Divan şiirinin son dönem şairleri arasında yer alan Harputlu Rahmî’nin divanı ve Esbiyenâme adlı 67 beyitlik bir mesnevisi bulunmaktadır. Esbiyenâme’de şair, bir kış mevsiminde sıska bir atın sırtında yaptığı çetin yolculuğu dile getirir. Yaşlı, zayıf ve çelimsiz atından dolayı arkadaşlarından ayrı kalan şair, bineğinin kendisine yük olduğunu, bin bir güçlükle yolu aştığını, köyüne vardığında ise dostlarının tamamının göçüp gittiğini mizahi ve hikemi bir üslupla dile getirir. Şair, “yol, yolculuk, sıkıntı ve ayrılık” göstergeleri ile yol metaforu bağlamında dünyanın kötülüğünü, geçiciliğini hikemî bir üslupla ortaya koymaya çalışır. Bu çalışmada Esbiyenâme’nin muhtevası ile dil ve üslup özellikleri üzerinde durulacaktır.

Being among the last representatives of divan poetry, Rahmî has a divan and a 67 couplets masnavi called Esbiyenâme. In Esbiyenâme, poet tells about the hard journey he had on a skinny horse in a winter season. Standing clear from his friends because of his old, skinny and weak horse, he narrates his horse’s being a load for him, overcoming the tough road and learning about his friend death when arriving to his village in a humourous and philosophic style. Poet try to reveal the evil and mortal side of the world within the context of “way, journey, trouble and separation” indications and way metaphor again in a philosophic style. In this work, the content, language and style features of Esbiyenâme will be examined.