Ömer Bilgehan SONSEL, Fatma Ayfer TANRIVERDİ

Piyano Eşlikli Başlangıç Viyola Öğretiminin Entonasyon Hâkimiyeti Açısından İncelenmesi ve Değerlendirilmesi

Bu araştırmada, piyano eşlikli başlangıç viyola öğretiminin entonasyon hâkimiyeti açısından incelenmesi ve değerlendirilmesi hedeflenmiştir. 2014 – 2015 eğitim öğretim yılında öğretim programı olarak kullanılmakta olan “Güzel Sanatlar ve Spor Liseleri 9. Sınıf Türk ve Batı Müziği Çalgıları Viyola” ders kitabının ilk üç ünitesi form ve armonik analizi yapılarak eşliklendirilmiştir. Çalışma grubuna dahil edilen öğrenciler kontrol ve deney grubu olarak iki gruba ayrılmış ve 12 haftalık deneysel süreçte deney grubundaki öğrencilere piyano eşlikli viyola başlangıç eğitimi, kontrol grubundaki öğrencilere ise piyano eşliksiz viyola başlangıç eğitimi verilmiştir. Araştırmacı tarafından “Entonasyon Gelişim Ölçekleri 1-2-3” deneysel sürecin 4, 8 ve 12. haftalarında uygulanmıştır. Deneysel süreç kamera kayıtlarına alınmış, 3 alan uzmanı tarafından değerlendirilmiştir. Ede edilen veriler SPSS 17.0 programına girilmiş, gerekli çözümlemeler yapılmıştır. Deney grubu ve kontrol grubu öğrencilerinin toplam sontest puanlarının karşılaştırılmasında “Bağımsız Örneklem T-Testi”nden yararlanılmıştır. Deney grubu ve kontrol grubu öğrencilerinin sontest ve kalıcılık puanları arasındaki karşılaştırmada “Wilcoxon Eşleştirilmiş İki Örnek Testi” kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre, deney grubu öğrencilerinin “Entonasyon Gelişim Ölçekleri” toplam sontest puanları, kontrol grubu öğrencilerine oranla yüksek bulunmuştur. Deney ve kontrol grubu öğrencilerinin “Entonasyon Gelişim Ölçekleri” toplam sontest puanları ile kalıcılık toplam puanları arasında her iki grupta da olumlu yönde bir fark olmuş ancak deney grubundaki öğrencilerin lehine sonuçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Viyola, Piyano Eşlik, Güzel Sanatlar Lisesi, Ritim

PDF

___

Afacan, Ş. ve Çilden, Ş. (2017). Güzel Sanatlar Lisesi müzik bölümü keman öğrencilerinin temel yay tekniklerine ilişkin kazanımlarının incelenmesi. Researcher: Social Science Studies, 5(10), 370-382.
Apaydınlı, K. (2011). Anadolu Güzel Sanatlar Lisesi müzik bölümü öğrencilerinin müziksel işitme-okuma-yazma dersinde karşılaştıkları sorunlar ve çözüm önerileri. 8. Ulusal Müzik Eğitimi Sempozyumu’nda Sunulmuş bildiri, Samsun.
Coşkuner, S. (2007). Türkiye’de Anadolu Güzel Sanatlar Liseleri (yaylı çalgılar) bireysel çalgı eğitimi dersinde piyano eşlikli çalışmalara ilişkin öğretmen görüşleri. Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Çetinkaya, İ. (2011). Güzel Sanatlar ve Spor Liseleri müzik bölümlerinde uygulanan viyola dersi öğretim programında yer alan 9. sınıf düzeyindeki devinişsel kazanımlara, öğrenci ve öğretmen görüşlerine göre ulaşılma durumları. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Çilden, Ş. ve Şendurur, Y. (2003). Keman için piyano eşlikli albüm (2. Basım). Ankara: Evrensel.
Darendelioğlu, H. ve Tabrizi, G. M. (2010). Güzel Sanatlar ve Spor Liseleri, Türk ve Batı Müziği Çalgıları Viyola Ders Kitabı, 9. Sınıf (1. Baskı). İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Devlet Kitapları, İhlas Gazetecilik.
Dündar, G. E. (2008). Keman ve viyola çalan öğrencilerde ortaya çıkan fiziksel sağlık problemleri ve çözüm önerileri. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Ece, A. S. (2002). Çağdaş Türk bestecilerinin viyola eserleri ve bu eserlerin mesleki müzik eğitimi veren kurumlardaki viyola eğitimcileri tarafından kullanılmalarına yönelik bir değerlendirme. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Ergen, D. ve Bilen, S. (2010). İlköğretim düzeyinde eşlikli çalmaya dayalı keman eğitiminin entonasyon, özgüven ve tutum üzerindeki etkisi. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 23-32.
Milli Eğitim Bakanlığı Anadolu Güzel Sanatlar Lisesi Yönetmeliği. (2007). Resmi Gazete, 20.08.1999, 19 Haziran 2007.
Özay, S. (2008). Keman ve viyola eğitiminde kullanılan mazas “special etudes op.36” metodunun sağ ve sol el teknikleri yönünden incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Özen, N. (2004). Çalgı eğitiminde yararlanılan müzik eğitimi yöntemleri. Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2).
Say, A. (2005). Müzik Ansiklopedisi, Müzik Ansiklopedisi Yayınları, Ankara.
Sonsel, Ö.B. (2017). Bireysel çalgı viyola dersinin öğretim elemanları görüşleri açısından değerlendirilmesi. EJournal of New World Sciences Academy, 12(2), 125-134.
Swift, D. G. (2003). Improving harmonic ıntonation skills of high school band students using coda musix technology’s ıntonation trainer. Yüksek Lisans Tezi, Department of Music University of Louisville, Kentucky.
Tanrıverdi, A. (1996). AGSL müzik bölümlerinde uygulanan çalgı eğitimi ve viyolanın çalgı eğitimi içerisindeki yeri. I. Ulusal AGSL Müzik Bölümleri Sempozyumunda sunulmuş bildiri, Bursa.
Topoğlu, O (2010). Viyolonsel çalışma sürecinde eşlikli parmak açma çalışmalarının viyolonsel öğrencilerinin entonasyon, özdüzenleme ve derse ilişkin görüşleri üzerindeki etkileri. Doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Uçan, A. (1997). Müzik Eğitimi (2. Basım). Ankara: Müzik Ansiklopedisi.
Uçan, A. (2005). Müzik eğitimi kavramlar-ilkeler-yaklaşımlar ve Türkiye’deki durum. Ankara: Evrensel Müzikevi.
Uluç, M. Ö. (2002). Müzik işaretleri ve terimleri sözlüğü. Ankara: Yurt Renkleri.
Varış, Y. A. (2002). Viyola ve kemanın benzer ve farklı özelliklerinin fiziki ve teknik kullanım açısından incelenmesi ve bu özelliklerin ortaya çıkardığı ilişkilerin viyola eğitimine yansıması. Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Bolu.
Yalçın, G. (2005). Genel müzik eğitiminde türkü ya da türkü kaynaklı okul şarkılarının öğretilmesinde okul çalgısı olarak gitarın yeri ve önemi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi 1. Ulusal Müzik Eğitimi Sempozyumu Bildirileri, 243-250.
Yayla, F. (1999). Eğitim fakültesi müzik eğitimi bölümü anaçalgı viyola eğitiminde kullanılan metotların incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.