VÂHİDÎ’NİN CİNÂNÜ’L-CENÂN* ADLI ESERİNDE İMLA VE DİL ÖZELLİKLERİ*

Bu makalede 16. yüzyıl şairlerinden Vâhidî’nin Cinânü’l-Cenân (Gönül Bahçeleri) adlı eserinden bahsedilecek; eser ve yazarı hakkında kısa bilgiler verildikten sonra eserin imla ve dil özellikleri üzerinde durulacaktır. Vâhidî devrinin çok büyük isimleri arasında sayılmamakla birlikte onun yetenekli bir şair olduğu elimizde bulunan söz konusu eserinden anlaşılmaktadır. Eserde göze çarpan deyim, atasözü ve mahallî kelimeler daha çok 17. yüzyılda kendini bulan mahallileşme hareketine doğru gidişi göstermesi bakımından dikkate değerdir. Eserin elde bulunan baskısı Ahmet Cevdet tarafından 1897 yılında İkdam külliyatında yayımlanan baskıdır. Dolayısıyla eserin imlasında hem 16. yüzyıla hem de 19. yüzyıla ait özellikler bulunmaktadır. Eser şekil bilgisi açısından da yine imlaya paralel olarak farklı görünümler arz eder

Anahtar Kelimeler:

Vâhidî, Cinânü’l-Cenân, imla, şekil bilgisi, dil özellikleri

Spelling And Lingusitic Properties of Cinânü’l-Cenân by Vâhidî

Keywords:

-,

PDF

___

BRENDEMOEN, Bernt (1977-79), “Labiyal Ünlü Uyumunun Gelişmesi Üzerine Bazı Notlar”, Türkiyat Mecmuası, 19: 223-240, İstanbul.
CANPOLAT, Mustafa (1992) “Eski Anadolu Türkçesindeki Belirtme Durumu (accu-sativus) Ekinin Kökeni Üzerine”, Türkoloji Dergisi X. Cilt, 1. Sayı, DTCF Yay., Ankara, s. 9-11.
ÇELTİK, Halil (2008), “Ahmed-i Rıdvan Divanı’na Göre Eski Harfli Metinlerde Vezin-İmla İlişkisi”, Turkish Studies, Sayı 3/6, Güz.
DEVELİ, Hayati (1995), Evliya Çelebi Seyahatnamesine Göre 17. Yüzyıl Osmanlı Türkçesinde Ses Benzeşmesi ve Uyumlar, TDK Yay., Ankara.
DUMAN, Musa (1995), Evliya Çelebi Seyahatnamesine Göre 17. Yüzyılda Ses Değişmeleri, TDK Yay., Ankara.
ERCİLASUN, Ahmet B. (2004), Başlangıcından Yirminci Yüzyıla Türk Dili Tarihi, Akçağ Yay., Ankara.
ERCİLASUN, Ahmet B. (2007), “Tanzimat Gramerlerine Göre Tanzimat Döneminin Dili”, Makaleler Dil-Destan- Tarih- Edebiyat, (Yayına Haz. Ekrem Arıkoğlu), Akçağ Yay, Ankara.
ERDAL, Marcel (1991), Old Turkic Word Formation, C. I-II, Otto Harrassowitz, Wiesbaden.
ERDAL, Marcel (2004), A Grammar of Old Turkic, Brill, Leiden-Boston.
ERGİN, Muharrem (1990), Türk Dil Bilgisi, İstanbul (19. Baskı).
GABAIN, A., Von (1941), Eski Türkçenin Grameri. (Çev. M. AKALIN, TDK Yay., Ankara, 1995).
GÜLSEVİN, Gürer (1997), Eski Anadolu Türkçesinde Ekler, TDK Yay., Ankara.
GÜLSEVİN, Gürer, Erdoğan BOZ (2004), Eski Anadolu Türkçesi. Ankara.
GÜMÜŞKILIÇ, Mehmet (1997), 18. Yüzyıl Türkçesinde Ses Hadiseleri, İstanbul Üniversitesi (yayımlanmamış doktora tezi), İstanbul.
KARAHAN, Leylâ (2006), “Eski Anadolu Türkçesinin Kuruluşunda Yazı Dili- Ağız İlişkisi”, Turkish Studies, Sayı 1, Yaz, s. 9-18.
KARTALLIOĞLU, Yavuz (2005), "Klasik Osmanlı Türkçesinde Eklerin Ses Düzeni (16, 17 ve 18. Yüzyıllar)”, G.Ü., Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ankara.
KARTALLIOĞLU, Yavuz (2007), “Tanzimat Gramerlerinde Bazı Eklerin İmlası ve Dudak Uyumu İle İlgili Uyarılar”, Bilig, Güz, Sayı: 43, s. 85-106, Ankara.
KORKMAZ, Zeynep (1968), “Eski Anadolu Türkçesinde Aslî Ünlü (Vokal) Uzunlukları”, DTCFD, XXVI/3-4 (1968), Ankara, s. 49-66.
KORKMAZ, Zeynep (1973), Sadru’d-dîn Şeyhoğlu, Marzubân-nâme Tercümesi, İnceleme- Metin-Sözlük-Tıpkıbasım, Ankara.
KORKMAZ, Zeynep (1977), “Eski Anadolu Türkçesi Üzerindeki Çalışmaların Bugünkü Durumu Ve Karşılaştığı Sorunlar”, Türkoloji Dergisi, C.7, S.1, s. 13-22.
KORKMAZ, Zeynep (1979), “Eski Anadolu Kaynaklarının Yayınında Transkripsiyonla İlgili Değerlendirmeler”, Türkoloji VIII, Ankara., s. 67-78.
KORKMAZ, Zeynep (1991), “Türk Dili ve Arap Alfabesi”, Dil ve Alfabe Üzerine Görüşler, s. 11-20, Ankara.
KORKMAZ, Zeynep (1998), “Arap Alfabesi ve Türk Dili”, Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, Eylül 1998, C: 1998/II, S: 561, s. 183-19, Ankara.
MANSUROĞLU, Mecdut (1958), Sultan Veled’in Türkçe Manzumeleri, İstanbul.
ÖZKAN, Mustafa (2000), Türk Dilinin Gelişme Alanları ve Eski Anadolu Türkçesi, İstanbul.
ÖZKAN, Nevzat (2000a), Ahmet Cevdet Paşa, Fuat Paşa, Kavâ’id-i Osmaniyye, 1851, TDK Yay., Ankara.
ÖZKAN, Nevzat (2000b), Ahmet Cevdet Paşa, Medhal-i Kavâ’id, 1851, TDK Yay., Ankara.
TEKİN, Talat (2000), Orhon Türkçesi Grameri, Ankara.
TİMURTAŞ, Faruk Kadri (1994), Eski Türkiye Türkçesi Gramer-Metin-Sözlük, Enderun Kitabevi, İstanbul.
TULUM, Mertol (1991), “Alfabe ve Alfabemiz Üzerine”, Dil ve Alfabe Üzerine Görüşler, s. 23-27, Ankara.
YAVUZ, Orhan (1986), Anadolu Türkçesi İle Yapılan En Eski Tezkiretü’l-Evliya Tercümesi ve Dil Özellikleri, Erzurum.