Felsefenin temel disiplinlerinden biri olan etiğe ilişkin temel sorulardan biri, etiğin nesnesine ve bu nesnenin varlıksal özelliklerine ilişkindir. Etiğin nesnesinin ne olduğuna ilişkin soru, aynı zamanda etikte yürünebilecek yolları ve bu yollarda yürümenin tarzını da belirler. Bu konudaki genel kanı, etiğin “yapılması gerekeni” nesne edindiği biçimindedir. Ama etiğin nesnesinin “insanın eylemleri” olduğunu söyleyen bir yaklaşım da etik tarihi içerisinde önemli bir yer edinir. Etiğin nesnesine ilişkin bu iki temel yaklaşımın izini felsefe tarihi boyunca sürmek olanaklıdır. İşte bu çalışmada Aristoteles ve Wittgenstein’ın düşüncelerinden yola çıkılarak, etiğin "eylem" hakkında bilgiler dile getiren bir alan olduğu gösterilmeye çalışılmaktadır

The fundamental question about ethics, which is one of the main disciplines of philosophy, is on the object of ethics and on the ontological characteristics of this object. The question about what the object of ethics is, determines, at the same time, the roads that can be walked in ethics and the ways of walking in these roads. According to common opinion on this subject, the object of ethics is “whatever that is ought to be done”. However, another approach, which states that the object of ethics is “the acts of humans”, has also an important place in the history of ethics. It is possible to follow the tracks of these two main approaches of ethics throughout the history of philosophy. The aim of this paper is to show that ethics primarily is a discipline that proposes knowledge about human acts by an investigation of Wittgenstein’s and Aristototle’s views of ethics.