Türkiye Ekonomisi İçin Genişletilmiş Taylor Kuralı Analizi: ARDL Sınır Testi

Enflasyonla mücadelede son zamanlarda en çok başvurulan politikalardan birisi de enflasyon hedeflemesi politikasıdır. Uygulamada geniş kabul gören bu politikanın hedefi gerçekleştirmek için kullandığı araçlardan bir tanesi ise, merkez bankalarının nominal faiz oranlarını enflasyondaki gelişmelere göre belirleme kabiliyetidir. Nominal faiz üzerindeki ana tartışma konusu, merkez bankalarının nominal faiz oranlarını hangi düzeyde belirleyeceğidir. Bunun için Taylor (1993) çalışmasında oldukça kullanışlı ve literatürde genel kabul gören bir kural geliştirmiştir. Bu kurala göre cari enflasyon düzeyi ile hedeflenen enflasyon arasındaki fark ile cari ve potansiyel büyüme arasındaki fark nominal faiz oranının değişim hızını belirlemektedir. Bu çalışmada Türkiye için Ocak 2003-Ekim 2021 dönemi arasında genişletilmiş Taylor denklemi ARDL Sınır Testi ve Kayan Pencere Yöntemi ile tahmin edilmeye çalışılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre Türkiye’de genişletilmiş Taylor Denklemi 2008 küresel kriz dönemine kadar etkin bir şekilde çalışırken, krizi dönemi ve sonrasında Taylor denkleminin istikrarı bozulmuş görünmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Genişletilmiş Taylor Kuralı, Enflasyon Hedeflemesi, ARDL Sınır Testi

Augmented Taylor Rule Analysis for Turkish Economy: ARDL Bound Test

Inflation targeting is one of the most preferred policies in the fight against inflation. One of the most popular tools of this policy is nominal interest rate which named policy rate. The ability of central banks to determine nominal interest rates according to developments in inflation is the key issue. The main debate in this policy is at what level central banks will set nominal interest rates. For this, Taylor (1993) developed a very useful and generally accepted rule in his study. According to this rule, the difference between the current inflation and the targeted inflation and the difference between the current and potential growth determine the change of the nominal interest rate. In this study, the augmented Taylor rule was tried to be estimated by ARDL Bounds Test and Rolling Windows Method during between January 2003 and October 2021 for Turkey. According to the results obtained, while the augmented Taylor rule worked effectively in Turkey until the 2008 global crisis period, the stability of the Taylor rule seems to have deteriorated during and after the crisis.

Keywords:

Augmented Taylor Rule, Inflation Targeting, ARDL Bound Test.,

PDF

___

Aizenman, J. ve Hutchison, M. (2011). Inflation Targeting and Real Exchange Rate in Emerging Markets. World Development, 39(5), s.712-724.
Aklan, N. A. ve Nargeleçekenler, M. (2008). Taylor Kuralı: Türkiye Üzerine Bir Değerlendirme. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 63(2), s.21-41.
Bal, H. ve Diğerleri. (2016). Taylor Kuralı Kapsamında Merkez Bankası Politika Faiz Oranlarının Belirlenmesi: Stokastik Trend Yaklaşımı. Journal of Academic Values Studies (JAVS), 2(6), s.95-106.
Bal, H. ve Diğerleri. (2019). Kurala Dayalı ve İhtiyari Para Politikası Tartışmaları Kapsamında Türkiye Ekonomisi İçin Taylor Kuralının Analizi. International Conference on Eurasian Economies 2019, s.279-288.
Banerjee, A. ve Diğerleri. (1986). Exploring Equilibrium Relationships in Econometrics Through Static Models: Some Monte Carlo Evidence. Oxford Bulletin of Economics and Statistics, 48(3), s.253–277.
Bernanke, B. ve Gertler, M. (2000). Monetary Policy and Asset Prices Volatility, NBER, No:7559, Cambridge. Castro, V. (2011). Can Central Banks’ Monetary Policy Be Described By a Linear (Augmented) Taylor Rule or By a Nonlinear Rule? Journal of Financial Stability, 7, s.228-246.
Clarida, R. ve Diğerleri. (1998). Monetary Policy Rules in Practice: Some International Evidence. European Economic Rewiev, 42, s.1033-1067.
Conraria A. L. ve Diğerleri. (2018). Estimating the Taylor Rule in the Time-Frequency Domain. Journal of Macroecomics, 57, s.122:137.
Çağlayan E. (2005). Türkiye'de Taylor Kuralı'nın Geçerliliğinin Ekonometrik Analizi. M.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 20(1), s.379-392.
Çevik, N. K. ve Pazarlıoğlu, M. V. (2014). Türkiye’de Para Politikasının Yapısı ve Para Kuralı: 1990-2013 Dönemi. Balkan Sosyal Bilimler Dergisi, 3(6), s.4-23.
Demirbaş, E. ve Kaya, M. V. (2012). Testing The Validity of Taylor Principle for Turkey from a Different Perspective. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(12), s.81-110.
Doğdu, A. (2019). Taylor Kuralının Gelişmekte Olan Ülkeler Üzerindeki Geçerliliğinin Dumitrescu-Hurlin Panel Nedensellik Analizi ile Test Edilmesi. Konya Gıda ve Tarım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Engle, R. F. ve Granger, C. W. J. (1987). Co-integration and Error Correction: Representation, Estimation, and Testing. Econometrica, 55(2), s.251–276.
Erdal, F. ve Güloğlu, B. (2005). Modelling Real Exchange Rate Behaviour with the Taylor Rule: An Empirical Analysis. The International Conference on Policy Modeling, EcoMod, Istanbul.
Froyen, R.T. ve Guender, A.V. (2018). The Real Exchange Rate in Taylor Rules: A Re-Assessment. Economic Modelling, 73, s.140-151.
Goodfriend, M. (1993). Interest Rate Policy and the Inflation Scare Problem: 1979-1992. Federal Reserve Bank of Richmond Economic Quartely, 79(1), s.1-23.
Greiber, C. ve Herz, B. (2000). Taylor Rules in Open Economies. Working Paper, No.39, Bayreuth University, Bayreuth.
Heimonen, K. ve Diğerleri. (2017). Stock Market and Exchange Rate Information in the Taylor Rule: Evidence from OECD Countries. International Review of Economicsand Finance, 51, s.1-18.
Judd, J.P. ve Rudebusch, G.D. (1998). Taylor’s Rule and the Fed: 1970-1997. FRBSF Economic Review, 3, s.3-16. Kalkınma Bakanlığı. (2018).Enflasyonla Mücadele Özel İhtisas Komisyonu Raporu, On Birinci Kalkınma Planı (2019-2023).Yayın No: KB: 3017- ÖİK: 798
Kaytancı, B. G. (2005). Merkez Bankası Para Politikası Tepki Fonksiyonu: 1990-2003 Türkiye Uygulaması. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayınlanmamış Doktora Tezi).
Kesriyeli, M. ve Yalçın, C. (1998). Taylor Kuralı ve Türkiye Uygulaması Üzerine Bir Not. Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Araştırma Genel Müdürlüğü, Tartışma Tebliği No:9802, s.1-6.
Kodaz, S.S. ve Mangır, F. (2021). Döviz Kuru ile Genişletilmiş Taylor Kuralı: Panel Veri Analizi. Journal of Academic Value Studies, 7(4), s.403-415.
Lebe F. ve Bayat T. (2011). Taylor Kuralı: Türkiye İçin Bir Vektör Otoregresif Model Analizi. Ege Akademik Review, 11, s.95-112. Martin, C. ve Milas C. (2013). Financial Crises and Monetary Policy: Evidence from the UK. Journal of Financial Stability, 9, s.654-661.
Mohanty, M. S. ve Klau, M. (2004). Monetary Policy Rules in Emerging Market Economies: Issuesand Evidence. BIS Working Papers, No:149.
Narayan, P. K. (2005). The Saving and Investment Nexus for China: Evidence from Cointegration Tests. Applied Economics, 37(17), s.1979–1990.
Nelson, E. (2000). UK Monetary Policy 1972-97: A Guide Using Taylor Rules, Bank of England, Working Paper No:120, London. Özatay, Fatih. (2011). Merkez Bankası’nın Yeni Para Politikası: İki Hedef-Üç Ara Hedef-Üç Araç. İktisat, İşletme ve Finans, 26(302), s.27-43.
Pesaran, M.H. ve Shin, Y. (1999). An Auto regressive Distributed Lag Modelling Approach to Cointegration Analysis. Cambridge Working Papers in Economics, No:9514. https://www.researchgate.net/publication/4800254_An_Autoregressive_Distributed_Lag_Modeling_Approach_to_Co-integration_Analysis (Son Erişim Tarihi: 27.12.2021).
Pesaran, M.H. ve Diğerleri. (2001). Bounds Testing Approaches to the Analysis of Level Relationship. Journal of Applied Econometrics, 16(3), s.289-326.
Soybilgen, B. ve Eroğlu, B. A. (2019). Time-Varying Taylor Rule Estimation for Turkey with Flexible Least Square Method. Boğaziçi Journal Review of Social, Economic and Administrative Studies, 33(2), s.122-139.
Taş, S. ve Özbek, S. (2021). Enflasyon Hedeflemesi Stratejisinde Genişletilmiş Taylor Kuralı’nın Geçerliliği: Türkiye Üzerine Ampirik Bulgular. Journal of Economics and Research, 2(1), s.13-25.
Taylor, John. (1993). Discretion Versus Policy Rules in Practice. Carnegie Rochester Conference Series on PublicPolicy, 39, s.195-214.
Taylor, John. (1998). An Historical Analysis of Monetary Policy Rules. National Bureau of Economic Research Working Paper, Vol:6768.
Taylor, John. (2001). The Role of The Exchange Rate in Monetary Policy Rules. The American Economic Review, s.263-268. TCMB. (2016). Son On Yılda Enflasyon Dinamikleri: Tarihsel Bir Muhasebe. Enflasyon Raporu 2016-IV, Kutu 3.1, s.32-36.
Teles, V. K. ve Zaidan, M. (2010). Taylor Principle and Inflation Stability in Emerging Market Countries. Journal of Development Economics, 91(1), s.180-183.
Toker, Kadriye. (2020). Enflasyon Hedeflemesi ve Taylor Kuralı: Türkiye Örneği. Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi).
Verona, F. ve Diğerleri.(2017).Financial Shocks, Financal Stability, and Optimal Taylor Rules. Journal of Macroeconomics, 54, s.187-207.
Yazgan, M.E. ve Yilmazkuday, H. (2007). Monetary Policy Rules in Practice: Evidence from Turkey and Israel. Applied Financial Economics, 17, s.1-8.
Yıldız, M. (2014). Taylor Kuralı Çerçevesinde Merkez Bankaları Politika Tepkileri, 2000-2012, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayınlanmamış Doktora Tezi).
Yüksel E. ve Diğerleri. (2013). A Survey on Time-Varying Parameter Taylor Rule: A Model Modified with Interest Rate Pass-Through. Economic Systems, 37, s.122-134.
Zanin, L. ve Marra, G. (2012).Rolling Regression Versus Time-Varying Coefficient Modelling: An Empirical Investigation of The Okun’s Law In Some Euro Area Countries. Bulletin of Economic Research, 64(1), s.91-108.
Zortuk, M. (2007). Koşulluluk Aracı Olma Bağlamında Kısa Vadeli Faiz Oranlarının Hedeflenen Enflasyondan Sapmada Kullanımı: Bounds Test Yaklaşımı (Türkiye örneği). İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Ekonometri ve İstatistik Dergisi, 6, s.41-68.