süreçlerin sürdürülebilirliği üzerinde olumlu bir rol oynadığı kabul edilmektedir. Diğerinde, demokrasi ile ekonomik büyüme arasındaki ilişkinin lineer olmayıp ters U şeklinde bir dinamiğe sahip ve daha karmaşık bir yapı sergilediği ileri sürülmektedir. Literatürdeki diğer bir görüş ise demokrasi düzeyindeki gelişmelerin ülkelerin ekonomik büyümesine katkı sağladığını ileri sürmektedir. Buna göre demokratik rejimlerde şeffaflık, hesap verebilirlik, hukukun üstünlüğü ve özel mülkiyet haklarının korunması gibi unsurlar yatırımcıların güvenini artırmakta, artan güven ortamı da üretim düzeyini ve ekonomik büyümeyi desteklemektedir denilmektedir. Bu çalışmanın motivasyonunu ise Türkiye Ekonomisi örneğinde, demokrasi ile ekonomik büyüme arasındaki ilişkinin durumunu ortaya koyabilmek adına, konu ile ilgili literatürden elde edilen ilgili değişkenler arasında ekonometrik bir analizin ortaya konulması oluşturmaktadır. Bu amaçla zaman serileri analizi yönteminin birbirini tamamlayan farklı teknikleri kullanılarak ve 1973-2022 dönemini kapsayan yıllık veriler kullanılarak Türkiye’de demokrasinin ekonomik büyümeye etkisi, bir ekonomik büyüme modeli vasıtasıyla tahmin edilmektedir. Elde edilen sonuçlar, Türkiye’de, uzun dönemde demokrasinin ekonomik büyümeye pozitif ve istatistiksel olarak anlamlı bir etkisinin olduğunu göstermektedir. Bu sonuç, ekonomik gelişme için demokratik değerlere daha fazla önem verilmesi gerektiği şeklinde yorumlanabilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Türkiye Ekonomisi, Ekonomik Büyüme, Demokrasi, ARDL

Empirical Analysis of The Relationship Between Democracy and Economic Growth in Turkey

Democracy is a model of government that reflects the will of the people through their elected representatives. It is stated in the literature that democracies have positive reflections on economic indicators compared to forms of government that are not based on pluralism or that do not come to power through elections. It can be observed that the number of studies investigating the relationship between democracy and economic growth has increased in recent years. In these studies, where different conclusions on the subject are discussed, it is accepted that economic growth plays a positive role on the sustainability of democratic processes in one of the views. In the other, it is argued that the relationship between democracy and economic growth is not linear but has an inverted U-shaped dynamic and exhibits a more complex structure. Another view in the literature argues that developments in the level of democracy contribute to the economic growth of countries. Accordingly, factors such as transparency, accountability, rule of law and protection of private property rights in democratic regimes increase the confidence of investors, and the increasing confidence environment supports the level of production and economic growth. The motivation of this study is to present an econometric analysis between the relevant variables obtained from the literature on the subject in order to reveal the status of the relationship between democracy and economic growth in the case of Turkish Economy. For this purpose, the effect of democracy on economic growth in Turkey is estimated through an economic growth model by using different complementary techniques of time series analysis and using annual data covering the period 1973-2022. The results show that democracy has a positive and statistically significant effect on economic growth in Turkey in the long run. This result can be interpreted as that democratic values should be given more importance for economic development.

Keywords:

Turkish Economy, Eeconomic Growth, Democrasy, ARDL,

PDF

___

Abrams, B. A. ve Lewis, K. A. (1995). Cultural and institutional determinants of economic growth: A cross-section analysis. Public Choice, 83, 273-289.
Acaravcı, A. ve Erdoğan, S. (2015). Türkiye’de demokrasi, reel gelir ve dışa açıklık arasındaki uzun dönemli ve nedensel ilişkiler. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (31), 358-370.
Acaravcı, A., Bozkurt, C. ve Erdoğan, S. (2015). MENA ülkelerinde demokrasi ekonomik büyüme ilişkisi. İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 3 (4), 119-129.
Acemoglu, D., Johnson, S., Robinson, J. A., Yared, P. (2008). Income and democracy. American Economic Review, 98 (3), 808-842.
Acemoglu, D., Naidu, S., Restrepo, P., Robinson, J. A. (2019). Democracy does cause growth. Journal of Political Economy, 127 (1), 47-100.
Bahmani-Oskooee, M. ve Chi Wing N. R. (2002). Long-run demand for money in Hong Kong: An application of the ARDL model. International Journal of Business and Economics, 1 (2), 147-155.
Barro, R. J. (1996). Democracy and growth. Journal of Economic Growth, 1 (1), 1-27.
Berkes, N. (1998). Türkiye’de çağdaşlaşma. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Beşkaya, A. ve Manan, Ö. (2012). Ekonomik özgürlükler ve demokrasi ile ekonomik performans arasındaki ilişkinin zaman serileri ile analizi: Türkiye örneği. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 5 (10), 47-76.
Bhagwati, J. N. (2002). Democracy and development: Cruel dilemma or symbiotic relationship?. Review of Development Economics, 6 (2), 151-162.
Bilecen, H. ve Kibis, E. Y. (2012). Economic growth and democracy in Turkey. Yönetim Bilimleri Dergisi, 10 (20), 137-155.
Boix, C. ve Stokes, S. C. (2003). Endogenous democratization. World Politics, 55 (4), 517-549. Çağlayan, E. (2006). Enflasyon, faiz oranı ve büyümenin yurtiçi tasarruflar üzerindeki etkileri. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 11 (1), 423-438.
De Vita, G., Endersen, K. ve Hunt, L. C. (2006). An empirical analysis of energy demand in namibia. Energy Policiy, 34 (18), 3447-3463.
Demirhan, B. ve Demirhan E. (2019). Gelişmişlik düzeylerindeki farklılıklara göre demokrasinin enflasyon üzerindeki etkisi: Bir panel veri analizi. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 11 (21), 463-471.
Dünya Bankası (WDI). (2023). Word Development Indicatiors, https://databank.worldbank.org/source/world-developmentindicators#, Erişim Tarihi: 30.07.2023.
Esen, E., Yıldırım, S. ve Kostakoğlu, F. (2012). Feldstein-horioka hipotezinin Türkiye ekonomisi için sınanması: ARDL modeli uygulaması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 7 (1), 251-267.
Gerring, J., Bond, P., Barndt, W. T., Moreno, C. (2005). Democracy and economic growth: A historical perspective. World Politics, 57 (3), 323-364.
Hayaloğlu, P. (2015). MINT ülkelerinde demokrasi ekonomik büyümeyi nasıl etkilemektedir?. Uluslararası Ekonomi ve Yenilik Dergisi, 1 (1), 17-29.
Helliwell, J. F. (1994). Empirical linkages between democracy and economic growth. British Journal of Political Science, 24 (2), 225-248.
Inglehart, R. ve Welzel, C. (2005). Modernization, cultural change, and democracy: The human development sequence. Cambridge: Cambridge University Press.
Jacob, J. A. ve Osang, T. (2018). Democracy and growth: A dynamic panel data study, The Singapore Economic Review, 65(1), 1-36.
Kamaruddin, R. ve Jusoff, K. (2009). An ardl approach in food and beverages industry growth process in Malaysia. International Business Research, 2 (3), 98-107.
Koçak, E. ve Uzay, N. (2017). Türkiye’de demokrasi ve ekonomik büyüme ilişkisi: Ampirik bir araştırma. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, Yönetim ve Ekonomi 24 (3), 705-723.
Lipset, S. M. (1959). Some social requsities of democracy: Economic development and political development. American Political Science Review, 53 (1), 69-105.
Minier, J. A. (1998). Democracy and growth: Alternative approaches, Journal of Economic Growth 3 (3), 241-266.
Olson, M. (1993). Dictatorship, democracy, and development. American Political Science Review, 87 (3), 567-576.
Papaioannou, E. ve Siourounis, G. (2008). Democratisation and growth. The Economic Journal, 118 (532), 1520-1551.
Persson, T. ve Tabellini, G. (2006). Democracy and development: The devil in the details. American Economic Review, 96 (2), 319-324.
Pesaran, M. H. ve Shin, Y. (1999). An autoregressive distributed lag modelling approach to cointegration analysis. http://www.econ.cam.ac.uk/faculty/pesaran/ardl.pdf, (Erişim: 29.08.2023).
Pesaran, M. H. ve Smith, R. (1998). Structural analysis of cointegrating vars. Journal of Economic Survey, 12 (5), 471-505.
Pesaran, M. H., Shin Y. ve Smith R. (1996). Testing for the existence of a long-run relationship. University of Cambridge, DAE Working Paper, 9622.
Pesaran, M. H., Shin, Y. ve Smith, R. (2001). Bounds testing approaches to the analysis of level relationship. Journal of Applied Econometrics, 16 (3), 289-326.
Pesaran, M. H., ve Pesaran, B. (1997). Working with microfit 4.0: İnteractive econometric analysis. Oxford: Oxford University Press.
Przeworski, A. ve Limongi, F. (1993). Political regimes and economic growth. Journal of Economic Perspectives, 7 (3), 51-69.
Rivera-Batiz, F. L. (2002). Democracy, governance, and economic growth: theory and evidence. Review of Development Economics, 6 (2), 225-247.
Rodrik, D. (1999). Democracies pay higher wages. The Quarterly Journal of Economics, 114 (3), 707-738.
Rodrik, D. (2000). Institutions for high quality growth: What they are and how to acquire them. Studies in Comparative International Development, 35 (3), 3-31.
Rodrik, D. ve Wacziarg, R. (2005). Do democratic transitions produce bad economic outcomes?. American Economic Review, 95 (2), 50-55.
Saatcioğlu, C. ve Karaca, O. (2015). İktisadi kalkınmanın demokrasi üzerindeki etkisi: Panel veri analizi. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 29 (4), 775-796.
Schmitter, P. ve Karl, T. (1970). What democracy is…and is not. Journal of Democracy, 2 (3), 75-88.
Sen, A. (1999). Democracy as a universal value. Journal of Democracy, 10 (3), 3-17.
Şahin, D. (2017). Geçiş ekonomilerinde demokrasi ve ekonomik büyüme ilişkisi: Panel veri analizi. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (1), 45-57.
Uyar, H. (2020). Türkiye’de askeri darbeler ve nedenleri üzerine bir analiz denemesi. Çağdaş Türkiye Tarihi Araştırmaları Dergisi, XX/Özel Sayı, 77-96.
V-Dem, (2023). V-Dem Enstitüsü, https://www.v-dem.net/data/the-v-dem-dataset/ Erişim Tarihi: 20.08.2023.
Yolcu, T. (2019). Türkiye’de siyasal kültür ve siyasal liderlik anlayışının temelleri üzerine bir değerlendirme. Ömer Halisdemir Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12 (1), 93-106.