Bu makale, Heidegger'in trajik varlık deneyimi yorumunun yardımıyla çağımızın altını çizen Ontolojik mükemmeliyetçiliği eleştirmeye çalışmaktadır. Şeylere sığ yaklaşımlarımıza mütevazı bir uyarı olarak, çağın tehlikelerine karşı acilen trajik varoluş deneyimine geri dönmemizi öneriyorum.

This article attempts to criticize Ontological perfectionism, which underlines our epoch with the aid of Heidegger's interpretation of tragic experience of being. As a modest warning to our shallow approaches to the things, I suggest that we urgently go back to tragic experience of being to overcome to our epochal dangers.