___

• Aksan, D. (2000). Her yönüyle dil (Ana çizgileriyle dilbilim) (1. Cilt). Ankara: Türk Dil Kurumu.
• Christenson, M. A. (2009). Children’s literature on recycling: what does it contrubite to environmental literacy? Applied Environmental Education & Communication, 7(4), 144-154.
• Çetinkaya, Z. (2007). Masalların Türkçe öğretimindeki yeri ve önemi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Demircan, C. (2006). TÜBİTAK çocuk kitaplığı dizisindeki kitapların dış yapısal ve iç yapısal olarak incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 12- 27.
• Demirel, Ö., Başbay A. ve Erdem, E. (2006). Eğitimde çoklu zekâ kuram ve uygulama, Ankara: Pegem A.
• Gardner, H. (1999). Intelligence reframed: Multiple ıntelligences for the 21st Century. New York: Basic Books.
• Gardner, H. (2010). Çoklu zeka kuramı – yaratıcılık – gelecek için beş akıl. 1. Uluslararası Yaşayan Kuramcılar Konferansı Howard Gardner (23-24 Mayıs 2009) (Çev. Hasibe Kale). Burdur: Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi.
• Gen, R. (2000). Technology a multiple ıntelligences: The praxis of learning ıntelligences. Education at a Distance, 14(5), 2-7.
• Goleman, D. (2010). Ekolojik zeka. İstanbul: Optimist.
• Gönen, M., Katrancı, M., Uygun, M. ve Uçuş, Ş. (2011). İlköğretim birinci kademe öğrencilerine yönelik çocuk kitaplarının içerik, resimleme ve fiziksel özellikleri açısından incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 36(160), 250-265.
• Karasar, N. (2004). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın.
• Kupetz, B. N., & Twiest, M. M. (2000). Nature, literature, and young children: A natural combination. Young Children, 55(1), 59-63.
• Kuzu, T. (2008). Aytül Akal’ın masallarıyla çocukta çevre bilinci geliştirme. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19, 327-339.
• Küçükkaragöz, H. (2004). Bilişsel gelişim ve dil gelişimi. İçinde, B. Yeşilyaprak (Ed.), Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi (75-107). Ankara: Pegem A.
• Leblanc, R. (1997). Une difficulté d’apprentissage: Sous la lentille du modele des intelligences multiples. Faculté d’Education, 25(2), 3-22.
• MEB (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. Sınıflar) öğretim programı. Ankara: MEB.
• MEB (2009). İlköğretim Türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu (1-5. Sınıflar). Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
• Myriam, B. (2008). Enseigner l’anglais en UPI: Agir pour apprendre. Memoire 2 CA- SH, 14-41.
• Özden, Y. (2009). Öğrenme ve öğretme. Ankara: Pegem A.
• Revaz, N. (2002). Une ou plusieurs ıntelligences petit tour d’horizon. ORDP, 4, 4-48.
• Saban, A. (2005). Çoklu zekâ teorisi ve eğitim. Ankara: Nobel.
• Sathyanesan, P. (2006). Multiple ıntelligence in language learning. The Kerela Journal of Education Research and Extension, 2(1), 5-9.
• Selçuk, Z., Kayılı, H. ve Okut, L. (2004). Çoklu zekâ uygulamaları. Ankara: Nobel.
• Singer, D. G., & Singer, J. L. (1998). Çocuklarda yaratıcılığın gelişimi. İstanbul: Gendaş.
• Taşdemir, M. (2005). Eğitsel bir materyal olarak çocuk hikâye ve romanlarının nitelik düzeyi. Milli Eğitim Dergisi, 168(3), 7-29.
• Ural, A. ve Kılıç, İ. (2006). Bilimsel araştırma süreci ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Detay.
• Vardar, B. (1998). Açıklamalı dilbilim terimleri sözlüğü. İstanbul: ABC.
• Veziroğlu, M. ve Gönen, M. (2012). Resimli çocuk kitaplarının MEB okul öncesi eğitim programındaki kazanımlara uygunluğunun incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 37(163), 226-238.
• Vural, B. (2005). Öğrenci merkezli eğitim ve çoklu zekâ. İstanbul: Hayat.
• Wells, R. ve Zeece, P. D. (2007). My place in my world: literature for place-based environmental education. Early Childhood Education Journal, 35(3), 285-291.