Hegel, edimseiliği "öz ile varoluşun birliği" olarak tanımlar. Hegel için bu, tarihin anlamını kuran bu birliğin gerçekleşmesine doğru aşamalı bir ilerlemedir. Kavramlabilir olmayan bir kaos olarak görünenden, filozof, ona akıl tarafından yazılmış gizli anlamı çekip çıkartmalıdır. Özellikle Kant'ınki gibi daha önceki felsefeler, Öz ile varoluş alanını birbirlerinden ayırma amacını gütmüş, hattâ onların uyuşmazlığını en üst noktaya taşımaya çalışmışken, Hegel tarihi, Nousım gerçekleştirilebilir bir süreç olduğu bağlam olarak görmüştür. Tarihte tin kendini dışsallaştınr, nesnel kılar ve insanın bilinci kendi farkmdalığına ulaşır.