Bir Fransız tarihçisi Fernand Biandel, kimlik sorununu “geçmiş ile bugün arasında bir uyum sağlama” olarak açıklamıştır. Osmanlı Şiiri de Türk şiir tarihinde geçmişi yansıtan önemli bir patrimonyal sanattır. Sözü edilen bu sanat, gelenek, benzerlik ve edebî sanatlar esasına dayanır. Bu sanatın yaratıcıları olan Osmanlı şairleri, bu benzerlik içerisinde farklılığı ve sanat kimliklerini hüsn-i ta’lîl sanatı yardımıyla göstermektedirler. Edebî sanatlar, edebi metinlerin çözümlenmesi ve anlamlandırılmasında da dikkate alınması gereken ve göz ardı edilemeyecek işlevlere sahiptir. Bu açıdan hüsn-i ta’lîl sanatı, Osmanlı şairlerinin anlam üretme, yeni mazmun bulma ve orijinal söyleyiş bakımlarından farklılıklarını gösterir. Aynı zamanda bu sanat, Osmanlı şairlerine tabiata bakıştaki sebepsonuç ilişkisini dışa vurma özgürlüğü sağlamaktadır