Bu makalede; yol ve yolculuk metaforları çerçevesinde klasik şiirimizle ilgili tespitlerde bulunulmuştur. Edebiyatın bir yolculuk olduğu üzerinde durularak, bu yolculuğun zihnin ; zaman, mekan ,kültür,din felsefe, bilim ve hayat ülkesine yönelişi olduğu vurgulanmıştır.Şair, anlamlar semtine varmak için ruh ve hayal alemine yolculuğa çıkar. Bu yolculuk uzun sıkıntılı bir iştir. Nasıl ki edebi metin meydana getirmek bir yolculuksa onu anlamakta, bu metinleri şerhetmek de bir tür manevi yolculuktur. Makalemiz kısaca; edebiyat edebi metin ve yolculuk kavramları arasında ilişkiyi dile getirmektedir