1568-1534 yıllan arasında yaşamış olan Kemal Paşa-zade (İbn-i Kemal), Osmanlı Türkleri arasında yetişmiş tarihçi, alim ve şeyhülislamiarın en büyüklerinden birisidir. Yazann da belirttiği gibi, Osmanlı Devleti'nin en parlak döneminde yaşayan Şeyhülislam Kemal Paşa-zade, devletin sahip olduğu ihtişam ile ilim hayatı ve ilim adamı arasındaki paralelliği aksettiren, İslam'ın Türk milletine, Türk milletinin de İslam dünyasına kazandırmış olduğu zirve şahsiyetlerdendir. İlk tahsiline baba ocağında başlayan İbn-i Kemal, önce aile mesleği olan askerliğe başlamış, II. Bayezid devrinde (1481-15 1 2) genç bir sipahi olarak bir çok sefere katılmıştır. O, II. Bayezid'in maiyyetinde çıktığı Arnavutluk seferinde (1492), devrin meşhur alimi Molla Lütfi'nin bütün ordu emirlerinden önce protokola dahil olduğunu görünce ilmiye sınıfına girmeye karar vermiş ve seferden döndükten sonra Edirne Darü'l-hadis'inde müderris olan Molla Lütfi'nin derslerine devam etmeye başlamıştır. Devrin önde gelen iiiimierinden dersler alan Kemal Paşa-zade kısa bir süre sonra müderrisliği başlamış ve sırasıyla Edirne Taşlık Medresesi, Üsküp İshak Paşa Medresesi, Edirne Üçşerefeli, Edirne Halebi ye, İstanbul Semaniye Medreseleri ile Edirne Bayezid Medresesi'nde dersler vermiştir. Müderrisliğinin yanısıra önce Edirne Kadılığı, daha sonra da Anadolu Kazaskerliği görevlerinde bulunan Kemal Paşa-zade, Kanuni Sultan Süleyman'ın saltanatının ilk yıllarında padişahın dikkatini çekmiş ve ilmiye sınıfının en yüksek rütbesi olan Şeyhülislamlığa yükselmiştir (1525). Vefatma kadar bu görevde kalmıştır