FELSEFÎ OTOBİYOGRAFİLER: F. NIETZSCHE’NİN ECCE HOMO’SU VE J. P. SARTRE’IN SÖZCÜKLER’İNDE ‘BEN’İN İNŞASININ TARZLARI

Nietzsche’nin Ecce Homo ve Sartre’ın Sözcükler adlı otobiyografilerinin ‘ben’i hangi ifade tarzları ile yapılandırdığı ve bu tarzların ‘ben’in tamamlanmaktan kaçma halini estetik deneyim düzeyinde hangi ölçüde dışavurduğu bu çalışmanın konusudur. Bu filozofların otobiyografilerini filozofların kendi benliklerini inşa etme tarzlarının felsefelerine uyumu dâhilinde ele alarak irdelemek çalışmanın yöntemini oluşturacaktır. Metinsel benliğin yapılanış tarzlarını irdelemede izlenecek doğrultu hem metin içeriklerinin hem de metinlerin yapısal dinamiklerinin işbirliği içerisinde otobiyografik üslubu nasıl belirlediklerini anlamak yönünde olacaktır. Nietzsche kendi otoportresinde ‘ben’ini verili bir töz değil de belirlenmemiş bir oluş olarak görüp onu yaratmaya çalışmakla kendi öznelliğini varoluşçu bir tarzda yorumlamaktadır. Sartre’ın felsefesinde ise varoluş özü öncelediği için insandan donmuş ve oluşup bitmiş bir varlık gibi söz etmek mümkün değildir. Özgürlük ve varoluş sorumluluğu Nietzsche ve Sartre’ı kendini yaratırken aşmaya itmektedir. Bu bağlamda, bu filozofların otobiyografilerinde varoluşsal benlik ile metinsel benlik arasındaki koşutluğun sağlanma biçimleri ortaya konmalıdır. Kendini var etme çabası olarak otobiyografik deneyim otopoietik bir edimdir

Anahtar Kelimeler:

Nietzsche, Sartre, kendilik, ben, otobiyografi, varoluş, maske

Philosophical Autobiographies: The Styles of Construction of the Self in F. Nietzsche’s Ecce Homo and J. P. Sartre’s The Words

This study is mainly concerned with the styles of expression that construct the self and the self’s incomplete status demonstrated through aesthetic experience in Nietzsche’s Ecce Homo and Sartre’s The Words. The method of this study is to deal with these autobiographical texts with regard to the compatibility between these philosophers’ styles of self-construction and their philosophical positions. The direction to follow in order to elaborate on the styles of construction of the textual self is towards discovering the way these texts determine the autobiographical styles with respect to the collaboration of their content and structural dynamics. Nietzsche interprets his own subjectivity under Existentialist maxims in his autoportrait by seeing his self not as a given substance but an undetermined being, and consequently by trying to create it himself. And since existence precedes essence in Sartre’s philosophy, it is impossible to speak of a human being as a fixed and complete entity. Freedom and the responsibility for existence compel Nietzsche and Sartre to outgrow their frames while they are creating their selves. In this context, the forms these philosophers employ in setting parallelisms between the existential self and the textual self must be exposed. Autobiographical experience as an effort to bring oneself into existence is an autopoietic act

Keywords:

Nietzsche, Sartre, self, ego, autobiography, existence, persona,

PDF

___

BERGOFFEN, Debra. “Sartre and the Word” Sartre Studies International. Vol. 12, No. 2 (2006). s. 83-91. JSTOR. Web. 21.09.2011. tarihinde indirilmiştir.
DERRIDA, Jacques. “Otobiyografiler: Nietzsche’nin Öğretimi ve Özel İsim Politikası” içinde Nietzschelerin Şöleni. Der. Ve Çev. A Utku ve M. Erkan. İstanbul: Otonom, 2007. s. 75-113.
de MAN, Paul. “Autobiography as Defacement” Comparative Literature, Vol. 94, No. 5 tarihinde indirilmiştir.
HEIDEGGER, Martin. “The Word of Nietzsche: God is Dead”, içinde The Question Concerning Technology and Other Essays. Çev. William Lovitt. New York: Garland Publishing, 1977. s. 53-112.
HOWELLS, Christina. Sartre: The Necessity of Freedom. E-kitap. Cambridge: Cambridge UP, 2009.
HUERTES-JOURDA, Jose. “The Place of Les Mots in Sartre’s Philosophy” The Review of Metaphysics. Vol. 21, No. 4 (1968). s. 724- 744. JSTOR, Web, 25.03.2014 tarihinde indirilmiştir.
JANAWAY, Christopher. “Nietzsche, the Self, and Schopenhauer” içinde Nietzsche and Modern German Thought. Ed. Keith Ansell-Pearson. (E-kitap). London: Routledge (Taylor&Francis), 2002. s. 119-142.
JASPERS, Karl. Nietzsche Nasıl Felsefe Yapıyordu? Çev. Murat Batmankaya, İstanbul: Alfa, 2013.
KOFMAN, Sarah. “Explosion I: Of Nietzsche’s Ecce Homo”, Diacritics, Vol. 24, No. 4, (1994). s. 50-70. JSTOR, Web, 25.03.2014 tarihinde indirilmiştir.
LACAPRA, Dominick. “Sartre and the Question of Biography” The French Review. Vol. 55, No. 7, (1982), s. 22-56. JSTOR, Web, 25.03.2014 tarihinde indirilmiştir.
LARGE, Duncan. “Kofman’s Nietzsche” içinde Interpreting Nietzsche: Reception and Influence. Ed. Ashley Woodward. London: Continuum, 2011. s. 116-130.
LEAK, Andrew. Jean-Paul Sartre. London: Reaktion, 2006.
LEJEUNE, Philippe. “The Genetic Study of Autobiographical Texts” Biography. Vol. 14, No. 1, (1991), s. 1-11. PROJECT MUSE, Web, 25.03.2014 tarihinde indirilmiştir.
NIETZSCHE, Friedrich. Ecce Homo: Kişi Nasıl Kendisi Olur. 3. Baskı. Çev. Can Alkor. İstanbul: Türkiye İş Bankası, 2011.
NIETZSCHE, Friedrich. Güç İstenci. İstanbul: Say, 2010.
NIETZSCHE, Friedrich. Putların Alacakaranlığı. İkinci baskı. İstanbul: Say, 2004.
PARRY, David M., “Reconstructing the Self: Philosophical Autobiography in Vico and Nietzsche” The Personalist Forum, Vol. 10, No. 2, (1994), s. 97. JSTOR, Web, 25.03.2014 tarihinde indirilmiştir.
SARTRE, Jean-Paul. Sözcükler. 4. Basım. Çev. Bertan Onaran. İstanbul: Payel, 1996.
SARTRE, Jean-Paul. Varoluşçuluk. içinde “Varoluşçuluk”, Çev. Asım Bezirci. İstanbul: Yazko, 1980. s. 51-89.
SILVERMAN, Hugh J., “The Autobiographical Textuality of Nietzsche’s Ecce Homo”, boundary 2, Vol. 9, no. 3 - Vol. 10, no. 1, Why Nietzsche Now? A Boundary2 Symposium (1981), s. 141-153. JSTOR, Web, 25.03.2014 tarihinde indirilmiştir.