SİYASAL PARTİ AİDİYETİ VE SEÇMEN DAVRANIŞI: KÜTAHYA VE AFYONKARAHİSAR’DA CHP’YE OY VEREN SEÇMEN ÖRNEĞİ

Siyasal sistemin işleyişi ve sürdürülebilirliği konusunda önemli bir işlevi yerine getiren siyasi partiler, günümüz modern demokrasilerinin temel unsurları olarak kabul edilmektedirler. Demokratik toplumlarda seçmenden alınan oy desteğiyle iktidara sahip olan partiler, iktidarlarını sürdürebilmek için oylarına ihtiyaç duydukları seçmenle yoğun iletişim içerisinde olmaktadırlar. Bu süreçte seçmen ve siyasal parti arasında kurulan iletişim, siyasal aidiyetlerin ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Özellikle seçmenin bir siyasal partiye aidiyet hissetmesiyle başlayan ilişki, seçimlerde verilen oy desteğiyle somutlaşmaktadır. Bu çalışma, ideoloji, lider, parti örgütü, parti içi demokrasi, aday kimliği ve alternatifsizlik temaları üzerine odaklanarak, CHP’ye oy veren seçmenin, partisine yönelik duygu ve düşüncelerini, siyasal parti aidiyeti kavramı temelinde analiz etmeyi amaçlamaktadır. Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. CHP’ye oy veren katılımcılardan derinlemesine görüşmelerle elde edilen veriler, betimsel analiz tekniğiyle yorumlanmıştır. 

___

  • AKGÜN Birol. (2002). Türkiye’de Seçmen Davranışı, Partiler Sistemi ve Siyasal Güven, Nobel Yayınları, 1. Baskı, AnkaraAKYEL Recai (2018). “Türkiye’de Siyasi Partilerin Hukuksal Konumları ve Denetimleri”, Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, Sayı:12 AYATA Ayşe Güneş. (1992). CHP Örgüt ve İdeoloji. Gündoğan Yayınları, Ankara.ÇAĞLAR Nedret ve GELİR Yasemin (2014). “Yerel Seçimlerde Aday İmajı: 30 Mart 2014 Yerel Seçimleri Öncesinde Isparta Seçmeni Üzerine Bir Araştırma”, Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 16, Sayı 2ÇAĞLAR Nedret ve KÖKLÜ Pelin Havva (2017). “Yeni Medyanın Siyasal İletişim Aracı Olarak Kullanımı: Siyasal Partilerin Resmi Web Sitelerine Yönelik Bir Araştırma”. Gümüşhane Üniversitesi, İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, Cilt:5, Sayı:1ERDİNÇ İbrahim Ethem (2012). “Üniversite Öğrencilerinin Oy Verme Davranışlarında Etkili Olan Faktörlere Yönelik Bir Araştırma”. Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, Cilt:1 Sayı:3ERGİL Doğu. (1983). “İdeoloji Üzerine Düşünceler”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, Sayı:1, Cilt:38ERTÜRK Devrim. (2014). Güneydoğuda CHP Algısı. Gündoğan Yayınları, İstanbulGÖKÇE Ali Fuat, (2013). “Siyasi Partilerde Parti İçi Demokrasi ve Disiplin Algısı:Türkiye”, Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, Yıl: 5- Sayı: 9GÖKER Göksel ve DOĞAN Adem (2015). “Yerel Seçimlerde Aday Faktörü: Elazığ Seçmeninin Aday Profili Beklentileri Üzerine Bir Araştırma”, Fırat Üniversitesi Harput Araştırmaları Dergisi Cilt: II, Sayı:2 HATİPOĞLU Atakan. (2012). CHP’nin İdeolojik Dönüşümü-Kemalizmden Sosyal Demokrasiye. Kaynak Yayınları, İstanbul. KALENDER Ahmet. (2000). Siyasal İletişim Seçmenler ve İkna Stratejileri. Çizgi Kitabevi Yayınları, KonyaKİLİ Suna. (1976). 1960-1975 Döneminde Cumhuriyet Halk Partisinde Gelişmeler, Boğaziçi Üniversitesi Yayınları, İstanbul.OKUTAN DERNEK Kadriye (2014). “Neoliberalizm, Kimlik Siyaseti ve Siyasi Partiler”, Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt:14, Sayı:28SAYGILI Rukiye (2014). “Siyasi Lider Söylemlerinin Vatandaşların Siyasi Parti Tercihi Üzerindeki Olası Etkileri: 2011 Genel Seçimlerine Yönelik Bir Alan Araştırması”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Sayı: 32YILDIRIM Ali (1999). “Nitel Araştırma Yöntemlerinin Temel Özellikleri ve Eğitim Araştırmalarındaki Yeri ve Önemi”, Eğitim ve Bilim Dergisi, Cilt:23 Sayı:112, Ankara.