KURU ÜZÜMLERDE KÜF YÜKÜNÜN SAYI VE ÇEŞİTLİLİK OLARAK BELİRLENMESİ, DEPOLAMANIN ETKİSİ VE FLORADAKİ DOMİNANT KÜF TÜRLERİNİN SAPTANMASI

1 , Bu araştırmada İzmir Manisa yöresi Salihli, Akhisar, Sarıgöl ve Alaşehir ilçelerinden temin edilen 66 adet kuru üzüm örneğinde Dichloran %18 Glycerol Agar (DG18), Dichloran Rose Bengal Chloramphenicol Agar (DRBC) ve Malt Extract Agar (MEA) olmak üzere üç farklı besiyerinde küf sayımları yapılmış ve bu üç besiyeri seçicilik (farklı küf cins-tür sayısı ve dağılımı) ve elde edilen farklı cins-türlerin kültürel özelliklerinin tanımlanması açısından karşılaştırılmıştır. Adı geçen üç farklı besiyerinde elde edilen küf sayıları arasında istatistiki düzeyde önemli bir farklılık olmadığı (P>0.05) saptanmış, DG18 besiyeri ise koloni belirginliği, izolasyon kolaylığı, tür-cins çeşit sayısının azlığı ve gerekse kolonilerin diğerlerinden kolaylıkla ayırt edilebilirliği açısından olumlu sonuçlar verdiği için küf sayımlarında kullanılmak üzere seçilmiştir. 66 farklı kuru üzüm örneğinin hiçbirinde mayaya rastlanmamıştır. Çalışma kapsamında ayrıca kuru üzüm florasında mevcut, farklı kültürel özelliklere sahip küflerin çeşitliliği belirlenmiştir. Dominant küf türünün saptanması amacıyla analize alınan 26 kuru üzüm örneğindeki küf çeşitlerinin sayısı 2-3 adetle sınırlı kalmış ve dominant iki türün identifikasyon çalışmalarında her ikisinin de aynı tür olduğu (Aspergillus niger Tiegh) belirlenmiştir. Yapılan izolasyon ve identifikasyon çalışmaları sonucunda elde edilen Aspergillus niger Tiegh suşu Ege Bölgesinin İzmir ve Manisa yörelerinin kuru üzüm örneklerinden izole edilmesi nedeniyle Aspergillus niger Tiegh subsp. kuru üzüm Ege olarak adlandırılmıştır. Depolama analizleri yapılan 15 örneğin oda sıcaklığında 8 haftalık depolama sürecinde küf sayılarının ortalama 4 haftalık (4.33±1.95) depolama süresi sonunda 104 cfu/g’ün altına indiği saptanmıştır.

DETERMINATION OF MOULD COUNT, DIVERSITY, THE EFFECT OF STORAGE AND DOMINANT MOULD STRAINS IN RAISIN SAMPLES

Three different media which are Dichloran %18 Glycerol Agar (DG18), Dichloran Rose Bengal Chloramphenicol Agar (DRBC) and Malt Extract Agar (MEA) were used for mould count in 66 raisin samples obtained from İzmir and Salihli, Akhisar, Sarıgöl, Alaşehir which are district of Manisa region, and all results showed that three different media were not statistically different from each other (P>0.05). DG18 was accepted as counting media in this research becuse of selectivity, colony morphology and differentiate cultural characteristics. At the end of these analyses, none of the raisin samples were contain yeast cells so (

PDF

___

Adams, M.R., Moss, M.O. & McClure, P. (2016). Food Microbiology (4rd edition). UK: The Royal Society of Chemisty, p.6-21, ISBN 978-1-84973-960-3
AlAskari, G., Kahouadji, A., Khedid, K., Charof, R. & Mennane, Z. (2012). Physicochemical and Microbiological Study of “Raisin”, Local and Imported (Morocco). Middle-East Journal of Scientific Research, 11(1), 1-6.
Aşkun, T., Eltem, R., Özkale, E. (2007). Comparison of Rose-Bengal Chloramphenicol Agar and Dichloran Glycerol Agar (DG18) for Enumeration and Isolation of Moulds from Raisins. Journal of Applied Biological Sciences, 1(2),71-75.
Ege Kuru Meyve ve Mamülleri İhracatçılar Birliği, (2016). 2015-2016 Sezonu çalışma raporu ve faaliyet planı. Retrieved from http://upload.eib.org.tr/20150512/00000000001309.pdf (accessed 04.05.2017).
Jay, J.M., Loessner, M.J., Golden, D.A. (2005) Habitats, Taxonomy and Growth Parameters. In Modern Food Microbiology. USA, Springer.
Karapınar, M., Aktuğ Gönül, Ş. (2015). Gıda Kaynaklı Mikrobiyal Hastalıklar. In A.Ünlütürk & F.Turantaş (Eds.), Gıda Mikrobiyolojisi (pp. 107-162). İzmir: Meta Basım Matbaacılık.
Keller, Th., Nonn, H., Jeroch, H. (2009) The effect of sealing and of additives on the fermentation characteristics and mould and yeast counts in stretch film wrapped big‐bale lucerne silage. Archives of Animal Nutrition, 51(1), 63-75.
Klich, M.A. (2002). Identification of common Aspergillus species. Utrecht: Centraalbureau voor Schimmelcultures. ISBN 90-70-351-46-3
Pitt, J.I., Hocking, A.D. (2009). Fungi and Food Spoilage. New York: Springer Science and Business Media. ISBN 9780387922065
Samson, R.A., Houbraken, J., Thrane, U., Frisvad, J.C. & Andersen, B. (2010). Food and indoor fungi. Utrecht: CBS-KNAW Fungal Biodiversity Centre.
Sharma, S., Chandra, P., Mishra, C. & Kakkar, P. (2008). Microbiological Quality and Organochlorine Pesticide Residue in Commercially Available Ready-To-Eat Raisins. Bull Environ Contam Toxicol 81, 387-392.
Şen, L. (2014). Kuru üzümlerde okratoksin a oluşumu ve depolama koşullarının okratoksin a düzeyine etkisi. Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi.
Şen, L. & Nas, S. (2013). Identification of ochratoxigenic fungi and contextual change on dried raisins (Sultanas). Journal of Food, Agriculture & Environment, 11(3&4), 155-161.
Tournas, V., Stack, M.E., Mislivec, P.V., Koch, H.A., Bandler, R. (2001). Bacteriological Analytical Manual Online. US Food and Drug Administration http://www.cfsan.fda.gov/ebam/bam-18.html (accessed 04.05.2017).
Trucksess, M.W., Scott, P.M. (2008). Mycotoxins in botanicals and dried fruits: A review. Food Additives & Contaminants: Part A, 25(2),181-192.
Türkiye Gıda Dernekleri Federasyonu. (2014, Mart). T.C. Başbakanlık Dış Ticaret Müsteşarlığı İhracatı Geliştirme Etüd Merkezi / Kuru Üzüm. http://www.tgdf.org.tr/turkce/tgdfraporlari/igmkuruuzum.pdf (Erişim tarihi 19.03.2014).
Ünlütürk, A., Karapınar, M. & Turantaş, F. (2015). Gıdalarda Önemli Mikroorganizmalar. In A.Ünlütürk & F.Turantaş (Eds.), Gıda Mikrobiyolojisi (pp. 11-45). İzmir: Meta Basım Matbaacılık. ISBN 9789754833836