Amaç: Bu çalışmada uzun süreli vajinal akıntı şikayeti olan hastalarda, genital mikoplazma ve/veya ureaplazmaların varlığını araştırmayı ve bu etkenlerin antimikrobiyal duyarlıklarını belirlemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Yedi günden uzun süren vajinal akıntı şikayetiyle başvuran, cinsel yönden aktif ve son bir ayda antibiyotik kullanmamış, 18-41 yaşları arasındaki 130 kadın hasta çalışma kapsamına alındı. Bu hastalara ait endoservikal sürüntü örnekleri prospektif olarak değerlendirildi. Örnekler endoserviksten Dacron silgiç’le alındı, Mycofast Screening Evolution 2 (International Microbio, Fransa) ticari kitleri kullanılarak Mycoplasma hominis ve Ureaplasma urealyticum varlığı araştırıldı. Bulgular: Hastaların 72’sinde (% 55.38) üreme olmazken, 51 (% 39.23) hastadan alınan örneklerde U. urealyticum, 7 hastadan alınan örneklerde (% 5.38) M. hominis tespit edildi. Kontrol grubu olarak seçilen, 20-45 yaşları arasındaki sağlıklı vajinal akıntı şikayetleri olmayan 40 kadından endoservikal sürüntü örnekleri alındı. Bu gruptaki örneklerden 5’inde (% 12.5) U. urealyticum tespit edilirken, 35 (% 87.5) örnekte üreme görülmedi. Bu sonuçlar istatistiksel olarak değerlendirildiğinde, M. hominis’in izolasyonu açısından çalışma grubu ile kontrol grubu arasında anlamlı fark görülmemiş (p>0.05), U. urealyticum ise çalışma grubunda kontrol grubuna göre anlamlı oranda daha sıklıkla izole edilmiştir (p=0.001). Sonuç: Çalışma ve kontrol gruplarından izole edilen U. urealyticum izolatlarının tümü doksisiklin, roksitromisin, ofloksasin gibi antibiyotiklere duyarlı olarak bulunmuştur. Çalışma grubundan soyutlanan M. hominis suşlarında ise doksisiklin direncine rastlanmamış, ancak roksitromisine % 57.1, ofloksasine karşı ise % 28.5 oranında direnç tespit edilmiştir. Biz bu çalışmanın verileri doğrultusunda, 7 günden uzun süren vajinal akıntı şikayeti olan kadınlarda ureaplazmaların servikal infeksiyon etkeni olarak göz önüne alınması gerektiğini düşünmekteyiz.