___

• [1] Dinçer, İ., “The impact of neoliberal policies on historic urban space: areas of urban renewal in İstanbul”, International Planning Studies, 16 (1): 43-60, (2011).
• [2] Davidson, M.,Lees, L., “New-build gentrification: its histories, trajectories, and critical geographies”, Population, Space and Place, 16: 395-411, (2010).
• [3] Swyngedouw, E.,Moulaert, F., Rodriguez, A., “Neoliberal urbanization in europe: large-scale urban development projects and the new urban policy”, Antipode, 34 (3): 542-77, (2002).
• [4] Dündar, Ö., "Kentsel dönüşüm uygulamaları üzerine kavramsal bir tartışma", Kentsel Dönüşüm Sempozyumu, TMMOB Şehir Plancıları Odası, 11-13 Haziran, Sayfa: 65-74.İstanbul, (2003).
• [5]Lovering, J., “The relationship between urban regeneration and neoliberalism: two presumptuous theories and a research agenda”, International Planning Studies, 12 (4): 343-66, (2007).
• [6] Hubbard, P., “Revenge and injustice in the neoliberal city: uncovering masculinist agendas”, Antipode, 36 (4): 665-686, (2004).
• [7] Peck, J.,Tickell, A. “Neoliberalizing space”, Antipode, 34 (3): 380-404,(2002).
• [8] Kurtuluş, H., “Kentsel dönüşüme modern kent mitinin çöküşü çerçevesinden bakmak”, Planlama, 2: 7-12, (2006).
• [9] Lovering, J.,Evren, Y., “urban development and planning in Istanbul”, International Planning Studies, 16 (1): 1- 4, (2011).
• [10] Eisenschitz, A., “Neo-liberalism and the future of place marketing”, Place Branding and Public Diplomacy, 6 (2): 79-86, (2010).
• [11] Newman, K.,Wyly, E.K. “The right to stay put, revisited: gentrification and resistance to displacement in New York City”, Urban Studies, 43 (1): 23 – 57, (2006).
• [12] Atkinson, R., “Measuring gentrification and displacement in greater London”, Urban Studies, 37 (1): 149-165, (2000).
• [13] Slater, T., “Missing Marcuse on gentrification and displacement”, City, 13(2–3):293-311,(2009).
• [14]Sönmez, B., “Soylulaştırmanın yeni biçimleriyle yerinden edilmeyi yeniden düşünmek”, Planlama, 24 (1):42-53, (2014).
• [15]Bayartan, M.., “Osmanlı şehrinde bir idari birim: mahalle”, İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü Coğrafya Dergisi, (13)1: 93-107, (2005).
• [16]Aslanoğlu, İ., Ankara Karacabey Külliyesi, Kültür ve Turizm Bakanlığı, Ankara, 38-41, (1988).
• [17] Ergenç, Ö., XVI. Yüzyılda Ankara ve Konya, Tarih Vakfı Yurt Kitapları, İstanbul, 21-24,(2012).
• 18]Özdemir, R., XIX. Yüzyılın İlk Yarısında Ankara (Fiziki, Demografik, İdari ve Sosyo-Ekonomik Yapısı) 1785-1840, Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, Ankara, 18-23, (1986).
• [19]Georgeon, F. “Keçi kılından kalpağa: Osmanlı İmparatorluğu’nun son yüzyılında Ankara’nın gelişimi”,(eds. P. Dumont, F. Georgeon), Modernleşme Sürecinde Osmanlı Kentleri, Yurt Yayınları, İstanbul, (1996).
• [20] Tankut, G.,Bir Başkentin İmarı: Ankara, 1929-1939, Altın Kitaplar, Ankara, 11-13, (1993).
• [21] Gültekin, N.,Urban conservation policy- the case ofHamamönü-Ankara-Turkey”,54th Congress of the European Regional Science Association, Saint Petersburg, (2014). (http://www-sre.wu.ac.at/ersa/ersaconfs/ersa14/e140826aFinal00651.pdf, 02.10. 2017).
• [22] Aslan, M.T., “Kültürel Miras Alanlarında Sağlık(lı)laştırma ve Yenileme- Hamamönü, Hacıbayram Ankara Örnekleri”, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara, Ekim, (2012).
• [23] Gültekin, N., 19. Yüzyılda Anadolu Kenti ve Konut Dokusu, Ayaş ve Beypazarı, Nobel Yayınevi, Ankara, 44-46, (2010).
• [24] Kurtar, C., “Kentsel Kültürel Miras Yönetimi ve Rekreasyonla İlişkisi: Ankara Hamamönü Örneği”, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara, (2012).