Moldings on Facades until the End of the Classic Period in Ottoman Architecture

The current study focuses on the moldings, which is one of the elements in the building surfaces, and aims to reach the reflections of the unwritten principles of the Ottoman architecture in the process of its classicization. For this purpose, 15 buildings are discussed within the scope of the study, which have the potential to contain the aesthetic values of their respective erection times spanning from the foundational period to the classical period as the Ottoman architecture started to craft its originality and authenticity. These 15 buildings constitute focused examples from the surfaces of the mosques as the platforms where the stylistic transitions can be read most easily. They were built by the Ottoman dynasty in capitals such as Iznik, Bursa, Edirne and Istanbul signifying important threshold points. Furthermore, the moldings on the mosque walls were analyzed with analytical methods. The transformation of moldings into an important means of expression in the classical period and especially in Sinan’s buildings, and the process that prepared the powerful role it acquired on the periphery have been pursued from the early period examples. Studies on the sample group have provided inferences about the functions, relationships and behavior patterns of the moldings, and have shown that molding configurations are based on a series of relationships, functional data and principles rather than a number of mere coincidences.

Keywords:

Ottoman Architecture, Facade Layout Facade Elements, Moldings,

PDF

___

[1] Kuban, D. (2004). Mimarbaşı Koca Sinan: Yaşadığı Çağ ve Eserleri. İstanbul: Vakıflar Genel Müdürlüğü.
[2] Ersen, A. (1986). Erken Osmanlı Mimarisinde Cephe Biçim Düzenleri ve Bizans Etkilerinin Niteliği.. İstanbul: İTÜ Yayınları.
[3] Kuban, D. (2016). Osmanlı Mimarisi. İstanbul: Yapı-Endüstri Merkezi Yayınları.
[4] Aslanapa, O. (1986). Osmanlı Devri Mimarisi. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
[5] Baydar, L. (1999). Klasik Dönem Osmanlı Kamu Yapılarında Estetik Ölçütler. In G. Eren (Ed.), Osmanlı: Cilt 10 Kültür ve Sanat. Ankara: Yeni Türkiye Yayınları, 57-64.
[6] Necipoğlu, G. (2013). Sinan Çağı Osmanlı İmparatorluğunda Mimari Kültür. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
[7] Erzen, J. (1981). Mimar Sinan Dönemi Cami Cepheleri. Ankara: ODTÜ Mimarlık Fakültesi Basım İşliği.
[8] Yetkin, S.K. (1965). İslam Mimarisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
[9] Baydar, L. (1986). Batı Tesirine Kadar Osmanlı Mimarisinde Estetik Kriterler. Doctoral Thesis. Ankara: Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
[10] Demiriz, Y. (1979). Osmanlı Mimarisinde Süsleme 1, Erken Devir (1300-1453). İstanbul: Kültür Bakanlığı.
[11] Demiriz, Y. (1988). Sinan Mimarisinde Bezeme. In Mimarbaşı Koca Sinan Yaşadığı Çağ ve Eserleri. İstanbul: Vakıflar Genel Müdürlüğü, 466-474.
[12] Özbek, Y. (1999). Erken Osmanlı Mimarisinde Taş Süsleme. Doctoral Thesis. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
[13] Binan, M. (1952). Türk Saçak ve Kornişleri. İstanbul: İTÜ Mimarlık Fakültesi.
[14] Batur, A. (1974). Osmanlı Camilerinde Kemer: Strüktür Biçim İlişkisi Üzerine Bir Deneme (1300-1730). İstanbul: İTÜ Mimarlık Fakültesi.
[15] Ödekan, A. (1988). Kütle Biçimlenişi Ve Cephe Düzenlenmesi. In Mimarbaşı Koca Sinan Yaşadığı Çağ ve Eserleri. İstanbul: Vakıflar Genel Müdürlüğü, 513-520.
[16] Ögel, S. (1990). Şehzade Mehmet Camii'nin Dış Yan Sofaları. Vakıflar Dergisi, (21), 151-164.