Erkeklerin Kadına Yönelik Fiziksel Şiddet Uygulamasına Etki Eden Faktörlerin İncelenmesi

Bu araştırmada kadına fiziksel şiddet uygulamış ve uygulamamış erkeklerin toplumsal cinsiyet tutumları ile şiddet uygulamaları arasındaki ilişkinin ve şiddet uygulamaya etki eden diğer faktörlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma Merkezefendi Devlet Hastanesi’nde çalışan erkek personel ile hastaneye başvuran erkek hastalarla yapılmıştır. Toplamda 386 erkek ile yapılmış nicel ve genel tarama modeline (tekil ve ilişkisel) dayalı bir araştırmadır. Araştırmada katılımcılara ilişkin sosyo-demografik bilgiler, çocukluk çağı yetiştirilme şekli, kötü alışkanlıklar, kadına yönelik şiddet ve toplumsal cinsiyet tutumlarına ilişkin sorular sorulmuştur. Araştırma verileri yüz yüze, anket yoluyla toplanmıştır. Verilerin değerlendirmesi SPSS 21.0 ile yapılmıştır. Verilerin normal dağılım göstermemesi nedeniyle Mann Whitney U, Kruskal Wallis H ve Ki-Kare(x2), testlerinden faydalanarak yapılmıştır. Erkeklerin %13,7’si kadına fiziksel şiddet uygulamıştır. Kadına fiziksel şiddet uygulamış erkekler diğer erkeklere göre daha az adil tutum sergilemişlerdir. Eşin eğitim düzeyi, eşin çalışması, çocuk sayısı ve evlenme şekli gibi faktörlerin kadına şiddet uygulama üzerinde etkili değişkenler olduğu görülmüştür. Toplumsal cinsiyet tutumu kadına fiziksel şiddet uygulama üzerinde etkilidir. Bu nedenle kadına yönelik fiziksel şiddetin azalması için erkeklerin daha adil toplumsal cinsiyet tutumları benimsemesi gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Erkeklik, Toplumsal Cinsiyet, Kadına Karşı Fiziksel Şiddet

Investıgatıon Of The Factors Affectıng Man's Use To Physıcal Vıolence To Women

The aim of this research is to analyze the relationship between gender attitude and using violence of the men who used violence and didn’t use violence to women and other factors affecting violence. The research was carried out with the men working in Merkezefendi Public Hospital and the men applying to the hospital for the aim of ambulatory treatment. The research based on the quantitative and general scanning model (singular and relational) approved with 386 men. The socio-demographic information form prepared was benefited on to specify the attendees' socio-demographic qualities, upbringing in childhood and harmful habits, violence to women and gender attitudes. Assessment of the data was carried out with SPSS 21.0. The data were analyzed by benefiting on Chi-Square (χ2), Mann Whitney U and Kruskal Wallis H tests.13,7 % of men used violence to women. The men who used violence to women showed less fair attitude than the others. The factors such as level of partners’ education, partners’ work, number of children, marriage style were found to be effective variables on using violence to women. In statistical analyzes, meaningful results were obtained. Gender attitude is effective on using violence to women. For this reason, for the reduction physical violence against women, men should adopt more fair gender attitudes.

Keywords:

Masculinity, Gender, Physical Violence Against Women,

PDF

___

Akın, A., & Demirel, S. (2003). Toplumsal cinsiyet kavramı ve sağlığa etkileri. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi Halk Sağlığı Özel Eki, 25(4).
Altınay, A. G., & Arat, Y. (2008). Türkiye'de Kadına Yönelik Şiddet (İkinci baskı ed.). İstanbul: KA-MER.
Altun, M. (2006). Denizli Ili Kırsalında Bir Sağlık Ocağı Bölgesinde 15-49 Yaş Evli Kadınların Fiziksel Şiddet Görme Durumları ve Kadınların Şiddete Ilişkin Tutmları. (Yüksek Lisans Tezi), Pamukkale Üniversitesi, Denizli.
Barker, G. (2003). How do we know if men have changed? Promoting and measuring attitude change with young men. Lessons from Program H in Latin America. Gender Equality and Men: Learning from Practice Oxfam, Oxford, UK. 2003.
Baykal, T. (2008). Ailede kadına yönelik fiziksel şiddet, bu şiddete ilişkin tutumlar ve kişinin şiddet yaşantısı. Ege Üniversitesi,
Bhasin, K. (2003). Ataerkil Sistem (A. Çoşkun, Trans. 1. baskı ed.). İstanbul: Kadınlarla Dayanışma Vakfı Yayınları.
Bhattacharyya, M., Bedi, A. S., & Chhachhi, A. (2011). Marital violence and women’s employment and property status: Evidence from north Indian villages. World Development, 39(9), 1676-1689.
Connell, R. W. (1998). Toplumsal Cinsiyet ve İktidar (C. Soydemir, Trans. Birinci basım ed.). İstanbul,: Ayrıntı Yayınları.
Çeber, E., Demirelöz, M., Nazli, A., Ekşioşlu, A., Mermer, G., Aslan, G., & Yücel, U. (2009). Ergenlerde Cinsiyet Eşitliği Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Turkish Journal of Research & Development in Nursing, 11(2).
Damonti, P. (2014). Can gender-based violence result in a process of social exclusion? A quantitative-qualitative analysis. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 161, 41-47.
Ergin, N., Bayram, N., Alper, Z., Selimoglu, K., & Bilgel, N. (2006). Domestic violence: A tragedy behind the doors. Women & health, 42(2), 35-51.
Fernández, M. D., Silva, I. M. M., Vázquez-Portomeñe, F., & Calvo, M. S. R. (2017). Features and consequences of gender violence: study of cases confirmed by a conviction. Spanish journal of legal medicine, 43(3), 115-122.
Güleç Öyekçin, D., Yetim, D., & Şahin, E. M. (2012). Kadına yönelik Farklı Eş Şiddeti Tiplerini Etkileyen Psikososyal Faktörler. Türk Psikiyatri Dergisi, 23(2), 1-7.
İçli, T. G. (1994). Aile içi şiddet: Ankara, İstanbul ve İzmir örneği. Edebiyat Fakültesi Dergisi, 11(1-2).
Karal, D., & Aydemir, E. (2012). Türkiye’de Kadına Yönelik Şiddet. Retrieved from Ankara
Krishnan, S., Rocca, C. H., Hubbard, A. E., Subbiah, K., Edmeades, J., & Padian, N. S. (2010). Do changes in spousal employment status lead to domestic violence? Insights from a prospective study in Bangalore, India. Social science & medicine, 70(1), 136-143.
Olgun İzmirli, G. (2013). Isparta İli Gönen İlçesinde Yaşayan 15-49 Yaş Grubu Evli Kadınların Aile İçi Şiddete Maruz Kalma Sıklığı Ve Aile İçi Şiddet Görmeye Sebep Olan Faktörler. (Yüksek Lisans Tezi), Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
Öztürk, A. B. (2014). Erkeklik ve Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet: Eşine Şiddet Uygulayan Erkekler. (Doktora Tezi), Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Pulerwitz, J., & Barker, G. (2008). Measuring attitudes toward gender norms among young men in Brazil: Development and psychometric evaluation of the GEM Scale. Men and Masculinities, 10(3), 322-338.
Pulerwitz, J., Hui, W., Arney, J., & Scott, L. M. (2015). Changing gender norms and reducing HIV and violence risk among workers and students in China. Journal of health communication, 20(8), 869-878.
Savran, G. (1994). Feminist Teori ve Erkek Şiddeti. Defter, 21, 45-53.
Singh, A., Verma, R., & Barker, G. (2013). Measuring gender Attitude: Using gender-equitable men scale (GEMS) in various socio-cultural settings. aking Women Count An Annual ublication on ender and valuation by U Women ulti Country Office for India, hutan, Sri anka and al dives, 61.
Tanrıverdi, G., & Şipkin, S. (2008). Çanakkale'de sağlık ocaklarına başvuran kadınların eğitim durumunun şiddet görme düzeyine etkisi. Fırat Tıp Dergisi, 13(3), 183-187.
Tosun Altınöz, Ş. (2014). Kadına yönelik şiddet faillerin psikososyal özellikleri. (Tipta Uzmanlik Tezi), Gazi Üniversitesi Tip Fakültesi, Ankara.
TÜİK. (2015). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları.
Uçan, G., & Baydur, H. (2016). Türk Erkeklerinde Toplumsal Cinsiyet Eşitilgi Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. International Journal of Social Science, 47, 289-308. doi:10.9761/JASSS3495
Verma, R. K., Pulerwitz, J., Mahendra, V., Khandekar, S., Barker, G., Fulpagare, P., & Singh, S. (2006). Challenging and changing gender attitudes among young men in Mumbai, India. Reproductive health matters, 14(28), 135-143.
WHO (2005) Multi-country Study on Women's Health and Domestic Violence against Women: initial results on prevalence, health outcomes and women’s responses. http://www.who.int/reproductivehealth/publications/violence/24159358X/en/
Yaman Efe, Ş., & Ayaz, S. (2010). Kadına yönelik aile içi şiddet ve kadınların aile içi şiddete bakışı. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 11(1), 23-29.
Yıldırım, Ş. (2016). Toplumsal Cinsiyet Bağlamında Kadına Yönelik Şiddet. In Sosyal Politikanın Cinsiyet Halleri. 81-103. Ankara: Nika Yayınevi.
Yıldırım, Ş. Ş. (2006). Ergenlerin aile içi şiddete maruz kalma durumları ve aile ilişkilerinin değerlendirilmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Yüksel Kaptanoğlu, İ., & Çavlin, A. (2015). Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması. Retrieved from Ankara.