İslamiyet’in kabulünden sonra Kur’an-ı Kerim ile birlikte pek çok dinî ve ahlaki eserin de Türkçeye çevrildiği bilinmektedir. Bunlardan bir tanesi de Ebû’l-Mahâmid Ahmed ibn Muhammed Abdelmâlik el-Eş’âr et-Tebrîzî tarafından kaleme alınan Sirâcü’l-Kulûb’dur. Bu çalışmada, eserin Macar Bilimler Akademisi Kütüphanesi’nde bulunan Budapeşte nüshası ele alınmıştır. Giriş bölümünün ardından Sirâcü’l-Kulûb’un konusu ve nüshaları ile ilgili genel bilgi verilmiş ve Budapeşte nüshasında işlenen otuz iki mesele diğer nüshalarla karşılaştırılmıştır. Daha sonra eserin imla, fonetik, morfolojik ve leksik özellikleri incelenmiştir. Osmanlı Dönemi’nde istinsah edilen Budapeşte nüshası, Eski Oğuz Türkçesinin dil özelliklerini gösterdiği tespit edilmiştir. Sonuç bölümünde ise genel bir değerlendirme yapılmış; eserin Türk dilinin tarihî sözlüğüne, tarihî imlasına katkıda bulunabilecek özellikleri olduğu vurgulanmıştır.