Mustafa Şekip Tunç’un düşünce sistematiğinde felsefe, psikoloji ve pedagoji ilişki ve etkileşim halindedir. Çünkü düşüncesinin merkezinde insan gerçeği bulunmaktadır. Bu yüzden psikolojik denilebilecek bir felsefesi ve felsefi denilebilecek bir psikoloji ve pedagoji görüşüne sahiptir. Ona göre varlık, çoklu bir yapı içerisinde kendisini açar. H. Bergson ve W. James’den ilham alarak varlığı, plüralist bir tarzda ele alır. Böylece maddi ve fizik gerçekliği inkâr etmeden ama bütün gerçekliği de bunlara indirgemeden madde, hayat ve mana katmanlarını birlikte ve dayanışma içerisinde ele alır. Varlığa bütünlüklü bir bakışla yönelmesi, onun bilgisi söz konusu olduğunda da aynı tavrı sürdürmeyi gerekli kılmıştır. Bunun sonucu olarak epistemoloji alanında da indirgemeciliğe sapmadan, varlık katmanları ile insanın bilme yetileri arasında karşılıklı ilişkiler kurarak, madde ve fizik gerçekliğin bilgisini akıl ve zekâdan, hayat ve mananın bilgisini ise içgüdü ve sezgiden elde etmek yolunu seçmiştir. Varlık ve bilgi alanlarında sergilenen plüralist tavır alışın yansımaları pedagoji alanında da görülür. Ona göre insan tek tip olmadığı gibi toplumun ihtiyaç duyduğu insan da tek tip değildir. Öyleyse eğitim yoluyla yetiştirilmesi düşünülen insan da tek tip olamaz ve olmamalıdır. Çalışmamızda Mustafa Şekip Tunç’un Cumhuriyet dönemi Türk düşüncesindeki öncü ve özgün yanları vurgulanarak onun plüralist felsefesinin varlık, bilgi, değer ve eğitim alanlarındaki yansımalarının izi sürülmeye çalışılmaktadır.

In the systematic thought of Mustafa ŞekipTunç, philosophy, psychology and pedagogy are interacted and related to each other. Since the human reality constitutes the center of his thoughts, he adopts such an attitude. As a result of this, he has a philosophy that can be regarded as psychological and a pedagogy and psychology that can be regarded as philosophical. According to him, being opens itself in a multi-structure. As inspired by H. Bergson and W. James, Tunç deals with being in a pluralist way. Thus, without denying the material and physical reality, but not reducing all reality to these, he handles the layers of matter, life and meaning in an interdependent and co-operative way. His holistic viewpoint of being also necessitates the continuity of this same attitude when the knowledge of being is considered. Hence, without falling into the trap of reductionism in the field of epistemology, he chooses to obtain the knowledge of matter and physics from the reason & intellect, and likewise the knowledge of life and meaning from the instinct & intuition by means of correlating mutual relationships between strata of being and human’s abilities to know. The reflections of the pluralist stance exhibited in the areas of being and knowledge are also seen in the field of pedagogy. To him, human is not a monotype and the personality society seeks is not monotypic. Therefore, man who is trained through education cannot and should not be monotype. In this paper, Mustafa Şekip Tunç’s unique and pioneer aspects during the Republican period of Turkish thought are emphasized and it is tried to trace the reflections of his pluralist philosophy in the areas of being, knowledge, value and education.