Spor Bilimleri Öğrencilerinin Çok Alanlı Kararlılık Seviyelerinin İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı, spor bilimleri öğrencilerinin çok alanlı kararlılık düzeylerinin tespit edilmesidir. Çalışmada ayrıca çok alanlı kararlılık düzeyinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi de amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu Avrasya, Başkent, Hacettepe ve Hitit Üniversitesi spor bilimleri öğrencileri oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından oluşturulan kişisel bilgi formu ve “Çok Alanlı Kararlılık Ölçeği (MDDS-TR)” kullanılmıştır. Verilerin analizinde istatistiksel yöntem olarak; tanımlamalı istatistik ile bağımsız gruplar için t-testi ve Anova testi kullanılmıştır. Sonuç olarak bölümde okuyan öğrencilerin çok alanlı kararlılık seviyelerinin yüksek düzeyde (Ort=84,15) olduğu ve bunun cinsiyet, üniversite, doğum yeri, akademik başarı ile bir işte çalışma durumuna göre anlamlı şekilde farklılaştığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Öğrenci, Spor, Çok alanlı kararlılık

Examining the Multi Domain Decisiveness Levels of Sport Sciences Students

The purpose of this study was to determine the multi domain decisiveness levels of sport sciences students. It’s also aimed to examine it according to some variables. The study sample group consisted of undergraduate sport sciences students in Avrasya, Başkent, Hacettepe and Hitit Universities. In the study, individual information form which had developed by the researchers and “Multi Domain Decisiveness Scale (MDDS-TR)” were used. Descriptive statistics, t-test for independent groups and Anova test were used as statistical methods to analyze the data. As a result it was determined that students have high multi domain decisiveness levels (mean=84,15) and their levels were significantly differed according to their genders, universities, place of birth, academic success and working status.

Keywords:

Multi domain decisiveness, Sport, Student,

PDF

___

1. Alver, B. (2004). Psikolojik danışma ve rehberlik eğitimi alan öğrencilerin empatik beceri ve karar verme stratejilerinin çeşitli değişkenler açıcından incelenmesi. Kâzım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 10, 185-205.
2. Erkuş, A. (2005). Bilimsel araştırma sarmalı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
3. Haraburda, E. M. (1998). The relationship of indecisiveness to the five factor personality model and psychological symptomology (PhD Thesis). Ohio State University, Columbus.
4. Iyengar, S. S. ve Lepper, M. R. (1999). Rethinking the value of choice: a cultural perspective on intrinsic motivation. Journal of Personality and Social Psychology, 76(3), 349-366.
5. Kalkan, T. ve Güzel, P. (2018). Serbest zaman etkinlikleri kapsamında bireylerin sosyal ilişkilerinde kararlılık ve sosyalleşme düzeylerinin incelenmesi: oryantiring örneği. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 5(4), 175-180.
6. Kelecek, S., Altıntaş, A. ve Aşçı, F. H. (2013). Sporcuların karar verme stillerinin belirlenmesi. CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(1), 21-27.
7. Kıral, E. (2015). Yönetimde karar ve etik karar verme sorunsalı. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(2), 73-89.
8. Lai, L. (2010). Maximizing without difﬁculty: a modiﬁed maximizing scale and its correlates. Judgment and Decision Making, 5(3), 164–175.
9. Macquet, A. C. ve Fleurance, P. (2007). Naturalistic decision-making in expert badminton players. Ergonomics, 50(9), 1433-1450.
10. Nas, S. (2010). Karar verme stillerine bilimsel yaklaşımlar. Dokuz Eylül Üniversitesi Denizcilik Fakültesi Dergisi, 2(2), 43-65.
11. Parker, A. M., De Bruin, W. B. ve Fischhoff, B. (2007). Maximizers versus satisﬁcers: decision-making styles, competence, and outcomes. Judgment and Decision Making, 2(6), 342–350.
12. Saaty, T. L. (2008). Decision making with the analytic hierarchy process. Int. J. Services Sciences, 1(1), 83-98.
13. Sarı, E. (2008). The relations between decision making in social relationships and decision making styles. World Applied Sciences Journal, 3(3), 369-381.
14. Sarı, E. (2010). Çok Alanlı Kararlılık Ölçeği’ni Türkçeye Uyarlama Çalışması. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 101-114.
15. Schwartz, B., Ward, A. ve Monterosso, J. (2002). Maximizing versus satisﬁcing: happiness is a matter of choice. Journal of Personality and Social Psychology, 83, 1178– 1197.
16. CRS (Creative Research Systems). (2020, 20 Haziran). Sample size calculator. Erişim adresi: https://surveysystem.com/sscalc.htm
17. Uçkun, G., Üzüm, B, Uçkun, S. (2017). Kişilik ve karar verme ilişkisi: Kocaeli MYO örneği. TURAN-SAM Uluslararası Bilimsel Hakemli Dergisi, 9(35), 231-237.
18. Uludağ, A. S. ve Doğan, H. (2016). Çok kriterli karar verme yöntemlerinin kararlaştırılmasına odaklı bir hizmet kalitesi uygulaması. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(2), 17-47.
19. YÖK. (2020). Eğitim ve öğretim alanları sınıflamasına göre lisans düzeyindeki öğrenci sayıları. Erişim adresi: file:///C:/Users/Sky/Downloads/2020_T17%20(1).pdf