Düşük Angajmandan Yüksek Angajmana: AKP Döneminde Türkiye’nin Orta Doğu’da Değişen Angajmanını Açıklamak

Neden Türkiye Orta Doğu politikasını 2010’ların başında yumuşak güç eksenli bir yaklaşımdan güvenlik eksenli bir yaklaşıma dönüştürdü? Türkiye, 2000’li yılların ilk on yıllık zaman diliminde Orta Doğu’da diplomatik, ticari ve ekonomik ilişkileri öncelerken, ikinci on yılda ise artan bir şekilde askeri araçları kullandı. Bu çalışmanın en temel amacı, Türk dış politikasında yoğun bir şekilde tartışılan söz konusu değişimin arkasında yatan nedenleri ortaya koymaktır. Mevcut literatürün aksine bu çalışmanın ana argümanı; ABD’nin Orta Doğu’ya yönelik grand stratejisinde meydana gelen değişimin, Türkiye’nin bu bölgeye yönelik angajman biçimini belirleyen en önemli nedensel faktör olduğudur.

Anahtar Kelimeler:

Türkiye, Orta Doğu, Düşük/Yüksek Angajman, ABD’nin Grand Stratejisi, Aşırı/Pasif Angajman

From Low Engagement to High Engagement: Explaining Turkey’s Changing Engagement in the Middle East during the JDP Period

Why did Turkey shift its Middle East policy from soft power oriented approach to the security oriented one in the early 2010s? While Turkey prioritized diplomatic, commercial and economic relations during the first decade of the 2000s, it has increasingly used military means to influence the Middle East since 2011. The primary objective of this study is to ascertain the reasons behind this widely debated question in Turkish foreign policy literature. Unlike existing explanations, the main argument of the study is that the U.S. grand strategy towards Middle East appears as the most important causal factor shaping the nature of Turkey’s engagement in its region.

Keywords:

Turkey, the Middle East, Low/High Engagement, U.S. Grand Strategy, Over/Passive Engagement,

PDF

___

AKPINAR, Pınar, “Mediations as a Foreign Policy Tool in the Arap Spring: Turkey, Qatar and Iran”, Journal of Balkan and Near Eastern Studies, Vol.17, No.3, 2015, pp.254-257.
ALTUNIŞIK, Meliha B. and MARTIN, Lenore G., “Making Sense of Turkish Foreign Policy in the Middle East under AKP” Turkish Studies, Vol.12, No.4, 2011, pp.577-578.
ARAS, Bülent and GÖRENER, Aylin, “National Role Conceptions and Foreign Policy Orientation: the Ideational Bases of the Justice and Development Party’s Foreign Policy Activism in the Middle East”, Journal of Balkan and Near Eastern Studies, Vol.12, No.1, 2010, pp.73-92.
ARKAN, Zeynep and KINACIOĞLU, Müge, “Enabling ‘Ambitious Activism’: Davutoğlu’s Vision of a New Foreign Policy Identity for Turkey” Turkish Studies, Vol.17, No.3, 2016, pp.381-405.
ART, Robert J., A Grand Strategy for America, Cornell University Press, New York, 2003, pp.7-11.
ART, Robert J., A Grand Strategy for America, Cornell University Press, New York, 2003.
AYDIN, Mustafa and ARAS, Damla, “Political Conditionality of Economic Relations between Paternalist States: Turkey’s Interaction with Iran, Iraq and Syria”, Arab Studies Quarterly, Vol.27, No.1/2, 2005, pp. 21-43.
AYMAN, S. Gülden, “Turkey and Iran: Between Friendly Competition and Fierce Rivalry” Arab Studies, Vol.36, No.1, 2014, pp.13-15.